Lize Feryn openhartig in de podcast van De Zondag: “Ik hoef niet constant op tv te zijn”

Lize Feryn was dit jaar ook al te zien in Chantal. (foto Sebastiaan Bedaux)
Bert Vanden Berghe

Actrice Lize Feryn schitterde dit jaar al in Chantal, en vanaf maandag is ze bij VTM te zien in het tweede seizoen van Single Bells. Voor Lize, die onlangs nog in het huwelijksbootje stapte, was 2025 een intens jaar. Straks is het ook tien jaar geleden dat haar moeder is gestorven. “Ze weet niets over mijn huidige leven, en toch voelt ze nog zo dichtbij”, vertelt ze in De Zondag.

In De Zondag wordt er aan de ontbijttafel van Lize Feryn aangeschoven, waar het gaat over haar ideale zondag, maar ook de nieuwe Single Bells-reeks, dat al integraal te zien is op Streamz en vanaf morgen bij VTM. Daarbij duiken er ook enkele indrukwekkende gastrollen op. “In de eerste aflevering zie je Frank Lammers echt de pannen van het dak spelen. Hij was zodanig geloofwaardig dronken dat we echt dachten: moeten we die nu in een taxi naar huis zetten? (lacht) In ieder geval is het ook wel een beetje intimiderend om tussen al dat talent te staan. Maar toch vooral heel leuk.”

Lize Feryn als de prettig gestoorde Daffy in Single Bells. (foto VTM)

Als actrice was Lize afgelopen jaar ook te zien in Chantal en dook ze ook op in een Nederlandse reeks. De projecten liggen echter niet voor het rapen, wat wel onzekerheid met zich meebrengt. “Vroeger kon ik echt in paniek slaan als er niet meteen een nieuw project op mijn pad kwam. Maar nu heb ik mijn rust daarin gevonden. Ik hoef ook niet constant op tv te zijn. Ik wil dit graag voor de rest van mijn leven doen, maar als dat betekent dat ik om de drie jaar een mooie rol mag spelen, dan ben ik daar ook blij mee en vul ik de rest van mijn tijd wel in met andere grote passieprojecten.”

Eeuwigheid

Eén van die passieprojecten is Atelier Feryn, het bedrijf dat ze heeft opgericht met haar zussen. Een maand nadien verloren ze echter hun moeder, morgen tien jaar geleden. “Ik ben daar wel wat zenuwachtig voor. Het is toch iets geks, zo’n mijlpaal. Toen het een jaar geleden was, voelde het alsof ik precies minder recht had op het verdriet voor de tweede ronde – als je begrijpt wat ik bedoel. Nu weer. Morgen is het tien jaar geleden. Dat klinkt als een eeuwigheid, maar in mijn hoofd was mijn mama er gisteren nog bij. Toch is er zoveel gebeurd waar mama nooit weet van zal hebben: ze heeft Aster nooit gekend, ze weet niet dat ik in Antwerpen woon, ze zal nooit mijn kinderen leren kennen. Ze weet niets over mijn huidige leven, en toch voelt ze nog zo dichtbij.”

Ik wil dit graag voor de rest van mijn leven blijven doen

Als ze gevraagd wordt wat de mensen haar mogen toewensen voor 2026, antwoordt ze: “Een kindje. Dat mag je me toewensen. Aster en ik zijn heel open geweest over onze kinderwens en ik hoop dat het geluk in 2026 op dat vlak aan onze kant zal staan. Je mag me trouwens ook succesvolle verbouwingen toewensen, want die staan ons ook nog te wachten.”

Beluister hier de podcast:

Lees het integrale interview op www.dezondag.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Expertise