Hebben we straks opnieuw een Miss België ‘van bij ons’? Onder de 32 meisjes die zaterdag een gooi doen naar het meest felbegeerde kroontje van het land, ook drie trotse West-Vlaamse schonen. Voor Kiana Verstraete (23) is de finale een droom die werkelijkheid wordt. Eentje die nu al naar een overwinning smaakt, want de Kortrijkse lijdt aan een zeldzame aandoening waardoor stappen geen evidentie is. Al heeft ze daar een oplossing voor: skeeleren. “Als ik win, zoef ik met het kroontje op mijn hoofd door het stadscentrum. Beloofd!”
De voorbije maanden waren een emotionele rollercoaster, geeft ze toe. Kiana Verstraete schreef zich zonder al te grote uitgesproken ambities in voor Miss West-Vlaanderen, komende zaterdag staat ze als Miss België-finaliste op het podium van het Studio 100 Theater in De Panne. “Iets wat ik nooit had durven dromen”, glundert ze. “Maar ik ben zó dankbaar dat ik dit hele avontuur mag meemaken.”
En dat is voor Kiana allesbehalve een evidentie. Een kleine tien jaar geleden kreeg de wimper- en wenkbrauwstyliste, die met haar vriend in het centrum van Kortrijk woont, last van een pijnlijke hiel. “Aanvankelijk schonk ik daar niet veel aandacht aan, maar de pijn wilde maar niet verdwijnen en nam zelfs toe. In die mate zelfs dat het op een gegeven moment moeilijk was om nog te stappen.”
“Als ik win, zoef ik met het kroontje op mijn hoofd door het stadscentrum. Beloofd!”
Er volgde een tocht van de ene arts naar de andere specialist, maar de vinger op de wonde leggen was moeilijk. “Uiteindelijk kon een pediater in Roeselare de juiste diagnose stellen: Haglundse exostose. Ik had er nog nooit van gehoord, maar de aandoening zorgt voor stevige pijn aan de bovenkant van de hiel, net op de plek waar de achillespees zich aanhecht.”
Drie operaties
In 2016 onderging Kiana een eerste operatie. “Die verliep goed en de pijn leek volledig weg, maar drie jaar later kreeg ik opnieuw last. Intussen heb ik al drie operaties achter de rug: twee keer aan mijn linkerachillespees, één keer aan mijn rechter. Het ging elke keer om een ontsteking waarbij een stukje bot moest verwijderd worden. En dat zorgt er voor dat stappen voor mij niet zo makkelijk is.”
“De behandelende dokters wisten me te vertellen dat het probleem genetisch kan zijn en ongeveer elke drie jaar terugkeert. Het syndroom van Haglund, zoals de aandoening ook genoemd wordt, heb ik voor het leven.”
Maar daar heeft de altijd glimlachende Kiana vrede mee. “Ik heb dit verhaal een plek in mijn leven gegeven”, vervolgt ze. “Of ik me geen zorgen maak dat de situatie ernstiger wordt en ik misschien immobiel kan worden? Die gedachte schiet wel eens door mijn hoofd, maar daar kan voorlopig geen sluitend antwoord op gegeven worden.”
“Haglundse exostose is nog niet voldoende bekend en onderzocht. Ik zorg er gewoon voor dat ik zoveel mogelijk comfortabele schoenen draag. Sporten kan ik niet meer, maar ik focus op wat wél nog mogelijk is. En dat is heel veel.”
En ze is ook inventief. Om zich voort te bewegen, heeft Kiana haar inlineskates uit de kast gehaald. “Als kind was ik al verzot op skeeleren, nu heb ik die passie herontdekt. Het maakt mijn hoofd vrij en zorgt ervoor dat ik de pijn onder controle kan houden. Ik had mijn rolschaatsen zelfs mee toen we met alle finalistes van Miss België op reis waren in Egypte.”
Hoge hakken
Zo heeft de meest prestigieuze missverkiezing van ons land een wel erg unieke kandidate. “Och, ikzelf sta er amper nog bij stil, maar veel mensen zijn oprecht geïnteresseerd in mijn verhaal. En dat voelt wel goed.”
Bij Miss België moest Kiana wel even wennen aan de hoge hakken die je als finaliste vaak draagt. “Die behoren logischerwijs niet tot mijn standaardoutfit, maar ik heb het helemaal onder de knie”, knipoogt ze. “Tijdens de finale laat ik mijn skeelers op stal en wil ik vooral genieten. Dat ik het zover heb geschopt, is op zich al een bekroning voor me. Maar uiteraard droom ik ook stiekem van de overwinning. Dat hoort er gewoon bij.”
“Als ik dankzij mijn deelname aan Miss België zeldzame aandoeningen uit de taboesfeer kan helpen halen, zal ik dat zeker doen”
Wie weet volgt Kiana zo wel in de voetsporen van de Harelbeekse Kedist Deltour, die in 2021 als laatste West-Vlaamse tot Miss België werd verkozen. “Kedist is een goeie kennis. Ze steunt me door dik en dun. Ik wil gewoon West-Vlaanderen trots maken.”
Het Miss België-verhaal heeft in elk geval een pak deuren geopend, stelt Kiana. “Ik krijg nu regelmatig de kans om fotoshoots en modeshows af te werken en het aantal volgers op mijn sociale media is echt geëxplodeerd. Wat ik tot nu toe heb mogen meemaken, is onbetaalbaar.”
Uit taboesfeer
“Als ik en cours de route zeldzame aandoeningen uit de taboesfeer kan helpen halen, zal ik dat zeker doen. Want dit thema moet meer bespreekbaar gemaakt worden. Wat de uitslag ook is, straks zien ze me in Kortrijk gewoon weer op mijn skeelers voorbij zoeven. En mocht ik het geluk hebben om te winnen, zal ik zeker een toerke maken met het misskroontje op mijn hoofd”, glimlacht Kiana.
Ook deze West-Vlaamse deernes behoren tot de finalisten
Astrid Lafaut: “Ik wil mentale gezondheid bespreekbaar maken”
Ook Astrid Lafaut (22) uit De Panne doet een gooi naar het kroontje. “Het is mijn kinderdroom om Miss België te worden”, glimlacht de finaliste, die aan de slag is in het familiebedrijf Broeierij en Pluimvee Lafaut. “Mijn opa, die ik helaas nooit gekend heb, droomde er destijds van dat mijn mama ooit aan de verkiezing zou deelnemen. Maar dat kon niet door haar kleine gestalte. Ik schopte het al tot Miss West-Vlaanderen, nu wil ik onze gezamenlijke droom waarmaken.”
De voorbije maanden waren intens, zegt Astrid. “Ik heb een nieuwe wereld ontdekt en vriendinnen voor het leven gemaakt. Ik ben ook gegroeid als persoon. Ik heb vooral geleerd dat je altijd je doelen moet nastreven. Als je iets echt wil, is alles mogelijk.”
Astrid omschrijft zichzelf als ambitieus, goedlachs en zorgzaam. “Ik heb een groot hart. Niet enkel voor mijn medemens, ook voor de natuur en dieren. Als ik Miss België word, zal ik me inzetten om jongeren met mentale problemen betere hulp te geven. In ons land zijn de wachttijden, door een tekort aan zorgpersoneel en middelen, schandalig lang. Dat moet en kan anders.”
“Ik wil niet alleen aandacht vragen voor deze problematiek, maar ook een inspirerend voorbeeld zijn voor jongeren die hiermee worstelen. Het is mijn doel om mentale gezondheid meer bespreekbaar te maken en een positieve impact te hebben op de ondersteuning die zij verdienen. En niet te vergeten, België met trots vertegenwoordigen op Miss Universe.”
Julie Puype: “Ik heb geleerd hoe ik mijn eigen kracht kan omarmen”
Julie Puype (18) droomt eveneens van een jaartje als Miss België. De studente gezondheidszorg uit de Oostkampse deelgemeente Hertsberge is al van jongs af gefascineerd door de verkiezing, zegt ze. “Het is het perfecte platform om anderen te inspireren en maatschappelijke doelen te ondersteunen. Ik wil heel graag als rolmodel fungeren en een positieve impact hebben.”
Het traject richting finale was een unieke belevenis, klinkt het. “Een periode vol leren en persoonlijke groei. Soms spannend, altijd leuk. Ik heb mezelf beter leren kennen en ben sterker geworden, zeker op vlak van zelfvertrouwen. Ik heb geleerd hoe ik mijn eigen kracht kan omarmen en geloof nu meer dan ooit in mezelf. Ik sta ook veel positiever in het leven.”
“De grootste les van dit avontuur? Dat je altijd jezelf moet blijven. Miss België draait niet enkel om schoonheid, maar vooral om je persoonlijkheid en hoe je anderen kan aansteken. Het is belangrijk om authentiek te zijn en je eigen pad te volgen, ongeacht de meningen van anderen. Ik geloof in de kracht van optimisme en het belang van échte connecties. Vastberaden, gepassioneerd en klaar om een verschil te maken. Daar sta ik voor. Als ik het geluk heb om het kroontje te dragen, wil ik jonge vrouwen inspireren om hun dromen na te jagen, ongedacht de obstakels die ze op die weg zullen tegenkomen. Iedereen moet zich gesteund voelen in wat hij of zij doet.”
