Ze zit nog op de schoolbanken, volgde geen acteeropleiding en toch speelt Amber Naert elke zondagavond de pannen van het dak in de fictiereeks ‘Juliet’ op VRT 1. De Moorsleedse mag daarin een wispelturige puber met een grote mond spelen, maar in het dagelijkse leven is ze haar eigen vrolijke bescheiden zelve. “Ik zou het verschrikkelijk vinden als mensen denken dat ik een dikke nek heb.”
We hebben nog maar net met volle teugen genoten van Chantal of VRT 1 laat alweer een straffe West-Vlaamse politiereeks op ons los. Van grappig naar spannend deze keer, maar wel alweer voorzien van een voortreffelijke bezetting. Naast hoofdrolspeelster Charlotte De Bruyne krijgen we ook de getalenteerde Amber Naert te zien. Amper de 17 jaar voorbij en op het scherm een heuse force of nature, waarbij we vermoeden dat ze wel eens een grote naam zou kunnen worden de komende jaren.
In deze reeks die zich afspeelt in De Haan kruipt Amber in de huid van Chloë, wiens ouders al lang uit beeld verdwenen zijn, en die na de dood van haar grootvader helemaal alleen komt te staan. Haar tante Juliet ontfermt zich over haar, maar de rechercheur is vooral gefocust op haar politiewerk. Het duurt dan ook niet lang vooraleer het clasht tussen de twee…
Hoe kwam de productie bij jou terecht?
“Ik had een auditie gedaan en na veel rondes belden ze me om te melden dat ik de rol had. Een heel leuk moment, want ik ben naar die casting gegaan met weinig verwachtingen. Een dag later belden ze me trouwens voor een andere rol in Kids on the Block (een Ketnetreeks uit 2023, red.). Dat was onverwacht en ook heel lastminute. Meteen na die opnames begon Juliet dan.”
Was acteren altijd al het plan?
“Sinds ik klein was, wilde ik altijd al iets creatiefs doen. Toen ik wist wat acteren was, ging er een wereld voor mij open. Vooral de behind the scenes van bepaalde series vond ik fantastisch om te zien. Toen ik 13 of 14 jaar was, heb ik mijn eerste auditie gedaan. Dat was voor de film Bittersweet Sixteen (van Jan Verheyen en Lien Willaert, red.). Toen ik hoorde dat ik daarin mocht meedoen als figurant, was dat plots het grootste ooit. (lacht) Sindsdien dacht ik: als je het niet doet, gaat het sowieso niet lukken. Ik heb toen een klik gemaakt in mijn hoofd. Daarvoor was ik altijd heel beschaamd en durfde ik zoiets totaal niet.”
Hoe viel dat toen mee?
“Ik vond dat heel tof om te doen. Jan en Lien waren ook heel lief en duidelijk. Toen wist ik: ja, dit doe ik écht graag.”
En plots sta je op de set van een zondagavondreeks op VRT 1. Dat kan wel tellen qua carrièrezet.
“Soms heb ik het zelf nog niet door. Dan denk ik soms: hoe ben ik hier beland?”
Hoe viel die eerste draaidag bij ‘Juliet’ mee?
“Ik had bère veel stress, niet normaal. Er was al een lezing en de kostuumpas, maar plots stonden er op die set effectief camera’s op mij gericht. Maar na die eerste scène verlangde ik al naar de volgende. Ik vond het wel heel boeiend om mee te maken. Opeens sta je zelf achter die schermen en werken ze je make-up bij tussen twee takes door. Ik dacht een paar keer: oké, dit is wel cool.”
Als je stress hebt en niet bepaald uitblinkt in veel zelfvertrouwen, hoe voelt het dan om zo’n personage te spelen?
“Eenmaal ik in mijn rol zat, viel die stress weg. Wanneer ik pas echt op mijn gemak was? Wel, ik had één draaidag in september (2022, red.), daarna ook nog in oktober en dan een lange periode in november. Toen zaten we ook in het huis van Juliet en was er wat meer regelmaat. Wat ook hielp, was dat ik door Anke (Blondé, regisseur, red.) op het hart werd gedrukt dat ik het gewoon moest zeggen als iets oncomfortabel voelde. Als er een scène was die niet oké aanvoelde, kon ik dat gewoon benoemen.”
Was dat het geval bij een bepaalde scène?
“Op een gegeven moment moest ik van een trap vallen. Ik wist dat er een stuntdubbel zou zijn, maar ik moest ook zelf een stuk doen, namelijk spelen alsof ik met mijn hoofd op een reling viel. Ze gaven me toen een snelle cursus, maar ik vond dat heel moeilijk. Ik ben iemand die zich graag mentaal voorbereidt, als het kan wat op voorhand. Maar je weet dat er op zo’n set vaak lastminute veranderingen zijn, dus was dat even de knop omdraaien. Het lukte niet meteen, waardoor ik steeds onzekerder werd. Het was de eerste en enige keer dat ik nadien begon te wenen.”
Was er ook een scène waarvan je dacht: goed gedaan?
“Oei. (lacht) Er waren wel enkele coole scènes, zoals één lange met Charlotte, maar ik ben best wel kritisch voor mezelf. Achteraf dacht ik vaak: misschien had ik beter dit of dat gedaan.”
Het helpt waarschijnlijk niet als iedereen rond je wél al veel ervaring heeft?
“Nee, maar ik werd helemaal niet zo bekeken, door zowel de cast als de crew. Ik had het gevoel dat we samen een team vormden. Het was zeker niet zo dat ze anders tegen mij deden. Meer nog, ik heb heel veel bijgeleerd. Zeker van Charlotte. Op veel vlakken kreeg ik tips: van spelen tot interviews geven of omgaan met de reacties die je krijgt. Want ik kreeg wel wat negatieve reacties.”
Van?
“Op school was ik door die opnames een tijdje afwezig en kreeg ik wel eens te horen dat ik een dikke nek had gekregen. Vreemd, zeker omdat ze mij gewoon niet zagen. In het begin raakte me dat, want het laatste dat ik wil is dat mensen denken dat ik aan het stoefen ben. Ik wil vooral mezelf blijven.”
In hoeverre lijk je op je personage?
“Er zijn heel veel verschillen. Chloë is iemand die niet zo snel mensen gaat vertrouwen en hen al snel geen tweede kans gaat geven. Ik ben daar iets anders in. Bovendien moest mijn personage soms dingen zeggen tegen Juliet die ik in het echt nooit zou durven uitspreken en waarvan ik soms dacht: ocharme. Chloë staat ook erg op haar strepen. Ik ook, maar alleen als het echt moet.”
Heeft je zelfvertrouwen nu een boost gekregen door dit te doen?
“Best wel, maar ik kijk nog altijd niet graag naar mezelf. Dat gaat ook niet meer veranderen, denk ik. Ik speel heel graag, maar ik hoef niet zozeer elke keer weer naar mezelf te kijken.”
De reeks was eerder al te zien in Duitsland, compleet met een grote première, en ook in Oostende kwam er een rode loper aan te pas. Hoe voelt dat?
“Dat is wennen! Toen ik voor het eerst beelden zag op groot scherm in Duitsland, zakte ik diep weg in mijn zetel. Ik dacht de hele tijd: waarom heb je dat zo gedaan? Of waarom praat je zo raar? (lacht) Maar om het in zijn geheel te zien, is het wel heel cool.”
Zondagavond is hét moment om te kunnen schitteren als acteur of actrice. Jaagt het je geen angst aan dat er wekelijks een miljoen mensen naar je kijkt?
“Geen angst zozeer, maar ik vind het wel spannend. Ik ben ook erg benieuwd naar de reacties van de mensen en van mijn leerkrachten. Die waren altijd heel ondersteunend, zodat ik mijn studies humane wetenschappen-sport (aan het Atheneum in Ieper, red.) kon voortzetten.”
De clichévraag: wat nu? Ga je nu volle bak voor een carrière op het scherm?
“Sowieso. Ik studeer dit jaar af en wil heel graag naar een school waar ik drama kan volgen. Mijn leerkracht natuurwetenschappen zei eens: als je een plan B hebt, dan focus je niet genoeg op plan A. Dat wil ik wel doen, nu.”
De lat ligt nu wel hoog…
“Het maakt eigenlijk niets uit, hoe groot mijn volgende rol is. Ik wil gewoon graag in die wereld blijven, desnoods achter de schermen. Ik ben straks ook heel even te zien in het derde seizoen van Onder Vuur, maar wat daarna komt, weet ik nog niet.”
Heb je ook een droomrol in gedachten?
(lacht) “Ja. Het klinkt misschien superraar, maar ik zou het zo cool vinden om ooit eens een psychopaat te spelen. Zo iemand als Harley Quinn (comic book-personage dat recent vertolkt werd door Margot ‘Barbie’ Robbie, red.)… Dat soort vibes, met iemand die helemaal gestoord is. Ik heb ook Chantal gezien en de rol van Maaike vond ik ook echt zalig. Zo heerlijk droog ook. Zelf ben ik zo niet, maar het lijkt me wel een boeiend personage om te spelen.”
Met wie wil je graag nog eens samenwerken?
“Ik ben een grote fan van Maaike Cafmeyer en ben dat ook altijd al geweest van Matteo Simoni. Maar het coolste zou Veerle Baetens zijn. Ik ben, op uitnodiging van Charlotte, naar de première geweest van Het Smelt en opeens kwam ze bij ons staan. Ik was helemaal starstruck. Ik vind haar echt zalig!”
Door welke rol?
“Sara! Daardoor ben ik naar andere dingen met haar gaan kijken. Ze spreekt mij op de een of andere manier echt aan. Mijn papa is ook een grote fan en mijn mama kijkt om de vijf dagen voor de miljoenste keer naar Sara.” (lacht)
En de grote droom?
“Nuja, een droom… Ik heb altijd wel gefantaseerd over Amerika. Daar kunnen acteren in pakweg een reeks lijkt me geweldig. Aan de andere kant ben ik niet jaloers op al die aandacht dat er komt bij kijken.”
Ben je daar trouwens op voorbereid, dat veel mensen je nu zullen herkennen?
“Totaal niet. Ik laat het gewoon op mij afkomen. Misschien zal het mij op een gegeven moment overspoelen. Als dat gebeurt, dan wil ik niet verrast zijn. Maar mensen als mijn oma – naar wie ik echt opkijk – zorgen er altijd voor dat ik met mijn voeten op de grond blijf. Ze zeiden al eens al lachend dat ik op het volgende familiefeest handtekeningen mag uitdelen, maar ik mag er niet aan denken. Laat maar.” (lacht)
Ik vind het wel mooi dat je vlot uitspreekt wat je dromen en ambities zijn.
“Ik heb die ambities altijd al gehad, maar durfde er nooit over praten. Omdat ik echt niet wil dat mensen denken dat ik aan het stoefen ben. Maar ik heb geleerd dat als het niet zo is voor mij en mijn omgeving, dat zoiets genoeg is. Ik wil doen wat ik graag doe en ook al krijg ik commentaar, verandert dat mijn doel niet. Ik zal er blijven voor gaan.”
‘Juliet’, elke zondagavond rond 20.45 uur op VRT 1 en ook integraal te zien op VRT MAX.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
