Mollenvanger Marc Denys in gesprek met Gilles De Coster (De Mol)

Zondagavond 7 mei was de woestijn bij Tucson de eindbestemming van het elfde seizoen van het tv-programma De Mol op Play4. In een spannende finale kroonde Lancelot (27), de vastgoedmakelaar uit Antwerpen zich tot winnaar, eindigde Toos (27), de schrijnwerker uit Zaventem, als tweede en werd Comfort (32), de gynaecoloog uit Jette die door iedereen Commy genoemd wordt, ontmaskerd als de saboteur van dit seizoen!

Deze week ging onze mollenvanger Marc bij Gilles De Coster langs om hem enkele vraagjes te stellen.

Dag Gilles, bedankt dat je tijd wil vrijmaken voor onze lezers. Wat vond je van dit seizoen? “We zijn nog aan het bekomen van een heerlijke finale gisteravond in Kinepolis Antwerpen… We hebben weer zo’n vloedgolf aan liefde en enthousiasme gevoeld, het doet wat met een mens. En nu mag het dus eindelijk – en luid en duidelijk – gezegd worden… Commy is de mol! En geloof me vrij: eentje uit de duizend. Wat. Een. Klasbak.

Volgende week doen we uitgebreid uit de doeken wat ze allemaal op haar kerfstok heeft (spoiler: niet weinig), en hoe slim en doordacht ze het heeft gespeeld. En wat ik minstens even belangrijk vind: met hoeveel plezier ze dat deed. Commy was een gretige, enthousiaste, innemende mol. En een prachtpersoon om mee op reis te zijn.

Al geldt dat voor de hele bende hoor. Wat een cadeau, deze tien. Of ze er nu vroeg uit lagen of meereisden tot in de finale, ze waren stuk voor stuk een schot in de roos. Ook onze speciale kandidaat, die er niet bijkwam als BV maar gewoon als Matteo. Limburger, 35, toffe gast, beroerde mollenjager. Hij speelde zich net als de andere 9 meteen in mijn hart.”

De Mol zette voor het eerst voet aan wal in Amerika. Wat vond je van het land?

“Het land, nog zo’n cadeau. Elke bestemming is steeds weer doorslaggevend voor een seizoen van De Mol, en Amerika heeft ons alles gegeven wat we ervan verwachtten: prachtige landschappen, heerlijke locals, kilo’s hamburgers en tonnen inspiratie. In welk ander land kan je een Westernaflevering maken, Speed naspelen met een bus, door Biosphere huppelen of met een Delorean gaan karren?

Dat laatste breng ik natuurlijk niet toevallig ter sprake, want er was wel wat om te doen. Was het wel mogelijk dat de mol een rood scherm kreeg?

Natuurlijk wel, er was een opdracht verbonden aan deze eliminatie. Eentje waar geld mee gemoeid was, daar moet de mol altijd aan kunnen deelnemen.

Je zag in de finale al dat Commy bewust 6 op 20 scoorde. Op die manier deed ze een heel doordachte poging: ze gaf iedereen ruim de kans om daaronder te duiken, én ze moest op correcte wijze aan een nieuwe score raken die hoog genoeg zou zijn. Ze waagde dus een kans, overigens zonder enige garantie. Als iemand lager scoorde, zou Commy gewoon bij de rest hebben gezeten. Het is die avond wel degelijk eerlijk verlopen. Zondag zie je er alles over.

Gilles, had je zelf een persoonlijk hoogtepunt of een favoriet moment dit seizoen?

Nerds als ikzelf worden in ieder geval heel gelukkig van een Delorean naast een rookmachine. Maar zo telde deze reis een aantal absolute hoogtepunten voor mij. In willekeurige volgorde: de hilarische ochtend en het dito middagjournaal bij KVOA, het avondje met de handpop in Gus Balon’s Restaurant, de openingsopdracht toen ik Steve zag verschijnen en mijn lach moest inhouden, Skeeter en zijn lasso die de kandidaten achternazat, het speelgoedautootje dat onder de wielen van de bus verdween, de twee feeërieke dagen in het Wilde Westen,… het was wederom een voorrecht om dat allemaal mee te maken.”

Ik kijk nu al uit naar zondag! Heb je nog enkele weetjes voor onze lezers?

“Het is weer voorbijgevlogen, en het is alweer tijd om onze blik naar de toekomst te richten. Om te beginnen naar de laatste aflevering, waar je een antwoord krijgt op alle resterende vragen. In afwachting daarvan sluit ik dit woordje graag af met mijn intussen traditioneel lijstje weetjes en andere onnozelheden.

Wist je bijvoorbeeld dat…

…de handpop van de mol in werkelijkheid Graham heet? Een supertoffe Amerikaan die bij onze lokale crew hoorde. Hij had ooit wat Duits gestudeerd, waardoor hij op griezelige, bijna-juiste manier de woorden van Commy kon reproduceren. Perfecte casting…

…het weinig had gescheeld of de slackline-opdracht was gesneuveld? Door de hevige sneeuwval was de weg door de Coconino National Forest bijna onberijdbaar en zouden we er niet zijn geraakt. Op het nippertje kwam het gelukkig goed.

…de bunkeropdracht oorspronkelijk in een andere lanceerbasis zou doorgaan? Waar nog een volledige raket mét controlepaneel staat – weliswaar zonder kernkop. Die toestemming hebben ze ingetrokken, waardoor we zijn beland bij een kerel die een andere, dichtgegooide, lanceerbasis heeft overgekocht en ze helemaal is aan het uitgraven in zijn tuin. You gotta love America!

…de sprinkhanen in Rubens hoed eigenlijk plan B waren? Plan A was jeukpoeder in het hemd van de kandidaat. Maar toen we dat enkele dagen ervoor uittestten in de lobby van het hotel bij redacteur Koen De Poorter, werkte dat spul zo heftig dat die zich razendsnel heeft uitgekleed, zij het nét niet volledig. In dezelfde lobby. Ik denk dat het hotelpersoneel ons maar een rare bende vond.

…ik voor ’t eerst in mijn leven een lachende douanebeambte ben tegengekomen? Toen hij hoorde dat ik een televisiepresentator was, vergat hij op slag alle stempels en moeilijke vragen en vroeg hij een selfie. “You some kind of big-ass celebrity, I’m gonna show this to my friends!” (ik denk niet dat hij veel indruk heeft gemaakt). You gotta love America, bis.

…Bourke Floyd werkelijk een crème van een kerel is? Je kan hem kennen als acteur uit Dawsons’ Creek en Minority Report, maar wat mij betreft speelde hij bij ons de rol van zijn leven als drillsergeant. Hij heeft de kandidaten alle hoeken van het domein laten zien, maar hij was ook ongelooflijk enthousiast over het programma en houdt nog steeds contact met ons. En voor wie er aan mocht twijfelen: ook de kandidaten waren er gek op, na de opdracht was hij hun beste vriend.

…ik ook nog steeds niet weet wat er met die drie flikken in Malawi is gebeurd? Lancelot wou het gaan vertellen, maar toen viel er nét een lamp, je zal het altijd zien. Maar ik ga het uitzoeken voor jullie!

…het wetenschappelijk mogelijk is om zodanig veel calorieën op één hamburger te stouwen dat zelfs Conny’s rekenmachine zou ontploffen? Nu ja, wetenschappelijk… Maar geloof me toch maar. You gotta love… enzovoort.

…er wel degelijk een verwijzing naar de mol zit in de Tucson Today-krant die we na de aflevering hebben verspreid? De krant waarin het succes van de kandidaten beschreven wordt in de ondergrondse bunker… Wie vindt hem?

Ziezo, vrienden. Zondag komt er nog véél meer jullie richting uit. Intussen genieten we nog even na van weer een maf avontuur.

Ik wil jullie ongelooflijk bedanken voor het kijken, voor jullie enthousiasme, en voor al jullie vragen en theorieën. De Mol-community ligt ons heel na aan het hart.

Ik kan ook niet genoeg benadrukken hoe dankbaar ik ben tegenover mijn redactie, de opnamecrew, de monteurs en alle mensen die van dichtbij of ver aan dit seizoen van De Mol hebben meegewerkt. In dit programma liggen de harten en zielen van héél véél mensen, maar ze hebben allemaal één ding gemeen: ze zijn verdomme de besten in hun vak. Ik zou ze graag allemaal vermelden, maar ik zal het houden bij eentje. Onze set manager Geert Engels was erbij in het eerste seizoen ooit, in 1998, en dit elfde seizoen was z’n laatste. Er is letterlijk geen minuut De Mol gemaakt in Vlaanderen zonder dat Geert betrokken was. Zijn verdiensten voor dit programma kan je gewoon niet overschatten. Hulde aan één van de vele onzichtbare gouden krachten achter dit programma!

En de grootste dank? Die gaat natuurlijk naar onze geweldige hoofdrolspeler. Ik heb zo genoten van haar gezelschap en van al haar streken. Ze voegt zich zonder blozen in ons stilaan indrukwekkend rijtje saboteurs. Crazy Colt Commy, jij kleine prachtmol!”

Bedankt voor je tijd, Gilles. Zondag kijken we allemaal uit naar de allerlaatste aflevering, een laatste keer genieten van dit elfde seizoen. Hopelijk tot heel binnenkort!

Tot volgende week, mollenvrienden,

Tot ‘Ollemolle Mol’!

Marc Denys