Afscheid van het geheugen van KW: Jos Remaut gaat na veertig jaar met pensioen bij De Krant van West-Vlaanderen

Na liefst 40 jaar bij De Krant van West-Vlaanderen gaat Jos Remaut met pensioen. Vier decennia lang volgde Jos het reilen en zeilen in onze provincie van erg dichtbij. We noemden hem daarom ook preus ‘ons geheugen’. In vier sleutelmomenten laten we Jos terugblikken op zijn rijkgevulde carrière.

26 september 1991. “Europees parlementslid Raf Chanterie organiseerde een dagvullend bezoek richting de immense bouwwerf van de Kanaaltunnel in Sangatte. Met een bus vol West-Vlaamse parlementairen en lokale gezagsdragers trokken we richting Noord-Frankrijk. Ook een handvol uitverkoren perslui mocht mee. De Kanaaltunnel werd ook bij ons immers vol spanning afgewacht, want het project zou nieuwe toeristische en economische kansen bieden.”

“We werden niet alleen rondgeleid op de werf en in de tunnel zelf, we mochten ook de helikopter in boven zee, om ons een beeld te vormen van de situatie. Toch wel indrukwekkend, want op dat moment waren de gravers van Franse kant en die van Engelse kant elkaar nog niet tegengekomen ergens onder zee. Ook industrieel Roger Boer De Clerck was overigens mee en hij gaf ons na afloop van het tunnelbezoek nog een smeuïg becommentarieerde rondleiding in zijn imposante Beaulieufabrieken rond Duinkerke.”

“En hij trakteerde ons ’s avonds op een copieuze maaltijd in zijn hotel Damier op de Markt in Kortrijk. Het feit dat we pas in het holst van de nacht in niet al te frisse toestand thuiskwamen, werd ruimschoots goedgemaakt door de set tapijtjes die we van Roger nog hadden meegekregen bij het afscheid.”

15 september 1994. “Eten en drinken, het was een onvermijdelijk deel van de job, zeker tijdens de beginjaren. Daar hadden we toen overigens nog alle tijd voor, want het internet was er nog niet, de collegialiteit onder de concullega’s des te meer.”

“Het was toen geen uitzondering dat er op een tot diep in de nacht uitlopende persconferentie op maandag onder mekaar werd afgesproken dat iedereen pas op vrijdag zou publiceren. Wie trouwens zou denken dat we dat allemaal alleen maar voor ons plezier deden, heeft het mis. Kleine en grote primeurs ontfutselen van van loslippige politici in het gezelschap, daar kwam het op aan. Met de jaren werd dat receptieschuimen wel wat beschaafder, maar het bleef nog altijd even nuttig en nodig als nieuwsbron. Er waren amper persdiensten en al helemaal geen sociale media om aan nieuws te geraken.”

“Ikzelf legde me na verloop van jaren vooral toe op politiek netwerken in de hele provincie. Op deze foto zie je me in gesprek met de Tieltse Trees Pieters, die toen net volksvertegenwoordiger geworden was voor de toenmalige CVP. Wijlen kardinaal Godfried Danneels kijkt goedkeurend toe.”

26 oktober 1996. “Het aansturen van de vele tientallen lokale correspondenten was als editieredacteur een aanzienlijk onderdeel van de job. Persoonlijk contact en aanmoedigingen waren van kapitaal belang, zeker in tijden waarin er nog geen e-mail bestond. Een ideaal moment hiervoor waren de gemeentelijke bijeenkomsten, die meestal werden gehouden naar aanleiding van een gratis bedeelde extra editie van de krant in de bewuste gemeente.”

“De foto van die medewerkersploeg kwam dan steevast op de voorpagina van die extra krant. Zo heb ik er talloze gedaan. Ik pik er uit: de medewerkersvergadering van 1996 in Dentergem. Helemaal rechts op de foto zie je burgemeester Koenraad Degroote. Hij was al van in zijn jeugdjaren correspondent voor onze krant en is dat ook als burgervader nog lange tijd gebleven.”

“Hij verzorgde populaire rubrieken zoals de huwelijksjubilea, overlijdens en vinkensport, wat hem electoraal zeker geen windeieren zal hebben gelegd. In die tijd kon het nog dat een actief politicus ook persmedewerker was.”

24 november 2014. “Gaandeweg ontwikkelde ik me steeds meer tot politiek en verkiezingsjournalist. Een aantal jaar was ik ook de vaste verslaggever van de provincieraad. Ik was overigens goed thuis bij de provincie en afgeleiden zoals Westtoer. In die mate zelfs dat ik gevraagd werd om de redactie op mij te nemen van het boek dat verscheen naar aanleiding van het pensioen van provinciegouverneur Paul Breyne in 2012. Wat ik met heel veel plezier gedaan heb.”

“Die opdracht opende ook weer deuren… Een ander hoogtepunt was de driedaagse reportage in het Europees parlement in Straatsburg, net op het moment dat twee jonge West-Vlaamse Europarlementsleden er de eed aflegden: Tom Vandenkendelaere en Sander Loones. Allebei zijn ze daar ondertussen alweer weg, al hebben ze het er heel goed gedaan. Het zou mij niet verwonderen hen allebei nog terug te zien als burgemeester.”

“Op dat moment was er ook een bezoek van paus Franciscus aan het parlement, toch wel indrukwekkend. Drie hevige dagen voor de journalist van dienst, want ondertussen draaide www.kw.be op volle toeren en waren we dus vrijwel de klok rond online.”

Toen Jos Remaut (65) op 17 augustus 1984 – pal op zijn 25ste verjaardag – zijn allereerste artikel in de toenmalige De Weekbode Izegem gepubliceerd zag, had hij nooit durven dromen dat hij zijn hele carrière bij zijn geliefde krant zou doorbrengen. “Die veertig jaar zijn voorbij gevlogen”, mijmert hij.

De geboren Izegemnaar woont al 27 jaar met zijn echtgenote in Ploegsteert, maar ademt West-Vlaanderen door al zijn poriën. “De Krant van West-Vlaanderen is mijn tweede thuis. Ik heb hier al die jaren mijn twee grote passies kunnen combineren: schrijven en organiseren. Ik vind het nog altijd iets magisch hebben wanneer de puzzel van onze krant netjes in elkaar valt.”

Tijdens zijn loopbaan heeft Jos over nagenoeg élk onderwerp geschreven. “Behalve sport”, glimlacht hij. “Dat lag me echt niet. Iets wat ik trouwens spijtig vond, want sport vormt bij veel mensen een belangrijk deel van hun leven. Maar ik heb mijn volledige carrière mezelf kunnen zijn en me verder kunnen ontplooien. Daar kan ik Roularta Media Group en De Krant van West-Vlaanderen niet genoeg voor bedanken. Doen wat je graag doet, dat is onbetaalbaar. En dat heb ik altijd in goeie gezondheid kunnen doen.”

Nu start Jos een nieuw hoofdstuk in zijn leven. “Age is just a number, zei ik altijd. Maar nu is het ergens toch wel confronterend. Ik ga een nieuwe fase in.” Een fase met meer mogen en minder moeten. “Dat wordt even aanpassen”, geeft Jos toe.

“Ik blijf twee dagen per week op zelfstandige basis actief bij Roularta, maar ik zal ook meer genieten van het leven. Met mijn echtgenote enkele uitstapjes en reizen ondernemen. Onder andere Scandinavië, Corsica en een echte zon-zee-strandvakantie staan op onze lijst. En ik moet ook dringend onze tuin onder handen nemen…”

Er zal nu ook meer tijd vrijkomen voor hun zoon, dochter en twee kleinkinderen. “Maar KW zal altijd een deel van mij blijven. Die veertig jaar wis je niet zomaar uit.”