Na 33 jaar heeft Blankenbergenaar Wim Dewulf de deuren van zijn viswinkel Azuur definitief achter zich dichtgetrokken. Samen met zijn ouders bouwde hij dit succesverhaal uit nadat hij eerst zijn kinderdroom om visser te worden werkelijkheid zag worden. “De verkoop ging sneller dan we gedacht hadden”, reageert Wim.
Als kleine jongen droomde Wim er al van om visser te worden, maar niemand in zijn familie zat in de visserij. “Mijn ouders stonden 26 jaar lang met badkarren op het strand. Als kind vertoefde ik dus elke vakantie op het strand en zo ontstond mijn liefde voor de zee. Ik volgde de opleiding aspirant schipper en was beroepsvisser van mijn 16de tot mijn 27ste. Ik heb ook anderhalf jaar gevaren als kapitein. Mijn moeder was er niet gerust in dat haar zoon altijd op zee zat en daarom kwamen mijn ouders met het voorstel om samen een viswinkel op te starten.”
“We zijn destijds begonnen op het Manitobaplein waar we een volledig nieuwe winkel uitbouwden. Sinds 2000 hadden we ook de locatie langs de De Smet de Naeyerlaan waar we het pand ook renoveerden. We hebben dus twee winkels gecombineerd. Toen mijn vader de uitbating op het Manitobaplein stopte, hebben we die vestiging verkocht.” Daarnaast runden Wim met zijn ouders ook een groothandel die ze enkele jaren geleden overlieten.
Evolutie
Na al die jaren bouwde Azuur een vast cliënteel op. “Naast onze trouwe Blankenbergse klanten zagen we veel tweedeverblijvers en toeristen terugkeren. Op zaterdagmorgen verkochten we het best. We zagen wel een evolutie. Het oudere cliënteel dat nog naar de voedingszaken van de kleine zelfstandigen en de markt gaat, wordt alsmaar kleiner. De jeugd is niet meer geneigd om veel verse vis te kopen, want ze doen vaak al hun aankopen in de supermarkten. Dat is een trend die we ook bij de bakkers en slagers zien.”
Wim benadrukt dat zijn grote troef de talrijke huisgemaakte bereidingen waren zoals de vissalade, de garnaalkroketten, de paella of de bouillabaisse. “Dat was natuurlijk heel arbeidsintensief. En personeel kost natuurlijk geld. Ik heb een schitterende ploeg gehad op wie ik altijd kon rekenen.”
Congé
De Blankenbergenaar zag de prijs van de vis ook stijgen. “Er zijn nog goedkopere en onbekendere soorten, maar het blijft heel moeilijk om die aan de man te brengen want de consument wil de klassiekers zoals tong, kabeljauw, zalm, pladijs, tarbot en lotte. De recente schaarste rond de garnalen had ik nog nooit eerder meegemaakt. Ik vind dit toch heel vreemd. Als het zich deze zomer niet herstelt, vrees ik dat het lang zal duren.”
En nu ging de deur van Azuur dus definitief dicht. “Mijn zus gaat met pensioen en voor mij is het over anderhalf jaar zo ver. Mijn moeder is er ondertussen 80 en de winkel met atelier is inmiddels 24 jaar oud. We beslisten om de zaak te koop te zetten. De verkoop van het gebouw is sneller gegaan dan gedacht. Aanvankelijk zou ik misschien nog doorgedaan hebben tot na de zomer, maar dat is nu dus niet meer het geval. We weten niet wat de invulling wordt van de benedenverdieping. Boven zullen er nieuwe appartementen gebouwd worden.” Hoe ziet Wim de toekomst? “Ik zal kijken wat er op mij afkomt. Ik werk al van mijn 16de en dat bijna 7 dagen op 7, dus ik zal eerst wat congé nemen.” (FVB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
