Geen Vlaming die de voorbije jaren Anastasya Chernook níét aan het werk heeft gezien. Haar mening etalerend bij ‘De Tafel van Gert’, als jurylid bij ‘De Slimste Mens’ of op haar socials: de Zwevezeelse is alomtegenwoordig. Maar thuis komt ze volledig tot rust bij haar echtgenoot, haar rots in de branding: René Degroote (33). “Wij zijn elkaars veilige haven, een ankerpunt.” Maak kennis met de man achter La Chernook.
Een gure decemberavond, ergens tussen de Zwevezeelse velden. Wanneer we ten huize Degroote-Chernook aanbellen, worden we kwispelend begroet door Cadbury, de Australian Shepherd van Anastasya, René en hun zoontje Donald, die op 16 december zes kaarsjes mocht uitblazen. “Onze waakhond en beste copain in één”, grinnikt René.
Eega Anastasya is nog on the road, op de terugweg van een opdracht in Nederland. “Maar kom, zet jullie. En shoot!”
Laat ons eenvoudig beginnen. Hoe is ‘t?
(lacht) “Goed. Zeer goed, zelfs. We hebben een mooi jaar achter de rug. Ana en ik zijn getrouwd, Donald groeit en bloeit dat het een lieve lust is, ons gezin en onze hele familie blaakt van gezondheid… Wat moet je meer hebben? Het zijn de simpele dingen van het leven, maar ze zijn zo verschrikkelijk belangrijk.”
Dat je dankzij je vrouw stilaan uitgegroeid bent tot een bekend gezicht, past dus niet in bovenstaand rijtje.
“Banee, gij. Ik figureerde aanvankelijk af en toe eens op de socials van Anastasya, als soort sidekick of tegenspeler. Daar ben ik gewoon mezelf, ik zal nooit een masker opzetten. Maar het marcheerde wel en voor je het goed en wel beseft, zit je in primetime in enkele televisieprogramma’s. Andy en de Baksteen Belgen, Kijken en Kijken Kijken… “
Hoe viel dat mee?
“Best geestig om te doen, moet ik toegeven. Het is allemaal erg organisch gelopen. Ik heb nooit de ambitie gehad om het tot BV te schoppen. En nog steeds niet, trouwens. Ik merk wel dat je daarin groeit, in dat televisiewerk. Het voordeel was dat beide programma’s hier bij ons thuis opgenomen werden. Ik zat in mijn vertrouwde omgeving en op de duur vergeet je dat er een camera op je gericht is. We zijn gewoon onszelf.” (lees verder onder de video)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Wat veel mensen zich afvragen: is de Anastasya die we op tv en Instagram zien dezelfde als tussen jullie vertrouwde muren?
“Voor de volle honderd procent. Dat is net ook haar sterkte. What you see, is wat you get. Ongeacht locatie, tijdstip of gelegenheid. Mocht Ana een rolletje spelen, dan was ze al lang door de mand gevallen. Ze is puur natuur. Ik ook trouwens, want ik kan geen centimeter acteren. We genieten wel van dat gezamenlijk televisiewerk. We hebben allebei een druk bestaan en zo zijn we toch bij elkaar. De perfecte mix tussen quality time en werk. We jeunen ons gewoon samen.”
Dat zie je ook, want jullie lachen wat af.
“Een bewijs dat onze relatie goed zit, zeker? Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd, vinden wij. Je hebt van die koppels waar de kleinste hindernis voor wrevel en ergernis kan zorgen, bij ons is het net omgekeerd. Wij zien er de humor van in.”
Smaakt dat televisiewerk naar meer?
(denkt even na) “Vragen staat vrij, maar we doen alleen waar we echt achter staan. Mij moeten ze alvast niet vragen om in een of ander quizprogramma op te draven. Maar mijn ongezouten mening op een ludieke manier geven, met veel plezier. Weet je waar ik gezond jaloers op was? Dat Anastasya aan De Verraders mocht deelnemen. Ik ben echt stekezot van dat format. Daar mogen ze me meteen voor bellen. Of De Mol, nog een van mijn favorieten. Tijdens De Verraders was ik de grootste supporter van mijn vrouw.”
“De nieuwe ‘Verhulstjes’? Maar neen, je kunt ons absoluut niet met elkaar vergelijken”
Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen?
(glimlacht) “Heel onnozel, eigenlijk. We moeten Sex and the City en Carrie Bradshaw heel dankbaar zijn. De illegale website waarop Anastasya haar favoriete reeks bekeek, bleek te haperen. Via Facebook vroeg ze of iemand haar kon helpen. Het was nog de tijd dat het cool was om zoveel mogelijk virtuele vrienden te verzamelen en om de een of andere reden zat Ana in mijn vriendenlijst. Terwijl we elkaar niet meteen echt kenden. We hadden allebei in Torhout school gelopen en waren vrienden van elkaars vrienden. Zoiets. Maar goed, ik kon haar helpen en we zijn blijven praten. Op 1 april 2026 zullen we dertien jaar samen zijn.”
Mooie datum!
(stoïcijns) “Onze relatieverjaardag vieren we elk jaar. Het is onze persoonlijke feestdag. Die dag mag er bij wijze van spreken een bom naast ons ontploffen, wij zullen klinken op de liefde.”
Wat spreekt je zo aan in Anastasya?
“Ik ben van nature erg rustig, Ana is extravert. We zijn elkaars yin en yang, we houden elkaar volledig in balans. Ik trap sneller eens op de rem, Ana zal doorduwen. We zijn een echt team. Het klinkt misschien melig, maar onze neuzen staan volledig in dezelfde richting. De opvoeding van onze zoon, werkethiek, waarden en normen: we trekken aan hetzelfde zeel.”
Hebben jullie dan nooit eens discussie?
“Het is stil waar het nooit waait, hé. Maar nooit aan tien beaufort. Een meningsverschil zullen we altijd uitpraten. Zo kom je er sterker uit.”
Hoe zou je je vrouw omschrijven?
“Als iemand met het hart op de tong. Maar wel een góúden hart. Aan Ana ben je nooit bedrogen. Ze geeft haar mening, maar staat open voor dialoog. En haar zin voor humor is fan-tas-tisch.”
Dat hebben we tijdens ‘De Slimste Mens’ weer collectief mogen ervaren. Zet haar op een podium en de zaal loopt vol.
“Je ben niet de eerste die dat zegt. Anastasya is authentiek, hé. Haar stijl, haar West-Vlaams accent… En ze wil ook niet politiek correct zijn. Dat appreciëren de mensen.” (lees verder onder de foto)
Jullie mogen volgend jaar ook jullie eerste huwelijksverjaardag vieren. Op 4 mei gaven jullie elkaar het ja-woord, onder het goedkeurend oog van Elvis…
(lacht) “Viva Las Vegas! We waren al een hele poos verloofd, maar het kwam er maar niet van. Eerst hebben we ons huis gebouwd, dan werd Donald geboren, toen kwam corona… Plus: zo’n typisch West-Vlaams trouwfeest – veel volk, nog meer eten – wilden we niet echt. Wie moet je uitnodigen, wie niet… We hadden snel door dat het een heel gedoe zou worden.”
En zo werd de Sint-Aldegondiskerk van Zwevezele ingeruild voor een wedding chapel in Las Vegas.
“Het was zeer intiem. We zijn allebei stapelgek van de Verenigde Staten en Vegas heeft wel iets. Een Elvis-imitator was de voorganger, de fotograaf van dienst onze getuige. Het was echt iets van óns. De woorden die we toen hebben uitgesproken, meenden we ook oprecht.”
Zijn jullie intussen ook voor de Belgische staat officieel man en vrouw?
(schudt het hoofd) “Nog niet. We zijn nog altijd bezig met alle documenten in orde te brengen, maar dat is een serieus werkje. Ik hoop dat we dat snel kunnen afronden. En als het té lang duurt, dan trouwen we hier in het gemeentehuis van Wingene nog eens opnieuw.”
Met het showbizzjournaille dan op de stoep. Schrik je hoe hard Vlaanderen storm loopt voor Anastasya?
“Niet echt, want ik weet hoe puur ze is. En ze heeft er keihard voor gewerkt. Het huidige succes is niet zomaar in haar schoot gevallen, het is Ana’s eigen verdienste. Als onderneemster kijkt ze op geen uur meer of minder. Ze zou zich dubbel plooien om die ene opdracht er toch nog bij te kunnen nemen. Op dat vlak is ze een rasechte West-Vlaamse. Ze plakt ook nog eens op het scherm en zegt op het juiste moment de juiste dingen. De entertainmentsector is haar habitat.”
En de jouwe stilaan ook?
“Ik ben een fervent televisiekijker en vind het vooral leuk om het wereldje achter de schermen te ontdekken. Ik probeer Anastasya zoveel mogelijk te vergezellen en leer zo leuke en interessante mensen kennen. Maar denk nu niet dat mijn telefoon vol selfies met bekende koppen staat. Het zijn er welgeteld nul. Ik ben een nuchtere West-Vlaming.” (lees verder onder de foto)
Volgend voorjaar zullen ze misschien wel een selfie met jou willen, want in ‘De Leven van Anastasya’ op VTM Go geven jullie een inkijk in jullie leven. Klaar voor?
(knikt) “Een plan dat we goed hebben doorgesproken. Wat tonen we wel, wat zeker niet. We stellen duidelijk onze grenzen. De reeks zal ook om Ana draaien, ikzelf en Donald zullen sporadisch te zien zijn. Het is niet de bedoeling om onze privé open en bloot op straat te gooien, laat dat duidelijk zijn.”
Dus geen ambitie om de nieuwe Verhulstjes te worden.
“Absoluut niet. En ik wil me ook niet met hen vergelijken. Zij hebben hun strepen in de mediawereld al ruimschoots verdiend.”
Jij bent je carrière in het familiebedrijf (Degroote Trucks & Trailers, red.) aan het uitbouwen. Wat doe je precies?
“Ik ben verantwoordelijk voor de aankoop van tweedehands vrachtwagens. Een job die ik met hart en ziel doe. Een volledig andere wereld dan die van mijn vrouw, maar ik neem het erg serieus. Samen met mijn broer Rinus (30) ben ik op het bedrijf opgegroeid. Als klein ventje kreeg ik geen speelgoedauto’s, maar kleine camions. Wij vormen de derde generatie. Opa Georges legde de fundamenten, onze papa Paul en nonkel Johan bouwden het verder uit. Ook mijn neef en nicht zijn in het bedrijf actief. Ik ben oprecht trots dat ik hier deel van kan uitmaken.”
Praten jullie hier aan de keukentafel over het werk?
“Dat gebeurt, ja. Ana heeft met haar School of Confidence ook een eigen project lopen, ze weet perfect wat ondernemen inhoudt. Soms hebben we weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen. Een blik is vaak meer dan genoeg. Op die manier zijn we elkaars klankbord.”
Hebben jullie heilige momenten?
“De speciale dagen. Verjaardagen, feestdagen… Af en toe voelen we ook de behoefte om even op de pauzeknop te drukken en tijd voor elkaar te maken. Opnieuw zonder veel woorden. Dan nestelen we ons thuis in de zetel of trekken we naar de Coeur d’Amis, hier iets verderop. Ons stamrestaurant, een plek waar we ons echt thuis voelen. Dat hoeft niet meer zijn: samen iets eten, onze zoon zien lachen… En we kunnen er weer tegen. Wat er ook gebeurt, we kunnen altijd bij elkaar terecht. Wij zijn elkaars veilige haven, een ankerpunt.”
“Mij zegt die kerstsfeer niet zoveel, maar Ana is er zot van. Ik ga daar graag in mee omdat ik weet dat het haar gelukkig maakt”
Met Zwevezele als uitvalsbasis. Hoe belangrijk is jullie thuis?
“Ana en ik zijn eerst op een appartementje aan de kust gaan samenwonen. Daarna volgde een huurhuis in Zwevezele en uiteindelijk konden we hier bouwen. Maar dat kon ook ergens anders geweest zijn. Achteraf bekeken, vinden we het allesbehalve erg om hier ons leven vorm te geven. Onze wortels liggen hier, hé. En sommige bomen verplant je beter niet. Stél dat we ooit naar een stad zouden verhuizen, dan zou ik me wel kunnen aanpassen. Maar vooralsnog is Zwevezele de plek waar we onze toekomst uitstippelen.”
En straks dus ook eindejaar vieren.
“Mij zegt die kerst- en eindejaarssfeer niet zoveel, maar Ana is er zot van. En dan druk ik me nog licht uit. We hebben onze overkapping in de tuin zelfs tot kerstchalet omgebouwd. Ik ga daar graag in mee omdat ik weet dat het haar gelukkig maakt. En ergens moet ik ook toegeven dat het best wel gezellig is.”
Hoe brengen jullie de feestdagen door?
“Kerst hebben we familie gevierd. Al vind ik dat je het hele jaar door Kerstmis zou moeten kunnen vieren. Daarmee bedoel ik dat je áltijd bij elkaar over de vloer moet kunnen komen en het niet beperkt mag zijn tot de dagen. Dat zou zó geforceerd zijn. Gelukkig is dat bij ons zeker niet het geval. Oud en nieuw brengen we met ons gezinnetje door. Gewoon even ontkoppelen en terug naar de essentie: we hebben er zoveel deugd van.”
Wat mag er voor jou onder de kerstboom liggen?
“Een koppel kousen, zeker? Neen, ik vind cadeaus echt niet belangrijk. Laat iedereen maar gezond blijven. Dat wens ik iedereen toe. Net als wat minder ellende in de wereld. Laat ons op de goeie dingen focussen. Voor onze kinderen, want zij erven deze planeet straks van ons. Dat mogen we nooit vergeten.”
