‘Gaan wandelen met 101 dalmatiërs’, dat was de kinderdroom van de Poperingse Liesbeth (42). Dertig jaar geleden schreef Liesbeth – toen 10 jaar oud – al eens een brief naar De Droomfabriek, maar toen kon haar droom niet gerealiseerd worden. Afgelopen zaterdag maakte Liesbeth geen wandeling met 101 dalmatiërs, maar wel met 130 (!) dalmatiërs. “Het raakte me enorm dat mijn kinderdroom eindelijk in vervulling kon gaan”, zegt Liesbeth.
De liefde van Liesbeth voor dalmatiërs is groot. “Als vijfjarige zag ik een man met een dalmatiër tijdens een wandeling en ik was er onmiddellijk zot van. En toen ik de film 101 Dalmatiërs zag, was het hek helemaal van de dam. Dalmatiërs zijn altijd de rode draad in mijn leven geweest”, vertelt Liesbeth, die ondertussen al 12 jaar in de Westhoek woont.
Wanneer je haar woning binnenstapt, is die liefde ook duidelijk. Haar viervoeter Chiara is – uiteraard – een dalmatiër, het interieur is wit-zwart en ook Liesbeths kledij verraadt haar liefde voor de gevlekte viervoeter. “Mensen die me kennen, weten ook dat dalmatiërs belangrijk zijn voor mij. Ik ben ook wel altijd ‘in thema’. Mijn handtas, kousen, broek, schoenen… Er is altijd wel een wit-zwarte touch die verwijst naar de dalmatiërs.”
(lees verder onder foto’s)
Kinderdroom
“Van kleins af aan was het mijn droom om ooit met 101 dalmatiërs een wandeling te maken”, legt Liesbeth uit. Ze kreeg bezoek van Maaike Cafmeyer, die haar meenam naar het provinciedomein van Kessel-Lo, waar ze de dalmatiërs en hun baasjes gingen opwachten. Een bijzonder emotioneel moment voor Liesbeth, die na 30 jaar haar droom eindelijk in vervulling zou zien gaan. “Als 10-jarige had ik mijn droom al eens ingestuurd naar De Droomfabriek, en toen ik 13 jaar was, kwam de film 101 Dalmatiërs uit. Mijn ouders en ik mochten toen naar de VRT, maar op het laatste moment ging het niet door. Uit schuldgevoel, vermoedelijk, kreeg ik wel van mijn ouders een eigen dalmatiër cadeau, dus dat was ook wel de kers op de taart”, lacht Liesbeth. “Toen er een nieuwe oproep van De Droomfabriek kwam, borrelde mijn vraag opnieuw naar boven. Bij de tweede oproep heb ik mijn kans weer gewaagd.”
(lees verder onder de foto’s)
130 dalmatiërs
Dalmatiër Chiara was de eerste van de 101 dalmatiërs om Liesbeths kinderdroom waar te maken. “Zelf heb ik één dalmatiër, Chiara, dus zij was mijn eigen inbreng. Ik had nooit durven dromen dat ze nog eens wilden proberen om mijn droom in vervulling te laten gaan. Dat het gelukt is, was heel emotioneel voor mij. Vanop een helling zag ik alle honden arriveren en bij de vierde dalmatiër vloeiden de tranen”, lacht Liesbeth. “Ik vond het wat beschamend dat ik zo emotioneel werd, maar het raakte me echt. Het was machtig en onbeschrijfelijk. Once in a lifetime.”
(lees verder onder de video)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Er werd uiteindelijk afgeklokt op 130 dalmatiërs. “Er was een heel speciale vibe en energie in de groep. De wandeling verliep zonder chaos. Op een bepaald moment keek ik in een gebogen paadje achter mij en ik zag het einde van alle wandelende honden niet. Fenomenaal. Eén van de mooiste momenten in mijn leven”, zegt Liesbeth. “Chiara deed het ook heel goed. We wonen landelijk en als we gaan wandelen, is het in het bos of aan het strand, waar het heel rustig is. Zoveel andere honden zien was voor haar ook indrukwekkend, maar ze deed het fantastisch. Ik ben heel trots op haar.”
(lees verder onder foto)
Koninklijke Belgische Club voor Dalmatische Honden
Dalmatiërs kwamen uit België en Nederland afgereisd om Liesbeths droom te helpen waarmaken. “Ik weet dat Mieke Hindrikx van de Koninklijke Belgische Club voor Dalmatische Honden heel veel mensen heeft opgetrommeld om te helpen. Ze heeft daar enorm veel werk ingestoken en dat vind ik echt fantastisch. De club zoekt nog leden, dus mensen kunnen zich altijd aanmelden”, vertelt Liesbeth. “Mijn deelname aan De Droomfabriek was fantastisch. Het is mooi dat ze dromen van gewone mensen laten uitkomen. Of ik nog dromen heb? De liefde voor dalmatiërs is vooral van mij, maar mijn partner is ondertussen ook wel verkocht. Ik heb altijd gezegd: mocht ik de kans krijgen, dan schilder ik de buitenkant van mijn huis wit-zwart gevlekt”, lacht Liesbeth.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
