Bram Verrecas (32) blijft verrassen, nu als priester in ‘Chantal’: “In het West-Vlaams spelen is het allerleukste”

Zondag maakt een hippe priester zijn intrede in Loveringem, de plek waar Chantal de plak zwiert. Die rol in de populaire VRT 1-reeks wordt vertolkt door Bram Verrecas (32), de Brugse acteur die de laatste jaren steeds steviger aan de weg timmert. “Ik heb nog nooit een plan B gehad.”

In het tweede seizoen van Chantal zien we vanaf komende zondagavond Robrecht opduiken, een skatende priester die al snel in aanraking komt met het plaatselijke politiekorps en dus ook hoofdinspecteur Chantal. Een glansrol alweer voor Bram Verrecas, die de afgelopen jaren al een stevig palmares kon voorleggen.

Hoe kwamen ze bij jou terecht?

“Ik had casting gedaan voor het eerste seizoen, voor drie verschillende rollen, waaronder die van Dries (Heyneman, de sheriff, red.). Dat werd uiteindelijk niets, maar na afloop belde Mathias Sercu me zelf op om te zeggen dat hij een rol voor mij zou schrijven in het tweede seizoen. Aanvankelijk hoopte ik er niet op, maar ik was heel blij toen ze me uiteindelijk toch belden.”

En dat om een hippe priester te vertolken, die ook nog eens rondtoert op een skateboard…

“Het leuke was dat ik de vrijheid had om wat kleur te geven aan dat personage. Wat zachter of hypercorrect praten… Het is bovendien een figuur waarvan je niet goed weet of hij echt zo is, of dat hij zich anders voordoet. Iemand met twee gezichten als het ware. Alleen dat skaten was niet zo simpel. Oorspronkelijk was er een skatescène gepland op de tweede draaidag, dus ik dacht dat ik wat tijd had om mij voor te bereiden. Maar dat bleek al op de eerste te zijn. Toen heb ik de dag ervoor snel nog wat geoefend op een parkeerterrein in de buurt. Dat lukte wel. De meeste skatescènes hebben ze er uiteindelijk uitgehaald, en ik snap wel waarom.” (lacht)

“Ik geloof dat mijn schoonste rollen na mijn veertigste zullen komen”

Ik veronderstel dat het wel fijn was om op zo’n puur West-Vlaamse set te staan?

“Absoluut. Dat was heel plezant. Spelen in het West-Vlaams is het allerleukste. Het is de taal die je als geen ander meester bent, en waar je nog meer gevoel kan in steken. Ik voel wel dat daarin iets ligt waarbij ik mezelf nog kan verrassen. Dus meer West-Vlaamse rollen met wat vlees aan? Heel graag.”

Je lijstje met projecten oogt indrukwekkend. De afgelopen vijf jaar alleen al zagen we je in onder meer Callboys, De Twaalf, Blackout, Undercover, Nonkels, Lisa en Onderhuids.

“Vaak zit er heel wat tijd tussen die draaidagen, dus het voelt in elk geval niet alsof ik constant aan het werk ben. Ik leef vooral van stemwerk tegenwoordig. Zo ben ik de vaste stem van VTM 3, VTM 4 en VTM GO. Daarnaast ben ik ook de vaste stem voor merken als Ice Tea, Tripel Karmeliet of Decathlon. Maar ik wil vooral heel veel spelen. Al is dat uiteraard niet altijd even vanzelfsprekend. Zo belden ze mij voor een scène met Jan Decleir in de oorlogsfilm Wil, maar werd die door lastminute omstandigheden beperkt tot een rolletje in de achtergrond. Dat is natuurlijk even balen, maar je probeert het positief te zien. Op dat vlak is acteren een soort levenslange drijfveer om altijd bij te leren. Ik zou het niet anders willen.”

Is er tegenwoordig nog tijd voor theater?

“Ik hoop dat weer te doen in elk geval. Ik had er na mijn opleiding (na de Brugse kunstacademie trok Bram naar het RITCS in Brussel, red.) even mijn buik van vol, maar ik voel dat de goesting steeds vaker terugkomt. Alleen heb ik nog niet de juiste entourage daarvoor gevonden.”

En zelf schrijven? Zit dat erin?

“Dat is iets waar ik al jaren over nadenk, en mij afvraag waarover het dan in godsnaam kan gaan. Maar ik merk ook met ouder worden, dat het meer en meer duidelijk wordt. Maar er is nog niets concreets, nee.”

Heb je het gevoel dat je wat op je plaats zit of ben je nog zoekende?

“Ik zit wel op mijn plaats, denk ik. Ik heb de afgelopen tien jaar heel wat toffe dingen kunnen doen. Het gaat misschien aan een traag tempo, maar dat vind ik eerlijk gezegd niet zo erg. Kijk maar naar iemand als Wim Willaert. Een fantastische acteur, die pas later is doorgebroken. Het is iets gevoelsmatigs, maar ik heb altijd geloofd dat mijn schoonste rollen na mijn veertigste op mijn pad zouden komen. Ik probeer die ingesteldheid te bewaren. Natuurlijk zie ik soms leeftijdsgenoten die al verder staan, maar ik probeer me daar niet aan te spiegelen en overtuigd te zijn van mijn eigenschappen. Dat idee brengt me rust. Maar er is geen plan B, nee. Nooit geweest ook. Ik ben vooral bezig met léven.” (glimlacht)