Als jonge gast was Luc al gefascineerd door dieren. Het lag voor de hand dat hij biologie zou studeren. Vier jaar zat hij op kot in Leuven en leerde er Leentje kennen. Zij had een toekomst als lerares voor ogen, maar Luc zorgde voor enige ontnuchtering toen hij zei dat hij de bakkerij van zijn ouders zou overnemen. "Zo is het ook gegaan", zegt Leentje. "Twintig jaar lang bediende ik de klanten en Luc klopte vele nachtelijke uren. Tijd voor een sociaal leven was er niet, maar daardoor hebben we nu onze droom kunnen realiseren en ons helemaal op onze passie kunnen storten. We hebben zelfs onze slaapkamer geïntegreerd op de tussenverdieping van het museum. Voor we onder de lakens d...
Als jonge gast was Luc al gefascineerd door dieren. Het lag voor de hand dat hij biologie zou studeren. Vier jaar zat hij op kot in Leuven en leerde er Leentje kennen. Zij had een toekomst als lerares voor ogen, maar Luc zorgde voor enige ontnuchtering toen hij zei dat hij de bakkerij van zijn ouders zou overnemen. "Zo is het ook gegaan", zegt Leentje. "Twintig jaar lang bediende ik de klanten en Luc klopte vele nachtelijke uren. Tijd voor een sociaal leven was er niet, maar daardoor hebben we nu onze droom kunnen realiseren en ons helemaal op onze passie kunnen storten. We hebben zelfs onze slaapkamer geïntegreerd op de tussenverdieping van het museum. Voor we onder de lakens duiken, wensen we onze skeletten goedenacht.""Het echte verhaal is begonnen in het laatste jaar in Leuven, waar ik voor een practicum een schedel van een hond analyseerde", vertelt Luc. "De zenuw- en spieraanhechting, dat vond ik allemaal zo boeiend. Mijn verzameling groeide, maar alles zat opgeborgen in twee garages en een kelder. Mijn grootste bekommernis was dat, als ik er niet meer zou zijn, de collectie een stille dood zou sterven in een muf magazijn of in stukken zou worden geveild. De collectie is intussen één van de grotere geworden, en dat willen we graag delen met andere mensen. Ons verhaal mag niet stoppen, en we willen mensen ook sensibiliseren voor de bescherming van bedreigde diersoorten.""De laatste nieuwe aanwinst is onze neushoorn", vervolgt Luc. "Eigenlijk zit deze mannetjesneushoorn al sinds 1990 in de collectie. Hij is afkomstig uit een Belgische dierentuin en was zo'n 40 jaar oud. Omdat het toch een gigantisch werk is, ben ik pas vorig jaar begonnen met het monteren. Dat deed ik in het museum zelf, maar bezoekers waren zo geïnteresseerd in hoe ik te werk ging, dat ik het geen prioriteit meer vond om de klus snel te klaren. Ik nam de tijd om uitleg te geven, en nu is dit de blikvanger die je vanuit alle posities kunt bewonderen door de doorkijkmogelijkheden in onze open ruimte. Dit neushoornskelet en andere grote skeletten zoals onze Afrikaanse olifant hangen we op. Dat geeft een totaal andere impressie, dan wanneer je ze presenteert op een sokkel, ondersteund met metalen staven. Aan de olifant, die is gestorven in een safaripark, heb ik twee jaar werk gehad. Het heeft twee maanden gekost om hem in elkaar te puzzelen.""Het reinigingsproces vergt ook veel tijd. Zo'n groot skelet reinig je door maceratie, een weekproces in een bad met enzymen op 60 graden met een flinke dosis wasproduct. Na het weghalen van het vlees ontsmet je met peroxide en Dettol en ontvet je met aceton. Kleinere skeletten reinig je met vleesetende kevertjes." Luc reist niet de wereld rond om bijzondere objecten te zoeken. "Je bouwt een wereldwijd netwerk op en je koopt of ruilt met dierenparken, mensen die in de kolonies hebben gezeten, jagers of andere verzamelaars. Ik ben ook trots op ons rariteitenkabinet met onder andere het Siamese tweekoppige kalfje, op de schedel van een oerrund van 120.000 jaar oud uit het pleistoceen, het opgezette aye-aye-aapje, een mysterieus en zeldzaam zoogdier, onze potvis uit Denemarken..."Leentje benadrukt dat het museum een echt belevingsmuseum is. "Voor kinderen zijn er leuke doe-opdrachten en voeloefeningen. We stellen ons open voor verjaardagsfeestjes, teambuilding, recepties...", weet ze tot besluit te melden.