Vanaf woensdag 30 maart werpt het nieuwe VTM-programma ‘Vrederechters’ een blik achter de schermen van de rechtbank die het dichtst bij de mensen staat: het vredegerecht. Daarbij worden acht vrederechters gevolgd, onder wie Katrien Demeestere, de jongste vrederechter actief in Tielt.
Vrederechters zijn een categorie apart binnen de magistratuur, omdat ze niet alleen objectief moeten oordelen, maar ook conflictoplossend werken tot zelfs letterlijk in het werkveld. Dat gaat van burenruzies, over grensbepalingen op landbouwvelden tot achterstallige huur die vereffend moet worden. In de nieuwe VTM-reeks Vrederechters komt ook Katrien Demeestere aan bod.
“Ik had net de eed als vrederechter afgelegd toen ze vroegen of ik wilde meewerken aan de reeks. Geen idee hoe ze bij mij terechtkwamen. De vraag kwam of ik niet te onzeker zou zijn, maar ik heb ondertussen al wat jaren op de teller. En als het kan helpen om een eventueel stoffig imago van de magistratuur of een verkeerde perceptie te veranderen, dan doe ik dat graag.”
Eerstelijnsrechter
Na haar gerechtelijke stage was Katrien tien jaar rechter in Brugge. Na de eerste lockdown, in juni 2020, werd ze aangesteld als vrederechter in het kanton Tielt. Een job die ze naar eigen zeggen heel graag doet. “Daarvoor deed ik al familierechtbank, beroepskamers en depanneerde ik ook al eens bij de correctionele rechtbank. Maar ik hou ervan om een soort eerstelijnsrechter te zijn, en rechtstreeks met de mensen in gesprek te gaan. Je ziet ook meteen je harde werk beloond. De zogenaamde doorlooptijden zijn ook veel beperkter. En maar goed ook. Wie vandaag een probleem heeft met achterstallige huur, wil geen maanden wachten op een uitspraak.”
Als je je werk in eer en geweten doet, moet je achteraf niet piekeren
Voor een vrederechter is de grootste vereiste wellicht de nodige portie engelengeduld. “Ik merk dat het beter wordt met ouder te worden”, aldus Katrien. “Ik neem graag mijn tijd om te luisteren, maar ik heb ook graag dat het vooruitgaat.” Ook empathie is onontbeerlijk. “Ja, maar ook niet te veel. Je mag nooit een van de twee partijen het gevoel geven dat je meer begrip hebt voor haar situatie. Het is belangrijk dat je objectief blijft. Natuurlijk zijn er zaken die je raken, maar ik kan over het algemeen wel makkelijk loslaten. Ik neem niet veel zaken mee naar huis, nee. Als je in eer en geweten je werk doet, dan hoef je achteraf niet te piekeren. Al zie ik ook veel verhalen over armoede, en dat blijft wel hangen, ja. Je krijgt wel een spiegel voorgehouden. Count your blessings, denk ik dan vaak.”
“Wat opvalt in mijn job is dat heel veel mensen niet komen opdagen, tot zelfs de helft. Dat zijn misschien mensen die het niet de moeite vinden, of die zo diep in de put zitten dat ze niet meer durven af te komen. Dat vind ik jammer, want ik wil iedereen altijd de kans geven om zijn of haar verhaal te doen, zelfs al is er weinig twijfel over de uitkomst. De meeste zaken die ik krijg gaan over financiële discussies, zoals achterstallige betalingen. In een landbouwregio komen daar ook heel vaak grensbepalingen of andere betwistingen bij kijken. Ook bewindvoering komt vaak voor. De grootste werkvreugde vind ik als mensen zélf een oplossing vinden door hen daarin te begeleiden.”
Frustraties
Katrien is getrouwd en mama van twee kinderen. “Of ik thuis ook vrederechter ben? (lacht) Dat valt heel goed mee. Ik ben nogal communicatief ingesteld, en bij mijn kinderen is dat ook zo. Ik leer van hen, en zij van mij. Ik ben ook niet te beroerd om mezelf in vraag te stellen. Als een discussie in de rechtbank uit de hand loopt en er naar mij wordt gewezen, dan toets ik het altijd eens af bij de griffier, of het daadwerkelijk aan mij lag of hoe ik het kan voorkomen in de toekomst.”
“Je probeert zo goed mogelijk te luisteren, maar moet er altijd rekening mee houden dat het bij sommige mensen heel diep zit. Veel mensen willen zo hard hun eigen frustraties opwerpen, dat ze vergeten te luisteren. Daar moet ik hen vaak aan herinneren. Of ik een wereldverbeteraar ben? Haha, nee. Maar als ik dat kan doen in mijn eigen omgeving, ben ik al heel blij. Ik ben een geboren optimist, maar de wereld verbeteren… dat is iets te optimistisch, vrees ik.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
