Asielzoeker zoekt match. Zo heet het actieplan van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi en minister van Werk Hilde Crevits om asielzoekers aan het werk te krijgen. Het plan werd voorgesteld bij Westvlees in Westrozebeke, waar ondertussen al zo’n 50 asielzoekers een job vonden. Manal (31) is één van hen. “Dankzij mijn job kan ik mijn eigen centen verdienen en alleen gaan wonen.”
Asielzoekers mogen werken vanaf vier maanden nadat ze hun asielaanvraag ingediend hebben en dit zolang hun asielprocedure loopt. In theorie tenminste, want in de realiteit gebeurt dit zelden. “Het standpunt in de politiek was veel te lang dat het leven van een asielzoeker tijdens de procedure op pauze moet worden gezet. Een gemiste kans is dat, zowel voor de gemeenschap als voor de asielzoeker zelf wiens potentieel niet benut wordt”, vindt staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V).
Het standpunt was veel te lang dat het leven van een asielzoeker tijdens de procedure op pauze moet worden gezet. Een gemiste kans.
Om meer asielzoekers aan het werk te krijgen en de privésector daarin te ondersteunen, stellen Sammy Mahdi en Vlaams minister van Werk Hilde Crevits (CD&V) hun actieplan Asielzoeker zoekt match voor. Tijdens het wachten op de uiteindelijke beslissing of ze al dan niet een verblijfsvergunning krijgen, zullen Fedasil en VDAB al zo vroeg mogelijk de competenties, eventuele eerdere werkervaring en studies van een asielzoeker in kaart brengen. Regionale coaches zullen dan de brug slaan tussen het opvangcentrum en de arbeidsmarkt en voor iedereen een goede match vinden.
Uitblinker Poelkapelle
Nu botsen werkwillige asielzoekers namelijk vaak op administratieve drempels. “Het doel is om de drempelvrees bij werkgevers te verkleinen en de kansen voor asielzoekers te vergroten. Met deze aanpak verruimen we het potentieel aan arbeidskrachten op onze arbeidsmarkt, waar vooral in West-Vlaanderen er groot tekort heerst, en dragen we bovendien bij aan de sociale cohesie. Het is een win-winsituatie”, legt Hilde Crevits uit.
Het opvangcentrum in Poelkapelle spant alvast de kroon in het activeren van asielzoekers in België. Daar heeft 97 procent van de bewoners die mogen werken een job. Zij werken vooral samen met Westvlees in Westrozebeke. Het vleesverwerkend bedrijf startte in 2015 met het project, maar kwam pas echt op gang in 2019. Toen heeft Westvlees zich ingeschreven voor het Europees Sociaal Fonds in Vlaanderen om non-actieve arbeidsreserves te activeren. Vanaf dat moment kon het bedrijf dus ook een beroep doen op extra begeleiding en subsidies.
Een tip? Neem iemand in dienst die deze nieuwe werkkrachten fulltime kan ondersteunen
“In Westrozebeke springen we graag op nieuwe initiatieven, dit mooie compliment kreeg ik van minister Crevits. Het is niet eenvoudig in onze sector om te groeien, om goeie mensen te vinden. Daarom is dit een uitstekende manier om onze arbeidskrachtentekort in te vullen”, aldus CEO Jos Claeys. Hij heeft één tip voor andere ondernemingen die overwegen om samen te werken met Fedasil: “Neem fulltime een persoon in dienst die alle tijd heeft om de zorg en begeleiding te bieden die de asielzoekers nodig hebben wanneer ze in dienst treden.”
Dankbaarheid en respect
Bij Westvlees heeft Angie Rambour die taak op zich genomen. Als jobcoach is ze volledig gefocust op het aanwerven en begeleiden van asielzoekers op de werkvloer en daarbuiten. Momenteel zijn er zo’n 50-tal asielzoekers in dienst bij Westvlees. “Stuk voor stuk heel dankbare mensen. Meestal zijn het zeer flexibele werkkrachten die leergierig zijn en zich goed inzetten. Ze zijn blij dat ze hun eigen centen kunnen verdienen om een beetje aan zelfstandigheid te winnen. Dat zorgt voor veel wederzijds respect”, vertelt Angie.
De enige vereiste is dat de kandidaat-werknemers de Nederlandse, Engelse of Franse taal min of meer beheersen. “Dat is meestal geen probleem. Waar we veel meer moeilijkheden bij ondervinden, is vervoer. Wie geen papieren heeft in ons land, mag geen auto op eigen naam inschrijven, ook al heb je hier je rijbewijs behaald. Dat wil zeggen dat deze werkkrachten bijna uitsluitend zijn aangewezen op het openbaar vervoer of de goeie wil van collega’s die in de buurt wonen en wel een eigen wagen hebben. Met wisselende uren en vroege shiften is dat allesbehalve eenvoudig”, weet Angie.
Stabiel leven opbouwen
Eén van de ongeveer 50 asielzoekers bij Westvlees is Manal (31). Ze is geboren in de Verenigde Arabische Emiraten, maar bracht jaren door in een vluchtelingenkamp in Libanon. “Het was daar heel gevaarlijk, elke ochtend werd je wakker door schoten van geweren.” Ze kwam drie jaar geleden samen met haar man en dochter naar België, waar ze verbleef in het asielcentrum van Poelkapelle. Haar man en dochter waren er echter niet gelukkig en besloten om terug te keren naar Libanon.
Manal besloot om hier te blijven en een stabiel leven op te bouwen. Met succes. “Bij Fedasil heb ik heel snel gezegd aan mijn begeleider dat ik wou werken. Zo kon ik zelf geld verdienen en weggaan uit het opvangcentrum om alleen te wonen.” Een droom die vele asielzoekers hebben. Toch is het allesbehalve eenvoudig.
Angie verklaart: “Wanneer ze een vast contract krijgen, hebben ze slechts één maand de tijd om een eigen woonst te vinden. Ze moeten dus op korte tijd voldoende sparen om de huurwaarborg en minstens de eerste maand huur te betalen, naast alle andere kosten die daarbij komen kijken. Daarnaast is het de harde realiteit dat heel weinig verhuurders openstaan voor dit doelpubliek. Deels begrijpelijk, maar dat maakt het natuurlijk des te moeilijker voor hen om te integreren.”
Kassierster worden
Manal kreeg exact een jaar geleden haar vast contract bij Westvlees. Ze startte net zoals de meeste asielzoekers op de inpakdienst. Wie het daar goed doet, kan doorgroeien naar een andere functie. “Nu mag ik vlees versnijden. Ik doe mijn werk echt graag, maar het is niet altijd gemakkelijk natuurlijk, zeker door de taal. Maar eigenlijk is wachten op uitsluitsel over mijn procedure het lastigste.”
Hoe haar ideale toekomst eruit ziet? “Hopelijk wordt mijn asielaanvraag goedgekeurd en kunnen mijn man en dochter terugkeren naar België. Ik zal hen helpen om zich hier thuis te voelen, zoals ik dat ook al doe.” Stiekem droomt ze er ook al van om een extra opleiding te volgen om kassierster te kunnen worden in een supermarkt, want dat lijkt haar heel leuk om te doen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
