Vanaf woensdag speelt de film ‘Red Sandra’ in de zalen, gebaseerd op het waargebeurde en aangrijpende verhaal over de familie Massart die er alles aan doet om het leven van hun zieke dochter te redden. Nu al valt de film van regisseurskoppel Jan Verheyen en Lien Willaert volop in de prijzen. En terecht. “Het is een aangrijpende film, ja, maar absoluut geen miseriefilm”, weet Lien.
Het is een vraag die niemand zichzelf wil stellen. Maar wat doe je als je kind een ongeneeslijke ziekte blijkt te hebben? En hoe ver ga je als er slechts een waterkans is op een waardig leven? Ver, zo blijkt ook in het geval van William Massart. Meer dan tien jaar geleden werd bij zijn dochter Sandra de stofwisselingsziekte MLD geconstateerd. Een experimenteel medicijn bleek peperduur. In 2008 bewoog hij heel Vlaanderen met zijn verhaal en werd er één miljoen euro ingezameld. Zelfs prinses Astrid bracht de familie een bezoekje. Toen de productie van het medicijn werd stopgezet, wegens niet winstgevend genoeg, kreeg William echter de hele goegemeente over zich heen. Sommigen dachten immers dat hij het geld in zijn zakken had gestoken. Het is een verhaal dat het beste en het slechtste toont van de mens, en ook constant schommelt tussen hoop en wanhoop, geloof en waanzin.
“Jan kwam op een gegeven moment thuis met dat verhaal dat hem maar niet losliet”, vertelt Lien. “Maar ook ik vond dat een onwaarschijnlijk verhaal.” De twee sloegen uiteindelijk de handen in elkaar. “Dat was op zijn zachtst gezegd een uitdaging”, lacht Lien. “Maar uiteindelijk is die samenwerking heel organisch gegroeid. Waar Jan zich op de set bezig hield met de hele crew, kon ik me met de hoofdcast afzonderen en konden wij in onze bubbel blijven. Ik was meer verantwoordelijk voor de emotionele lijn binnen het verhaal.”
Dat wierp duidelijk zijn vruchten af, want hoofdrolspelers Sven De Ridder en Darya Gantura zetten een beklijvende vertolking neer. “Darya ging heel diep bij momenten. Zelfs nadat de scène gestopt was, moest ze nog even uitbollen en uithuilen. Zij kroop echt in de huid van Olga, de moeder. Het was alsof ze het niet eens speelde. Straf.”
De kijkers zullen ook onder de indruk zijn van Rosalie Charles, het jonge meisje dat de rol van Sandra vertolkt. Zij zet een indrukwekkende prestatie neer. “En dat terwijl ze op de casting ongelooflijk verlegen was”, aldus Lien. “Ik had ze al bijna afgeschreven, tot ze op een improvisatiemoment ons omverblies. Ik ben na die casting elke woensdagmiddag naar haar thuis geweest, waar ik haar verhaaltjes vertelde en met haar en spelletjes heb gespeeld. Beetje per beetje won ik haar vertrouwen en heb ik haar die rol aangeleerd. Ze deed het geweldig, al was het ook grappig bij momenten. Tijdens een bepaalde scène stond iedereen met tranen in de ogen door wat ze deed, waarna ze meteen daarop zei dat ze honger had en weer haar kinderlijke zelve was.”
De aandacht voor de emotionele lijn leverde op. De film kleeft aan de ribben, maar als kijker hou je geen slecht gevoel over na afloop. “Er zitten bewust ook mooie en grappige geluksmomentjes in”, aldus Lien. “Aan de hand van prachtige animaties (van de Nederlandse illustrator Marlies Visser, red.) duik je ook in de wereld van Sandra. Op de visies die we al hadden, voel je dat het publiek die grijpt, dat het ventieltje dan even open moet. Er werd veel werk gestopt in dat evenwicht. Want het is een aangrijpende film, maar absoluut geen miseriefilm. Het is een verhaal over moed en strijdvaardigheid, dat stof tot nadenken geeft. Wat we wilden doen, is mensen raken.”
In de prijzen
Dat ze nu al geslaagd zijn in hun opzet, blijkt uit de tal van goeie reacties. Op het Hope International Film Festival in het Zweedse Stockholm viel de film in de prijzen, net als op het Duitse publieksfestival Emden-Norderney. Ook op het Nederlandse Film by the Sea in Vlissingen en het FIFF in Namen viel niets dan lof te horen. “Bij Film of the Sea was Olga te gast, net als Rosalie. Zij hadden elkaar nog nooit ontmoet. William en Olga hebben indertijd de set bezocht, maar wij dachten dat een ontmoeting met Rosalie voor beide partijen net iets te heftig zou zijn. Je moet weten dat de echte rolstoel van Sandra ook gebruikt wordt in de film. Maar na afloop van de filmvoorstelling in Nederland hebben de twee elkaar toch ontmoet. Voor Rosalie is de film, waarvan ze tijdens de opnames niet alle details kende, zichtbaar binnengekomen. Toen ze Olga ontmoette, zei ze dan ook dat ze het zich niet kon voorstellen wat ze meegemaakt heeft en vroeg ze of ze haar een knuffel mocht geven. Dat was een heel pakkend moment.”
Donderdag ging de film in première, nadat er ook nog een (virtuele) voorstelling was op het European Film Festival in Zuid-Afrika. Het is niet duidelijk of er ook een internationale release volgt, maar volgens Lien was er wel interesse op de eerdergenoemde festivals.
Voor Lien en Jan is het een meer dan drukke periode, want momenteel leggen ze ook de laatste hand aan Bittersweet Sixteen, de film die ze met hun dochter Anna maakten en later dit najaar ook in de bioscoop verschijnt. De opnames dateren van afgelopen zomer. “Veel vakantie zat er dus niet in, nee. En momenteel zijn we alweer bezig aan nieuwe projecten, elk apart. Zelf schrijf ik alweer aan een volgend project voor Jan en ik. We hebben de smaak te pakken, ja.”
‘Red Sandra’, op zaterdag 23 oktober tijdens FFO Night en vanaf woensdag 27 oktober te zien in alle bioscoopzalen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
