“Geweldige klik met Jelle De Beule, een crème van een gast”: Bernadette (75) heeft glansrol in tweede seizoen van ‘Nonkels’

Al 50 jaar is ze een vertrouwd gezicht bij de toneelkring ‘Meer Vreugde’ in Oostrozebeke, en al heel lang is ze een moederfiguur voor veel mensen in de theaterwereld. Met een glansrol in het tweede seizoen van ‘Nonkels’ leert ook de rest van Vlaanderen nu eindelijk Bernadette Damman (75) kennen.

Ze is moe, glimlacht ze. Met toneelkring ‘Meer Vreugde’ hebben ze er weer een pittige maar succesvolle reeks voorstellingen op zitten, en in haar hoofd zit ze al bij de volgende. Al geeft ze toe dat ze eerst nog wat vakantie kan gebruiken. Ze is 75 jaar, maar je schat haar met gemak tien jaar jonger en van alle lovende woorden die mensen uit de theaterwereld gebruiken om haar te omschrijven, is er geen enkele gelogen.

Bernadette is inderdaad een lieve, innemende moederfiguur met het hart op de tong én op de juiste plaats. Verzot op theater, maar vooral op haar kinderen en kleinkinderen. Als ze pakweg niet op de eerste rij zit te snotteren van ontroering bij een theatervoorstelling, dan steekt ze zelf de handen uit de mouwen. Bij Cultuurkapel De Schaduw in Ardooie roert ze als vrijwilliger nog vaak in de potten, iets wat ze in de laatste jaren van haar carrière ook deed.

Zwarte sneeuw

“Ik heb oorspronkelijk vertaler-tolk gestudeerd, maar er nooit iets mee gedaan. Na mijn studies bleef ik in Antwerpen plakken, maar mijn moeder wilde liever dat ik hier bleef. Dat wilde ik doen, op voorwaarde dat ik mij mocht inzetten voor het toneel. Mijn ouders – die van Waregem waren – speelden toneel, en mijn vader was een tijdlang regisseur, ook hier in Oostrozebeke”, aldus Bernadette.

Ze ging aan de slag in de Spano, maar de jobs nadien waren geen succes. “Ik heb zwarte sneeuw gezien, ja. Ik ben in 1980 gescheiden, waarschijnlijk was ik de eerste in Oostrozebeke. Ik kon daardoor zelfs geen huis huren, en moest verhuizen naar Wielsbeke. Het was niet altijd gemakkelijk, ook financieel, met drie kleine kinderen op dat moment.”

Maar ze zette door, en ook het toneel liet ze niet los. “Ik betaalde me blauw aan babysits, maar ook de kinderen zagen dat ik het graag deed. Ondertussen zijn ze zelf nauw betrokken bij ‘Meer Vreugde’.” Ze zwijgt even, en glundert. “Je kunt maar je best doen, en ik ben trots op mijn kinderen omdat ze het zo goed doen.”

“Eigenlijk hadden ze mij al gevraagd voor het eerste seizoen”

Bernadette was en is voor veel mensen een moederfiguur. “Ik ging vaak kijken naar Malpertuis, en op een gegeven moment belden ze of ik niet bij hen wilde komen werken. Na zes jaar trok ik naar de Backstage in Gent, en later naar Theater Zuidpool waar ik regie-assistente was.”

De laatste 15 jaar van haar carrière werkte ze bij de Kopergietery, waar ze de catering verzorgde. Ze deed dat tot haar 72ste. “Ik heb heel wat gasten leren kennen. Ik was een moederfiguur voor sjarels als Tom Vermeir en Wouter Bruneel. Met veel mensen heb ik nog een goed contact, ook omdat ik vaak ga kijken naar hun voorstellingen. Je leert daar altijd iets uit. Er zijn veel mensen die mij na aan het hart liggen: Tom Ternest, Joris Hessels, Sebastien Dewaele, Wim Willaert, Greg Timmermans, Tania Van der Sanden… te veel om op te noemen.”

Marginale

“De eerste keer dat ze mij belden was in 1995, toen ze bij Thuis een ‘flink uit de kluiten gewassen dame als opzichter van het containerpark’ zochten. Later ben ik ook nog onder meer verpleegster geweest in Thuis.”

Via een castingbureau kwamen ze bij haar terecht voor de film ‘Ex-Drummer’. “Toen was het vertrokken”, lacht Bernadette. “Van zodra ze een marginale nodig hadden, belden ze mij.” Zo was ze heel kort te zien als cafébazin in ‘De helaasheid der dingen’, als moeder van Freddy in ‘Bevergem’ en werd ze in ‘Gent-West’ neergestoken met een vork. In Chantal zagen we haar opduiken als de vrouw die een paardenkadaver ontdekte, en in seizoen drie zien we ze straks opnieuw passeren.

“Het was Koen De Poorter, die meeschreef aan de eerste reeks van ‘Nonkels’ die mij belde om te vragen of ik geen zin had om de demente moeder van de Persyntjes te spelen, maar die rol ging uiteindelijk naar Marijke Pinoy. Ik had er wel begrip voor. Ik was wel blij toen ze me opnieuw belden, maar ik schrok wel van hoe groot die rol wel was. Bovendien mocht ik samenwerken met mensen naar wie ik erg opkijk, gaande van Rik Verheye en Jelle De Beule tot Wim Opbrouck. Er was een geweldige klik met Jelle. Een crème van een gast. Hij deed dat fantastisch, net als die hele crew eigenlijk. Ik kwam niets tekort. Al die mensen op de set van ‘Nonkels’ heb ik in mijn hart gesloten.”

In ‘Nonkels’ speelt ze Nadine, een kassierster in een tuincentrum die zich ontfermt over Luc. “Maar het fijne is dat mijn personage wel degelijk invloed heeft op het verhaal. Ik twijfelde op een gegeven moment wel of het goed genoeg was, maar Rik zei me dat ik er vooral ook moest van genieten. Isabelle (Van Hecke, die Carine speelt, red.) zei dat ik mezelf moest zijn, zoals ze mij tegen het lijf zou lopen in de Kopergietery. Ik was echt part of the team, wat heel fijn aanvoelde. Of ze mij mogen bellen voor een derde seizoen? Meteen!”

Het tweede seizoen van de succesvolle komische serie ‘Nonkels’ is vanaf 18 april te zien op Play4.