In het tweede seizoen stal hij opnieuw de show als de Sheriff in ‘Chantal’, en straks speelt hij de hoofdrol in zijn eigen reeks, om tussenin nog even snel ook een tot de nok gevulde Kursaal plat te spelen. Dries Heyneman (43) beleeft op zijn zachtst gezegd een boerenjaar. “Het leukste is wat er komt vóór het applaus.”
Een kwarteeuw geleden maakte Dries Heyneman nog furore met het cabaretduo Ter Bescherming van de Jeugd, dat in 2008 het prestigieuze Leids Cabaret Festival won. Hij werkte nadien een tijdje achter de schermen, tot hij in 2015 op de voorgrond trad met Bevergem. Hij had niet alleen mee geschreven aan de alom geprezen fictiereeks – samen met Bart Vanneste en Wannes Cappelle – maar schitterde er ook in als Kurt, de verlegen eigenzinnige uitbater van een krantenwinkel. In datzelfde jaar pakte Heyneman uit met zijn eerste solo comedyshow, Jenny. Drie jaar later kwam daar een vervolg op: Uit Respect voor de Buren.
Stilzitten is duidelijk niet aan Dries besteed, want hij was te zien in De 16 en bleef ondertussen opnieuw schrijven. Deze keer met Wannes en Zouzou Ben Chikha, voor de fictiereeks Grond, waar hij ook zelf een rolletje in had aan de zijde van Emilie De Roo. Die laatste kennen we onder meer als de helft van Kenji Minogue en de vrouw van nonkel Willy in Nonkels. Met haar legt hij momenteel de laatste hand aan het scenario voor een eigen fictiereeks Vero For-ever. Dat wordt haast aansluitend gedraaid op het derde seizoen van Chantal. Dat is op zijn zachtst gezegd pittig te noemen.
Pretentieloos
Vooral omdat de sheriff in Chantal geen kleine rol is voor Heyneman, ook niet in het derde seizoen. “Maar ik kijk er enorm naar uit. Het voelt aan alsof ik op kamp ga.”
In het tweede seizoen vertolkte Heyneman zijn rol als rechterhand van Chantal opnieuw voortreffelijk. En met een serieuzere verhaallijn ontpopte hij zich van schlemiel die iets te hard probeert, tot een coole flik waarmee je geen ruzie wil. En dat zonder aan geloofwaardigheid in te boeten, integendeel. Opnieuw bewees Dries dat hij een breed bereik heeft als acteur. “Het belangrijkste criterium voor mij is dat ik het zelf geloofwaardig vind”, aldus Dries. “Zoiets spelen doe ik vooral op gevoel. Het is een kwestie van genoeg empathie aan de dag te leggen, en dat zijn zaken waar je geen diploma kan voor halen. Acteren is overigens iets wat mij het makkelijkst afgaat. Ik sta ook aan de andere kant, als scenarist. En dat is keihard werken bij momenten. Alle lof dan ook voor Mathias, die een voortreffelijk scenario neerpende. Hij slaagt er geweldig in om iets pretentieloos te maken. Het is mainstream, maar net verrassend genoeg om het spannend te houden.”
“Ik was wel onder de indruk van het succes van dat tweede seizoen. Als er meer dan een miljoen mensen live kijken, terwijl de reeks al weken de meest bekeken was op Streamz, zegt dat al heel veel. Maar wat opviel, is dat veel mensen uit de sector – die doorgaans erg kritisch zijn – ook alleen maar positieve dingen zeiden.”
Weinig rek
En met wat we achter de schermen al te weten kwamen van Vero Forever, zou het ook wel eens die richting kunnen uitgaan. De reeks gaat over een welgesteld koppel dat een huwelijkscrisis van formaat doormaakt. Dries speelt de mannelijke hoofdrol, waarbij coscenarist Emilie De Roo zijn zus vertolkt. “Het gaat heel goed. We zijn volop de afleveringen aan het herschrijven, maar eerlijk: er zit weinig rek op. Twee van de zes moeten nog herschreven worden tijdens de opnames van Chantal, dus dat wordt de moeite. Want aansluitend op de derde reeks, beginnen we al meteen te draaien. De druk is enorm, zeker omdat we er al drie jaar aan bezig zijn. Er moeten zoveel puzzelstukjes ineen vallen en economisch is dat absurd om rond te krijgen.”
En alsof Dries het nog niet druk genoeg had, speelt hij begin mei ook nog een herneming van Uit Respect voor de Buren. “De tournee was vorige zomer afgerond, maar opeens kwamen die mannen van Comedyshows bij mij aankloppen, dat er nog een gaatje was in de agenda van het Kursaal Oostende … Aanvankelijk zei ik dat ik geen tijd had, maar het Kursaal is zo’n iconische plek en de vraag was zo groot, dat ik niet kon weigeren. Ze lieten even later ook het Concertgebouw in Brugge vallen, maar ik heb dat met pijn in het hart moeten weigeren, want het is nu al heftig. Ik speel de show evenwel een paar dagen eerder in Maldegem, kwestie van het weer in de vingers te krijgen. Eigenlijk is dat wel zot. Een paar jaar geleden was ik heel content om voor een zaal van 400 man te spelen, en nu kan ik zeggen dat het een soort opwarming is. Daarna is het weer gedaan voor een tijdje, maar op een podium staan is wat ik altijd al het liefst heb gedaan. De focus ligt nu even op fictie, en na de opnameperiode van Vero Forever pak ik even congé. In de praktijk betekent dat dat ik na drie dagen zot word, en al aan een nieuwe show begin te schrijven.” (lacht)
Gouden Merel
Dries woont al een tijdje in het Gentse, maar verloochent allerminst zijn roots. “De invloed van Ruddervoorde is steeds duidelijker geworden. Door de laatste jaren weer meer contact te hebben met vrienden van vroeger, blijkt dat een deel van mijn gevoel voor humor daar ontstaan is. Niet dat dit zo uniek is aan Ruddervoorde, want natuurlijk liggen daar door de jaren heen duizend lagen over, maar ik voel als ik daar afspreek met mensen, dat die droge humor daar zijn oorsprong vond.”
“Wat ik ook bijzonder apprecieer, is dat ze mij daar niet vergeten zijn. Als ik daar rondloop, zijn ze nog altijd heel content van mij te zien. Bovendien krijg ik vaak veel vragen, en moet ik er veel weigeren. Maar als die vanuit Ruddervoorde komen, vind ik dat heel moeilijk. (glimlacht) Er was eens sprake van de Gouden Merel aan mij uit te reiken, maar dat kon niet omdat ik niet meer in Oostkamp woonde. Dat ze aan mij dachten, vond ik een hele eer.”
“Weet je, dat soort awards, zoals pakweg de Ensors, vind ik heel sympathiek – net als het applaus. Maar eigenlijk is de leukste vorm van appreciatie dat moment vóór het applaus. Dat je mensen een goeie tijd kunt bezorgen. Dat applaus vind ik soms zelf wat ongemakkelijk. Misschien zit mijn academische achtergrond (Dries studeerde bedrijfs-psychologie, red.) er voor wat tussen, maar ik kan dat erg in perspectief plaatsen. Het is ook maar wat het is. Een chirurg die uit de operatiezaal komt … Die mensen verdienen pas applaus.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
