Tien jaar geleden kregen vele Vlaamse huismoeders – en niet alleen zij – koude rillingen toen de 12-jarige Michael Verschuere samen met Helmut Lotti ‘Panis Angelicus’ zong. Een nieuw zangwonder was geboren. Als Michael Junior bleef het knaapje uit Eernegem nog enkele jaren zingen, tot in de VS en Zuid-Afrika, maar plots leek hij van de aardbol verdwenen. In een eerste interview na twee jaar stilte vertelt hij wat hem overkwam. En hij popelt om opnieuw op een podium te staan.
Familiehulp
“In Maldegem was het dat ik eind 2006 voor de laatste keer opgetreden heb”, zegt Michael. “Ik had er toen ineens helemaal genoeg van. Ik besefte dat ik eigenlijk geen jeugd had gehad. Ik moest toch nog eventjes jong mogen zijn ? Maar ik had jarenlang in een volwassenenwereld geleefd, en wat voor een wereld ! De overgang was te groot. Het lukte mij niet. Kwam daar nog bij dat mijn broer Stephan op 25-jarige leeftijd plots gestorven was aan een hartaderbreuk. Ook dat kon ik niet verwerken. Ik zonk weg in een depressie…”
Vandaag is Michael naar eigen zeggen helemaal uit dat diepe dal geklauterd. Hij woont nu bij zijn vader in een rustige woonwijk in Oostkamp maar heeft ook een heel goed contact met zijn moeder. Hij werkt nu bij Familiehulp in Brugge, verricht er de gebruikelijke huishoudelijke taken bij mensen die het zelf niet meer kunnen doen.
„De luxe van vroeger mis ik niet, maar wel de optredens”
Op tournee met Helmut Lotti trok Michael de wereld rond, van Zuid-Afrika tot de Verenigde Staten. Op zekere dag besloot Michael om niet meer in die mallemolen mee te draaien.
„Ja, sommigen dachten natuurlijk dat ik mijn schaapjes al op het droge had, maar nee. Om te beginnen stond het geld geblokkeerd op een rekening tot ik 18 was, maar wees gerust, zo spectaculair was dat niet, hoor. Voor een kind betaalt men niet zo veel. Maar ik heb nooit rijk willen zijn. Zingen om de mensen gelukkig maken, daar was het mij om te doen. Ik treed of trad ook gemakkelijk gratis op.”
Klaar voor comeback
De jongste tijd leeft Michael ver weg van de muziekwereld… „Bij Familiehulp had ik het in het begin lastig, maar ik leer veel en kom graag in contact met mensen. Ik doe het graag, ik ga graag met mensen om.”
Toch nogal een contrast met zijn ‘vroeger leven’ vol luxe, glamour en glitter ? „De luxe mis ik helemaal niet, maar ik mis wel meer en meer de optredens. Ik droom dan ook inderdaad van een comeback. Ik voel mij in vorm. Mijn ouders zijn natuurlijk een beetje bezorgd, maar ze laten het aan mij over. Ik ben nu tenslotte volwassen.” (Noël Maes)
Uitgebreide versie in Krant van West-Vlaanderen van 14 november 2008.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier