Niets zo zuur als vlak voor de finale van De Mol je koffers te moeten pakken. In de aflevering van vanavond werd duidelijk dat we slechts één West-Vlaming zien in de finale. Nimrod Vanderbauwhede uit Waregem moest afscheid nemen, maar deed dat met opgeheven hoofd.
Een nieuwe aflevering, een nieuwe reeks schitterende proeven en één Mol die zich steeds meer in de handen wrijft. Volgende week zondag wordt die eindelijk ontmaskerd, maar niet door Nimrod uit Waregem. Die kreeg een rood scherm te zien en moest naar huis.
Nimrod, afvallen net voor de finale… Hoe zuur is dat?
“Heel jammer, natuurlijk! Je stelt jezelf doelen tijdens zo’n avontuur, en de finale bereiken zou toch de kers op de taart geweest zijn. Tegelijkertijd voel ik vooral veel dankbaarheid dat ik het zo ver heb mogen schoppen. We hebben drie fantastische finalisten overgehouden, die elk op hun manier dit seizoen enorm veel kleur hebben gegeven.”
Je afscheid was anders wel mooi: je zorgde ervoor dat er 5.000 euro naar de groepspot ging. Toch geen spijt van die laatste keuze?
“Vooraf had ik mezelf voorgenomen om altijd met het hoofd te spelen, niet met het hart. Maar misschien nam ik die laatste beslissing iets te veel met mijn hart? En daardoor maakte ik een keuze voor de groep, en niet voor mezelf. Misschien had ik anders wél de finale gehaald maar ach: het is mijn job om anderen geld te laten verdienen, toch? Dus het is oké.” (lacht)
Hoe staat voetbalclub Sparta Wortegem er momenteel voor?
“We zijn als tweede geëindigd in de competitie en mogen dus meedoen aan de eindronde voor promotie. Ook op voetbalvlak komen er dus spannende weken aan! En euh… voor alle duidelijkheid: dat is niét het onderwerp waar mijn broer en ik het constant over hebben, hoor!”
Hoe waren de reacties van je collega’s, vrienden, het thuisfront?
“Iedereen was echt helemaal mee. Er doken zelfs Excel-bestanden op met stemrondes en analyses. Elke zondag keken ze trouw naar De Mol en daarna ontplofte de groepschat met massa’s vragen. Waarop ik uiteraard niet antwoordde. Sommigen begonnen zelfs te denken dat ík de mol was… Hoe kom je erbij? (lacht) Alle reacties waren superpositief! Maar goed, ik heb dan ook een prachtige familie, vrienden en collega’s. En hop, zo sta ik ook weer op een goed blaadje bij hen.” (lacht)
Wat vond je het allerleukste aan ‘De Mol’?
“Als ik één favoriete opdracht moet kiezen, dan ga ik toch voor het klassieke antwoord: de sprong uit het vliegtuig. Echt onvergetelijk! Zeker niets wat ik spontaan in mijn vrije tijd zou doen, maar wát een ervaring. Zalig, zalig, zalig!”
Waar heb je spijt van? Wat had je anders moeten of willen aanpakken?
“Ik heb nergens spijt van in dit avontuur! Het was een prachtige ervaring en ik had meteen getekend om zo ver te mogen geraken. Ik ben volledig mezelf gebleven, heb me kunnen uitleven, en als kers op de taart heb ik er geweldige mensen leren kennen. Het competitieve duiveltje op mijn schouder zegt af en toe nog wel: wat als je toch een joker had gekozen? Maar tegelijk denk ik ook: dan had niemand mijn zachtere kant leren kennen. Alles gebeurt met een reden, en ik ben trots op mijn parcours en op mijn keuzes!”
Wat heb je onderschat?
“Ik moet eerlijk zeggen dat vermoeidheid me behoorlijk parten heeft gespeeld. Je slaapt echt zo weinig! En ja, een deel daarvan was ook mijn eigen schuld, maar goed, dat nemen we maar voor lief. Aan het einde merkte ik dat ik niet meer zo scherp was en dat ik hier en daar wat steekjes liet vallen. En het eten, dat was ook echt even wennen! Toen ik thuis kwam, was ik 4 kg kwijt. Dus, als iemand een gratis vermageringscursus zoekt… schrijf je in! De spanning, het zweten, het lokale eten en het sporten… ah, bring me back!”
Hoe kijk je nu, zoveel maanden later, terug op het avontuur?
“Ik kijk terug op één van de meest waanzinnige ervaringen van mijn leven. Dit soort avontuur ga ik nooit meer meemaken. Ik zie het mezelf bij wijze van spreken later als grootvader aan mijn kleinkinderen vertellen, haha! Ik voel oprecht alleen maar dankbaarheid en trots dat ik dit heb mogen meemaken.”
