Vluchteling aan het werk

Varuzhan Tsaturyan werkt sinds deze zomer in Brustor. Een job vinden was voor de Armeense vluchteling niet evident. Varuzhan spreekt enkel Russisch en Armeens en ook zijn leeftijd van 57 jaar was een struikelblok voor werkgevers. Maar dankzij het project AB Réfugiés Emploi vond hij toch een job.

“Toen ik op 3 september een contract kreeg, was dat zo’n opluchting”, glundert Varuzhan Tsaturyan (57) uit Menen. “Ik wou zo graag werken. Maar bij elke werkgever stootte ik op een njet. Meestal was het mijn leeftijd die een struikelblok was. Ook het feit dat ik geen Nederlands of Frans spreek, is lastig. Geen werk vinden, was enorm frustrerend.”

Werk is cruciaal

Varuzhan kwam vijf jaar geleden als politiek vluchteling met zijn gezin vanuit Armenië naar België. “Twee van mijn drie zonen waren op dat moment heel ziek. De medische hulp in België is veel beter. Maar voor een van mijn zonen waren we te laat. Hij was te ziek en is hier in België gestorven. De andere stelt het nu relatief goed. Als vader wil je voor je gezin zorgen. Maar zonder werk is dat lastig.” Varhuzans andere zoon, Aren, studeert handel.

Dankzij Lysssa Casier, die namens het OCMW van Menen in de VDAB-werkwinkel zit, kwam hij in contact met het project AB Réfugiés – Emploi. “Dat helpt vluchtelingen bij hun integratie op de arbeidsmarkt”, legt coach Dafny Desmet uit. Zij begeleidt met vzw Mentor in opdracht van VDAB de vluchtelingen. “Voor Vlaanderen coördineert en financiert VDAB de begeleiding van laaggeschoolde en weinig taalvaardige vluchtelingen die moeilijk hun weg vinden naar de arbeidsmarkt.” Varuzhan paste perfect in dat profiel. “Hij kent wel wat woorden Nederlands, maar zit daarvoor nu wel aan zijn leerplafond. Toch was Varuzhan supergemotiveerd. Je zag dat hij echt wou werken, dat hij vooruit wilde in het leven. Samen met hem zijn we op zoek gegaan naar een maatwerkbedrijf dat tewerkstelling bood die aansloot bij zijn capaciteiten en interesses. Via maatwerkbedrijf ‘t Veer vonden we een leerwerkplek voor hem.”

Bekabeling leggen

Bij Brustor, producent van zonnewering, heeft ‘t Veer een enclave waar ook andere kwetsbare mensen aan de slag zijn. Op die werkvloer vond Varuzhan snel zijn draai. “De job past perfect bij mij. In Armenië was ik ook elektricien”, legt hij uit. “Bij Brustor leg ik de bekabeling voor de bedieningspanelen van de automatische zonneschermen. Dat doe ik graag. Ik werk ook goed samen met de collega’s.”

“Werk hebben, betekent ook dat ik mijn leven hier eindelijk kan beginnen opbouwen”

De taal was bij Brustor geen groot probleem. “Alle handelingen om op de werkvloer te kunnen functioneren, worden voorgedaan”, legt Christophe Put van ‘t Veer uit. “De werkpost is georganiseerd met voorbeeldmodellen en pictogrammen om de taken te duiden.” Ook Varuzhan zelf maakte voor zijn werkplek op briefjes tekeningen met het bijhorende woord. “Het toont nog maar eens dat hij echt gemotiveerd is”, zegt Dafny Desmet. Dat heeft geloond: na drie maanden onbezoldigde stage kreeg Varuzhan een contract bij ‘t Veer. “Ik was zo gelukkig”, glundert hij. “Eindelijk wat zekerheid voor mijn gezin, wat meer stabiliteit. Dat ik werk heb, betekent ook dat ik mijn leven hier in België eindelijk kan beginnen opbouwen. Ik ga elke dag met plezier naar het werk. Mensen beseffen niet genoeg hoe belangrijk het is te mogen werken.”

“Zolang ‘t Veer een enclave heeft bij Brustor is het de bedoeling dat Varuzhan daar blijft werken”, zegt Christophe Put. Varuzhan Tsaturyan is de eerste die via het project AB Refugees – Emploi, gefinancierd door EFRO (Europa), de provincie West-Vlaanderen en de partners van het project een job heeft gekregen. Dat project is in januari 2018 opgestart. “Varuzhan is ons eerste succesverhaal. Momenteel zitten er in heel West-Vlaanderen zo’n 35 vluchtelingen in het begeleidingstraject“, legt Dafny Desmet uit. “Aanvankelijk was het de bedoeling dat 50 % daarvan in het reguliere arbeidscircuit zou worden ingeschakeld. Maar de huidige ervaring leert dat die doelstelling misschien iets te ambitieus is. Het lijkt erop dat het merendeel in een beschutte of een sociale werkplaats zal terechtkomen. Om echt aan 50 % reguliere tewerkstelling te geraken, zouden we iets meer gemiddelde profielen doorgestuurd moeten krijgen.”