Waregemse begrafenisondernemer heeft zwaar jaar achter de rug

Begrafenisondernemer Bart Amez (54) heeft een hels jaar achter de rug. Al sinds zijn zestiende werkt hij in de sector, maar nu heeft hij het drukker dan ooit. En dat niet alleen: “Het is keihard hoe mensen nu afscheid moeten nemen van hun geliefden”, vertelt de Waregemnaar.

Sinds maart 2020 heeft Bart Amez geen moment rust gehad. Deze week alleen al moest hij acht uitvaarten verzorgen, waarvan zes overlijdens na een coronabesmetting. “Dat is keihard. We kunnen het afscheid niet organiseren zoals we willen. Het begint al bij het eerste telefoontje. Ik moet meteen vragen of het om crematie of een begrafenis gaat, want de overledene moet meteen in de kist en die gaat niet meer open. Mensen mooi opbaren is onze sterkte. We proberen dat altijd te doen, zelfs bij verkeersdoden, maar nu kan het niet en dat vreet”, zucht hij.

frustraties

Ook de manier waarop een afscheid moet doorgaan met maximum vijftien mensen en zonder koffietafel , vindt de begrafenisondernemer hard. “Gisteren heb ik nog een uitvaart geregeld van een oudere man. Alleen zijn echtgenote en de vier kinderen met hun partners mochten erbij zijn. De kleinkinderen en achterkleinkinderen niet. Dat veroorzaakt frustraties, niet in het minst bij mij”, stelt Amez, die de situatie maar niet kan loslaten. “Voor het eerst in mijn carrière neem ik mijn werk mee naar huis. Ik probeer het van mij af te zetten, maar het lukt gewoon niet.”

Amez stond mee in de vuurlinie toen de coronacrisis uitbrak en het virus zijn weg vond naar rusthuis De Meers, waar 63 bewoners het leven lieten. “Met de kist door de gang van het rusthuis, dat zijn vooroorlogse taferelen”, zegt de begrafenisondernemer, die ook medelijden had met de zorgverleners. “Ik hoorde voortdurend verhalen van familieleden van bewoners over hoe de personeelsleden zich uit de slag moesten trekken zonder beschermingsmaterialen. Tot ik het niet meer kon aanhoren. Ik ben toen met een doos van vijfhonderd mondmaskers naar het rusthuis getrokken, zodat die medewerkers tenminste iets hadden om zich te beschermen.”

futloos

Ondertussen zijn de beschermingsmaterialen geen probleem meer, maar mondmaskers en plexiglas zijn ook niet zaligmakend. Dat ondervond Amez zelf onlangs. “Tijdens de eindejaarsperiode zat ik thuis met corona. Ik was moe en futloos en had koorts. Echt heel ziek was ik niet, maar van thuis uit werken ging niet. Na een halfuurtje was ik te moe om verder te doen. Waar ik de besmetting heb opgelopen? Geen idee, maar verbazend is het niet. Als je vier uitvaarten per dag moet regelen, komen er hier nog altijd veel mensen over de vloer.”

Op snelle versoepelingen rekent Amez niet, want hij verwacht nog een derde golf. “Als ik in de media verhalen hoor over lockdownfeestjes en Belgen die op vakantie vertrekken, raak ik gefrustreerd. Wij proberen bergen te verzetten om toch nog voor een fatsoenlijk afscheid te zorgen en dan zie je zoiets. Het is ook een gebrek aan respect voor de zorgsector, vind ik. Wel hoop ik dat de kappers en de horeca weer snel open kunnen, want ook voor hen zijn dit geen makkelijke tijden”, besluit hij.

(PN)