Decennialang werkte hij achter de schermen, maar nu pakt Kortrijkzaan Kristof Dewamme (48) uit met ‘In Mijn Caravan’, waarbij hij met mensen gaat praten op campings. Zelf heeft hij naast een indrukwekkend palmares ook een boeiend levensverhaal. “Op een camping vind je rust en gelijkgestemde zielen.”
“De verrassing zit hem in de weerbaarheid”, weet Kristof. “Veelal zitten mensen op een camping op een soort kruispunt in hun leven, waarbij ze even op adem moeten komen of wat rust zoeken. Maar altijd met de drive om een zekere richting uit te gaan. Zelfs al hebben ze zware klappen gekregen in hun leven, toch doen ze onverbiddelijk verder.”
Die drive is herkenbaar voor Kristof. Verknocht aan Zwevegem, maar sinds een paar jaar Antwerpenaar, door het co-ouderschap met zijn ex-vriendin die in Rotterdam woont. “Ik was niet de gast die graag studeerde”, begint Kristof. “In het middelbaar vloog ik een paar keer buiten, maar ik zat daarna wel op mijn plaats toen ik maatschappelijk werk studeerde aan het Hiepso in Kortrijk. Ik had niet de grote ambitie om iets in die richting te doen, maar hield wel van die vakken als psychologie en sociologie. Ik leefde toen voor de muziek, speelde ook in allerlei coverbandjes. Ik was wat zoekende, tot ik met mijn zus keek naar Jambers op tv en besloot om te solliciteren. Dat was nog het pre-internettijdperk, dus trok ik naar de lokale uitgeverij waar ik de meest kleurrijke en grootst mogelijke enveloppe bestelde voor mijn sollicitatiebrief. Ik wist dat die brief niet in de bus kon, dus dat de postbode moest aanbellen en persoonlijk zou afgeven. En qua kleur kon je er niet naast kijken. (grijnst) Mijn tactiek heeft gewerkt, en ik werd uitgenodigd voor een gesprek.”
Eenzame boeren
Kristof kon aan de slag als researcher en groeide door tot eindredacteur. Toen De Televisiefabriek – het bedrijf van Jambers – werd overgenomen door Eyeworks, ging Kristof van productie naar productie. “Dat was fijn om te doen. Ik ben ook nooit een jobhopper geweest. Ik werkte aan één stuk voor verschillende programma’s, met uitzondering van een achttal maanden om mij te focussen op de geboorte van mijn dochter, en die door haar spierziekte extra zorg nodig heeft.”
Het palmares oogt indrukwekkend. Kristof stond mee aan de wieg van programma’s als Boer zkt. Vrouw en Komen Eten, maar ook programma’s waarvan vele al het bestaan vergeten zijn, van Chateau Bravoure tot Supernanny. “Als het maar human interest was. Als researcher moest je ook creatief zijn. Op café gaan en mensen aanspreken. Dat doe ik vandaag nog altijd het liefst en je vindt er ook de beste verhalen. Voor het eerste seizoen van Boer zkt. Vrouw bijvoorbeeld ben ik langsgegaan bij een sproeistoffenverdeler en vroeg ik of zij geen eenzame boeren kenden.” Kristof hield aan de vele reeksen die hij maakte en/of regisseerde naar eigen zeggen een pak herinneringen aan over. “En ook vriendschappen, zoals met Axel Daeseleire, met wie ik ‘Axel opgelicht’ maakte. Met hem maakte ik later ook Project Axel en Axel gaat binnen.”
Samenhorigheid
Een tijd geleden kwam de vraag of Kristof zelf geen programma wilde maken. “Ze weten dat ik van verhalen hou, dus gingen we op zoek naar een goeie arena. En dat bleek campings en caravanparken. Als kind had ik er geen band mee, nee. Eén keer zijn we naar een camping getrokken in Middelkerke, waar het 14 dagen lang water goot. Na drie dagen hadden we er al genoeg van. (lacht) Met mijn ex – ze is tenslotte Nederlandse voor iets – en onze dochter gingen we wel vaak kamperen en daar heb ik wel gezien dat er daar een zekere samenhorigheid hoort. Zo’n camping is als een klein dorp, waar iedereen elkaar kent. Waar ze ook zorgen voor elkaar. Ik weet niet wie er drie huizen verder in mijn straat woont, maar zij weten dat wel in hun kleine gemeenschap. En je komt er allerlei soorten mensen tegen, van leerkrachten tot professoren. Ja, er heeft mij veel verrast. Dat gebeurt gelukkig nog altijd. Ik heb vooralsnog geen eelt op mijn ziel, en het is ontroerend mooi om te zien hoe mensen die plek vaak gebruiken om hun leven weer op de rails te krijgen. Die daar rust en gelijkgestemde zielen vinden.”
Kristof heeft met zijn debuut voor de schermen alvast de smaak te pakken. “Ik heb vooral kunnen doen wat ik altijd doe, en goed omringd door een team die ik al een hele tijd ken. Kameraden als het ware, waarmee ik in een bad van vertrouwen kon stappen. Waarbij je weet dat je ook eens op je smoel kan gaan. Maar ik heb me erg geamuseerd, dus moesten ze nog een reeks zoals dit vragen, sta ik daar zeker wel voor open!”
‘In Mijn Caravan’, elke dinsdag om 21.35 uur bij VTM2.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
