Marcel Huyghe is geboren in Diksmuide op 24 oktober 1925, en hoewel hij dus 100 jaar is, woont hij nog altijd zelfstandig. Hij rijdt zelfs nog rond met zijn auto, doet zijn boodschappen maakt zijn eigen soep. Daarnaast is hij nog actief in verenigingen, brengt bezoekjes aan mensen in de buurt en is een echte mensenvriend.
Vanaf de kleuterklas tot aan zijn 12 jaar trok Marcel naar de Rijksschool en daarna naar de Rijksmiddelbare school in Diksmuide. Op 18 jaar startte hij bij het ministerie van bevoorrading waar hij kantoorwerk deed. Net na de oorlog in 1946 moest hij zijn dienstplicht gaan vervullen. Hij was bij de eerste lichting na de oorlog die werd opgeroepen om de legerdienst te vervullen. Marcel koos ervoor om paracommando te worden en werd ingelijfd bij het 1ste regiment parachutisten in Shaffen Diest.
Postbode
Marcel is er heel fier op dat hij van dat regiment deel mocht uitmaken. “Het meest prestigieuze regiment van het leger. Wat we daar meegemaakt hebben is enig. In de huidige tijd is zoiets onvoorstelbaar en niet meer te realiseren. In feite werd die episode beleefd door een groep jonge mannen in een ontegensprekelijke verstandhouding, in zware en moeilijke omstandigheden, in pret en plezier, in ernst en deugnieterij met ook enkele druppels bloed en tranen, veel zweet, nog meer gesakker en gevloek maar vooral met enorm veel geestdrift.”
Na zijn legerdienst ging Marcel 14 maanden werken bij de hoofdpost in Brussel. Hij werkte 6 maanden als postbode te Diksmuide. Daarna werd hij loketbediende. Ook was hij 6 jaar postmeester in Houthulst. Marcel was 42 jaar loketbediende in het postkantoor van Diksmuide. Er is één dag die Marcel en zijn collega’s niet snel zullen vergeten: de dag dat er een gewapende postoverval plaatsvond.
Paasfoor
“Op het middaguur moesten de loketbedienden al het geld afgeven terwijl ze door drie overvallers onder schot gehouden werden”, herinnert Marcel zich. Gelukkig is hij samen met zijn collega’s koelbloedig gebleven en zijn er geen slachtoffers gevallen. Marcel heeft altijd met veel toewijding naar de klanten toe en met veel plezier en voldoening zijn job uitgevoerd. Hij was dan ook een graag gezien figuur bij collega’s en klanten. Op 62-jarige leeftijd ging hij met pensioen.
“De gewapende postoverval zal ik nooit vergeten”
Op 24-jarige leeftijd leerde Marcel Andrea Hillewaere uit Klerken kennen. Het was op paasmaandag tijdens ‘de Paasfoor’ van Diksmuide. Het was liefde op het eerste gezicht. Ze hadden twee jaar verkering. In 1952 traden ze in het huwelijk en gingen ze inwonen in het ouderlijk huis van Andrea op de Centiemhoek in Klerken.
Ze hadden een heel mooi en liefdevol leven samen. Andrea is gestorven op 19 maart 2019, Marcel mist zijn vrouw en geliefde nog elke dag, ze waren dan ook bijna 67 jaar getrouwd. Het paar kreeg vijf kinderen: dochter Christine die met echtgenoot Wilfried in Roeselare woont, dochter Ludwine die met echtgenoot Dirk in Ieper woont, dochter Dorine die overleden is en in Diksmuide woonde, zoon Geert die met echtgenote Katrien in Diksmuide woont en dochter Nathalie die met echtgenoot Frederic in Mariakerke bij Gent woont. Intussen zijn er ook al heel wat klein-en achterkleinkinderen.
Op bezoek
De kinderen komen meerdere keren per week op bezoek bij hun vader, ook de kleinkinderen doen hun best om zoveel mogelijk pépé te verwennen met een bezoekje. “Mijn kinderen helpen me waar ze maar kunnen, zowel in huis als in de tuin en we hebben een goede warme vriendschapsband, ik ben daar heel dankbaar voor, we zien elkaar graag”, zegt hij met veel overtuiging.
Marcel was 40 jaar voorzitter van de CM en van de bloedgevers in Klerken. Hij hield ook van vissen en fietsen. Hij danst heel graag en kan het nog altijd heel goed. De krant lezen en het kruiswoordraadsel invullen, ieder week gaan kaarten bij Jong van Hart, houdt hem fit. graag. Toen hij 87 was, waagde hij zich aan een duosprong parachute en hij ging ook twee keer mee met de parapente. “Om 100 jaar te worden moet je geluk hebben en positief blijven in het leven.” aldus Marcel.
