Doorgaans verdient Stefaan Degand (43) zijn boterham als (theater)acteur, maar vanaf donderdagavond kun je in ‘Een Echte Job’ op VTM zien hoe het hem vergaat als stagiair-verpleegkundige. Een wereld die blijkbaar al een tijdlang nieuwsgierigheid bij hem opwekt. “Ik heb geen seconde getwijfeld toen ze mij vroegen om deel te nemen”, klinkt het.
Samen met vier andere bekende koppen ruilt Stefaan Degand zijn leven in de spotlights acht dagen in voor een stage als verpleger in het Jessa Ziekenhuis in Hasselt. Parameters afnemen, patiënten begeleiden die uit de operatiekamer komen, wonden verzorgen… Ze doen het allemaal, en dat is sinds deze week te zien in het programma Een Echte Job op VTM. Stefaan was naar eigen zeggen meteen enthousiast om deze uitdaging aan te gaan.
“Mijn vrouw was verpleegkundige en kwam elke dag thuis met sterke verhalen. Dat intrigeerde mij dus wel. Maar bovenal was ik gewoon benieuwd hoe alles in z’n werk gaat in een ziekenhuis. Als het goed gaat, is dat een plek waar je niet vaak komt. Het is dus moeilijk om je in te beelden hoe verpleegkundigen en dokters onderling met elkaar en met de patiënten omgaan.”
Van bronchitis tot eetstoornis
Onder toeziend oog van een ervaren mentor zal Stefaan dag- én nachtshiften draaien op de afdeling pediatrie. Dat de bekende Wevelgemnaar daar terecht zou komen, kwam hij pas op de eerste opnamedag te weten, zijn reactie daarop was gisteren al te zien in de eerste aflevering. “Het maakte mij vooraf eigenlijk echt niet uit, maar ik was wel heel blij dat ik op de pediatrie mocht werken”, vertelt hij.
Stefaan heeft zelf een 7-jarige dochter die hij al vijf jaar, sinds het plotse overlijden van zijn vrouw, alleen opvoedt. “Ik weet dus wel hoe ik moet omgaan met kinderen”, glimlacht hij. “Het klikte heel goed met de patiënten, zowel met de peuters als de tieners. Je ziet allerlei diagnoses passeren, van bronchitis tot eetstoornissen. Maar dat verliep allemaal vlekkeloos, heel chill zelfs. Het voelde al snel vertrouwd aan. Je zorgt voor die patiënten alsof het je eigen kinderen zijn, met die ingesteldheid wandelde ik elke kamer binnen.”
Het is een menselijke job, maar je moet de abstractie behouden, je mag het niet écht binnen laten
Maar toch schuilt er gevaar in die aanpak, legt hij meteen uit. “Je gaat om met mensen, in mijn geval zelfs met kinderen, dus natuurlijk trek je je het aan hoe het met hen gaat. Je hoopt elke dag dat ze genezen en snel weer naar huis kunnen. Maar het is belangrijk om het niet écht binnen te laten, om je persoonlijk altijd te distantiëren en elke patiënt in z’n abstractie te zien. Anders ga je daaraan kapot, denk ik.”
Te weinig handen
Die rustige sfeer was volgens Stefaan voornamelijk te danken aan zijn begeleidster Hannelore, die hij omschrijft als een lief, mooi en fantastisch mens. Dat zij en haar collega’s doorgaans veel meer stress ervaren, beseft de acteur maar al te goed.
“Er zijn handen tekort aan het bed, dat schreeuwt de sector al jaren. We kunnen nu wel zeggen dat we solidair zijn door een beetje stom in onze handjes te klappen, maar dat is dikke zever”, klinkt het stug. “Vraag aan elke verpleegkundige wat ze willen: meer loon of meer personeel? Je zal van iedereen hetzelfde antwoord krijgen.” Dat zorgt volgens Stefaan voor een van de grootste problemen waar de zorgsector mee kampt: een tekort aan tijd om aandacht te schenken aan het mentaal welzijn van de patiënten.
Vraag aan elke verpleegkundige wat ze willen: meer loon of meer personeel? Je zal van iedereen hetzelfde antwoord krijgen.
“Ik heb natuurlijk zelf geen bloed getrokken of medicijnen toegediend. Ik maakte wel een praatje met de ouders, haalde koffie voor hen wanneer ze aan het wachten waren en maakte tijd om vragen te beantwoorden. Ik vervulde eigenlijk de taken waar verpleegkundigen idealiter zelf tijd voor zouden moeten hebben, maar dat lukt meestal niet. Het is bewezen dat een goede mentale gezondheid het herstelproces stevig vooruit kan helpen, maar dat is meteen ook het eerste wat wegvalt door het personeelstekort.”
Waardevolle ervaring
Of alles is verlopen zoals hij het zich had voorgesteld? “Ik had eigenlijk totaal geen verwachtingen”, klinkt het eerlijk. “Mijn beeld op de zorgsector is ook niet echt veranderd. Mijn broer is ook verpleger, dus ik had sowieso al veel respect voor wat zij elke dag doen, omdat ik wel weet wat het inhoudt.”
Hoewel hij zelf nooit een carrièreswitch zou overwegen, kijkt Stefaan toch met een fijn gevoel terug op deze ervaring. “Het is een fantastische job, daar blijf ik bij. Mocht mijn dochter ooit beslissen om die richting uit te gaan, zou ik haar daar zeker in ondersteunen. Maar dat zou bij élke job eigenlijk zo zijn”, lacht Stefaan. “Nee, in alle eerlijkheid, het was een heel waardevol avontuur. Je kan op een menselijk niveau het verschil maken voor iemand, dat is prachtig om te zien en om zelf eens mee te maken.”
Een Echte Job, elke donderdag om 20.35 uur bij VTM.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
