In ‘Alloo en tot ziens’ keert reportagemaker Luk Alloo terug naar spraakmakende figuren die hij eerder interviewde. Op zoek naar de verrassende wendingen die hun levens namen sinds hij hen sprak. “Wat me telkens opvalt, is de veerkracht bij die mensen. Dat stemt me hoopvoller dan het nieuws tegenwoordig.”
Zijn leermeester Paul Jambers ging hem al voor in 2002 en 2012, toen die de meest opvallende figuren van tien en twintig jaar eerder nog eens ging opzoeken. Vandaag gaat Luk Alloo ook langs bij enkele markante figuren die de presentator, met roots in Blankenberge, door de jaren heen sprak.
Tijd om terug te blikken
“Tijdens de coronacrisis was het dweilen, poetsen en archiveren”, glimlacht Luk. “Er was ook meer dan tijd om nog eens terug te blikken. Ik maakte een lijst met mensen die ik door de jaren heen had ontmoet en waarvan ik mij afvroeg hoe het vandaag nog met hen zou gaan. Vaak hoor of zie ik sommigen nog eens, maar nu wilde ik eens langs gaan met een camera. Een verhaal stopt nooit.”
“Welke criteria ik gebruikte voor mijn selectie? Ik had er slechts eentje: als ik mij oprecht zou afvragen hoe het met die persoon in kwestie vergaan is. Mensen die in de gevangenis zaten, of in de psychiatrie bijvoorbeeld… Hoe staan ze vandaag in het leven?”
“De man die de Belgische Staat voor de rechter daagde omdat hij zijn geliefde naar ons land wilde laten komen. Is hij in zijn missie geslaagd? Of de man die bij de wegpolitie claimde dat hij al 200 boetes had. Zou hij zijn leven gebeterd hebben?”
“Ik heb me de afgelopen jaren in veel biotopen en subculturen begeven, en dan is het altijd fascinerend om daar weer in te duiken. Het waren verhalen van elf jaar geleden, maar ook evengoed van vorig jaar.”
Tegenslag
Een best of wil Alloo het naar eigen zeggen niet noemen, maar voor deze reeks kon hij wel in een indrukwekkende lijst programma’s duiken: Alloo in de Gevangenis, Alloo in de Vrouwengevangenis, Alloo in de Buitenlandse Gevangenis, Alloo in de Psychiatrie, Alloo in de Liefde, Alloo in de Nacht, Alloo en Alloo bij de Wegpolitie.
“Natuurlijk springen er daar een paar verhalen uit. De man die stripper was en nu aan de slag is als wellnesscoach bijvoorbeeld. Of de man die geen zin meer had in het leven, en zich nu herpakt heeft en een heel frivole indruk naliet. Het zijn niet altijd de grote, spectaculaire verhalen. Die heb ik ook nooit opgezocht.”
Het zijn niet de grote, spectaculaire verhalen. Die heb ik nooit opgezocht
“Veel mensen hebben het niet makkelijk gehad, omdat ze tegenslag hadden of niet dezelfde kansen kregen. Niet iedereen heeft een goede jeugd gehad, een warm nest, vrienden of een financieel gezonde situatie. En niet elk verhaal heeft een happy end.”
“De man die al zes jaar uit de gevangenis was bijvoorbeeld, zat intussen al drie jaar in de gevangenis in Engeland. Maar wat wel telkens opviel in de vele verhalen is de veerkracht. De overlevingskracht om weer verder te gaan, de goesting ook. Dat stemt me hoopvoller dan het nieuws tegenwoordig.”
Loslaten
Als reportagemaker blijven veel verhalen aan de ribben plakken. “Je moet wel loslaten, maar dat lukt niet altijd. Als je op het vliegtuig zit, op de terugweg van een gevangenis in Bolivia, dan blijft dat wel even hangen. Hetzelfde als je in de wagen stapt nadat je de psychiatrie verlaat. Vaak stel je je dan al de vraag: wat zou er van hen worden?”
“Of ik een nostalgisch type ben? Best wel. Ik zit volop in de TC Matic-fase en heb net nog de elpee L’Apache opgelegd. Die nummers, héérlijk. Le Java! Que Pasa! Touch Me! Ik zag Arno onlangs nog in de Brusselse AB. (blaast) Het is pijnlijk om hem zo te zien in het laatste hoofdstuk van zijn leven. Die elpees – ik heb hier 25 centimeter Arno in mijn kast staan – zijn pure jeugdherinneringen. Al kijk ik ook het liefst vooruit. En er zitten nog een paar zaken in de pijplijn voor televisie, maar ik kan nog niet zeggen wat precies. Oh la la la!”
(BV)
‘Alloo en tot ziens’, wekelijks op donderdag bij VTM en op VTM GO.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
