Stefaan Williams (59) staakte woensdag aan Picanol, voor de vijftiende keer in veertig jaar. “Dit is wel de belangrijkste”, stelt de vakbondsman. “Het pensioentje dat ik maar zal krijgen na zoveel arbeid in de industrie is een schande.”
Stefaan Williams (59) vatte woensdag vroeg post aan de poorten van Picanol. “In veertig jaar moet het de vijftiende keer zijn dat ik hier sta voor een stakingsactie, maar dit is wel de belangrijkste. Wat ze nu door ons strot rammen, tart elke verbeelding. Ik heb net mijn veertigste jaar als vakbondsafgevaardigde gevierd, maar dat heb ik nooit eerder meegemaakt.”
Toekomst op het spel
Met andere vakbondslieden verwarmde de hoofdafgevaardigde van AVC zich al voor 6 uur aan enkele vuurkorven. “We staan hier niet voor ons plezier, we willen écht iets veranderen aan wat ze aan het uitspoken zijn in Brussel”, stelt Stefaan. “De regeringsmaatregelen zijn onaanvaardbaar en treffen vooral de gewone werkende mensen. Voor hen is dat niet meer te doen. Het moet en het kan anders.”
“De regeringsmaatregelen zijn onaanvaardbaar en treffen vooral de gewone werkende mensen”
“De regering verpakt het als een begrotingsprobleem. De begroting is effectief een probleem, maar ze proberen ook andere zaken in dit akkoord te foefelen. Minder loon, kortere contracten, extra flexibiliteit, de afschaffing van ploegpremies, meer uren werken zonder extra verloning… dat heeft allemaal weinig te maken met het gat in de begroting. Onze toekomst wordt op het spel gezet.”
Zestigplussers
“Deze actie doen we in de eerste plaats tegen de regering, niet tegen Picanol. Nochtans kunnen ook de werkgevers iets doen. We moeten langer werken, maar bedrijven willen eigenlijk geen zestigplussers want hun rendement ligt lager dan jongere krachten. Werkgevers zeggen dat wel tegen ons, maar niet aan de regering. Het wordt tijd dat ook zij kleur bekennen. Behalve in de industrie is het ook voor mensen in de bouw en poetshulp niet haalbaar om te werken boven je zestigste.”
Schandalig pensioentje
Stefaan wordt zelf zestigplus. “Na 43 dienstjaren hoop ik op mijn 61ste met pensioen te gaan. Ik denk dat ik dat verdiend heb. Ik heb al die jaren bijgedragen en kijk uit naar een gezellige oude dag mét een redelijk inkomen om de economie te helpen laten draaien. Als ik dan zie welk pensioentje ik maar zal krijgen… Ik wil het u gerust zeggen: nog geen 1.900 euro per maand. Na zoveel arbeid in de industrie, eigenlijk is het een schande. Onze actie wordt sterk gevolgd binnen het bedrijf: negentig procent van de arbeiders kwam woensdag niet opdagen.”
Trump
Een pak arbeiders is het intussen gewoon om thuis te zitten. “Picanol staat nog steeds in het oog van de storm. Wij produceren een investeringsproduct in de textielwereld. Maar als Trump rare dingen doet, oorlogen woeden en de internationale economie slecht draait, verkopen we weinig weefmachines. We zitten al in het derde jaar van tijdelijke werkloosheid, denk ik. Dat gaat op en neer, nu bevinden we ons weer in een dip. De weefmachinebouw is wel het bekendste, maar blijft slechts een deel van het bedrijf. De hele groep draait nog redelijk goed.”
Tijdelijke werkloosheid
“Gelukkig bestaat het systeem van tijdelijke werkloosheid om slechte periodes te overbruggen, al is het niet te onderschatten voor de werknemers. Zij krijgen dan een lager inkomen en betalen op het einde van het jaar ook nog eens extra belastingen. Net als ik beseffen velen dat het goed werken is in een bedrijf als Picanol. Ze proberen te blijven tot het beter gaat, maar drie jaar is lang. Ze zouden de hoop wel eens kunnen verliezen en vrezen verdere afdankingen na twee relatief kleine ontslagrondes van minder dan dertig werknemers. Hoewel de directie ons wil geruststellen, heerst de onrust.”
“Eerst moet er een en ander veranderen in de wereld en dan is het hopen dat de markt zich herpakt. Eens de economie aanzwengelt, is textiel een van de eerste sectoren die volle bak draait. De mensen hebben nu eenmaal kleren nodig. Er moet geweven worden.” (TP)
