Toen waren ze nog met tien. Drie rekruten uit het meedogenloze ‘Kamp Waes’ zijn afgevallen in de derde aflevering, waaronder Rollegemse Julien Eggermont (23). De kandidaten moesten, zonder licht en moederziel alleen, zich oriënteren in het tunnelcomplex van het Naamse Fort de Dave. Bij Julien gaat het mis en slaat bij het terugkeren zijn enkel om. “Ik kwam helemaal ten.”
De derde aflevering van Kamp Waes start met een claustrofobische oefening in een ondergronds gangenstelsel van achthonderd meter in Fort de Dave. “Je kreeg een plan die je moest vanbuiten leren om vervolgens in het pikkedonker het parcours af te leggen. Ik was als laatste aan de beurt, dus al wat onderkoeld wou ik gewoon zo snel mogelijk beginnen aan de proef. Normaal kwam je na 200 meter een eerste muurtje tegen om dan naar rechts te gaan, maar dat vond ik gewoon niet. Zo heb ik een heel stuk heen en weer blijven lopen en kwam ik ook niemand tegen. Dan begin je je natuurlijk al wat op te jagen”, vertelt Julien aan de telefoon op terugweg van een rugbymatch in Zuid-Frankrijk.
“Ik was achteraf teleurgesteld. Ik zou nooit opgeven. De andere proeven waren tot dan toe supergoed gelukt”
De opdracht was voor de rekruten ook een mentale beproeving. De breedgeschouderde sportmanagementstudent vindt zijn weg niet in het benauwend donker en roept ‘no play’, het codewoord om de opdracht onmiddellijk te stoppen.
Door blessure naar huis
“Ik had het gehad. Via de ingang liep ik terug naar boven om te zeggen dat het me niet lukte, maar iedereen was al weg. Al teruglopend door het bos sloeg ik dan ook nog eens mijn enkel om. Toen kwam ik helemaal ten. Gelukkig hadden ze me gehoord en zijn ze me komen halen. De volgende dag kreeg ik te horen van Fly dat ik niet mocht starten aan de volgende proef, ‘Tender Feet’, een tocht van vijftig kilometer door de Hoge Venen. Ik begreep de logische beslissing wel, maar was achteraf teleurgesteld. Ik zou nooit opgeven. De andere proeven waren tot dan toe supergoed gelukt. Ik kreeg complimenten en sommigen binnen de opleiding zagen me het einde halen. Jammer dat ik door een blessure naar huis moet.”
“Veel van mijn vrienden waren er van overtuigd dat ik erin zou blijven tot het einde”
Julien kijkt – voor wat hij kon meedoen – met een voldaan gevoel terug naar Kamp Waes, maar vindt het jammer dat hij niet veel in beeld kwam. “Iedereen wordt voorgesteld met weetjes over hun persoonlijk leven, maar bij mij niet. Die keuze snapte ik niet zo goed. De West-Vlamingen worden onderdrukt zeker?”, grapt Julien. “Veel van mijn vrienden waren er daarom van overtuigd dat ik erin zou blijven tot het einde. Finalisten komen doorgaans minder in beeld in het begin, dus het was wel pijnlijk om te weten dat dat helemaal niet de reden was. Hoe dan ook, ik heb de smaak wel te pakken voor zo’n soort survivalprogramma’s. Als een nieuwe uitdaging op mijn pad komt, ga ik die met veel plezier aan.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
