In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw had zelfs het kleinste dorp er eentje, nu kan je ze nog op één hand tellen. Onze videotheken zijn langzaam maar zeker aan het uitsterven, al blijven er nog enkele tempels over waar je jezelf kan verliezen tussen de schier eindeloze rekken met blockbusters en parels uit vervlogen tijden. Het Roxy Center in Roeselare is al meer dan 35 jaar een vaste waarde en aan stoppen denken de uitbaters nog lang niet. “We beseffen dat we tot de laatste der Mohikanen behoren”, klinkt het. “Maar voor veel klanten zijn we zoveel meer dan gewoon een plek waar ze een dvd kunnen huren.”
Streamingdienst Netflix telt wereldwijd ondertussen meer dan 200 miljoen betalende gebruikers en concurrenten als Disney+ en het Vlaamse Streamz krijgen ook steeds vastere voet aan de grond. De tijd dat we de deur uit moesten om de nieuwste topfilm in huis te halen, ligt haast definitief achter ons. Met enkele drukken op je afstandsbediening of tablet tover je zo het betere werk van het witte doek de huiskamer in, terwijl we daar in pre-internettijden op videotheken aangewezen waren.
Anciens
En die evolutie heeft zo zijn gevolgen, want de panden waar vroeger de videobanden en dvd’s netjes per categorie gerangschikt staan, worden steeds schaarser. West-Vlaanderen anno 2021 telt nog een vijftal videotheken, een cijfer dat midden jaren negentig tientallen keren hoger lag. “We hebben steeds minder concullega’s”, zuchten Griet Callens (55) en Bart Meulebrouck (56). Zij runnen al sinds 1985 hun Roxy Center langs de Ardooisesteenweg in Roeselare en behoren zo tot de anciens van het vak. Aan stoppen denkt het echtpaar nog lang niet. “Waarom zouden we? Deze zaak is ons leven en onze vaste klanten beschouwen ons als vrienden. We staan nog elke dag met een brede glimlach achter onze toonbank.”
Zonder overdrijven: van elke film of serie die we in huis hebben, kennen we de korte inhoud
Hun verhaal startte onrechtstreeks in Gent, waar Barts broer Yves aan het Sint-Pietersplein de befaamde videotheek Roxy Center uitbaatte. Die sloot midden 2016 de deuren en maakte ondertussen plaats voor een appartementsgebouw, maar het Roeselaarse broertje floreert nog steeds. “We begonnen op 12 oktober 1985 in een pand aan het station, maar op 1 mei 1987 verhuisden we naar onze huidige stek. Dit was een oude Renault-garage die we zelf helemaal ombouwden tot een moderne videotheek.”
Gestart met VTM…
De tweede helft van de jaren tachtig waren volgens Griet en Bart dé glorieperiode voor hun sector. “Streamingdiensten moesten toen nog uitgevonden worden en lang niet iedereen had toen zelfs een eigen videospeler in huis. Daarom verhuurden we ook een vijftigtal van die toestellen. De mensen gingen hier buiten met een videospeler en een pak films, klaar om zich een weekend lang voor de buis te nestelen. Een film huren, was toen nog een echt evenement. Dat kan je je nu niet meer voorstellen.”
Eind jaren tachtig kreeg de sector een eerste kleine klap te verwerken, met dank aan VTM. “Toen die zender op antenne kwam, kreeg de Vlaming plots Hollywoodfilms voorgeschoteld. Dat was een revolutie, want de toenmalige BRT had daar totaal geen traditie in. Maar we hebben ons niet laten doen en staken met plezier een tandje bij. Films die nog maar net uit de bioscoop verdwenen waren, die vond je het eerst bij ons. Niet op televisie.”
Maar de komst van de eerste commerciële zender in Vlaanderen, bleek het startschot voor een resem aanvallen op videotheken. “De overschakeling van videobanden naar dvd-schijfjes hebben we goed verteerd, al was het wel een huzarenstukje om onze complete collectie te vervangen. Maar de streamingdiensten nu, dat is een ander verhaal”, geven Griet en Bart toe. “Die bedrijven zijn rechtstreekse concurrenten voor ons, daar moeten we niet flauw over doen. Maar het heeft onze creativiteit aangewakkerd. Vroeger kon je enkel een film huren bij ons, nu verkopen we ook snacks en hebben we ook een eigen cafeetje in onze zaak ingericht. In niet-coronatijden vinden filmfans elkaar dan aan de toog. Ze komen langs om een film of serie te huren, maar blijven vaak nog lang plakken. Dat missen we enorm. Voor veel klanten zijn we zoveel meer dan gewoon een plek waar ze een dvd kunnen huren.”
25.000 titels in huis
Ook in deze digitale tijden krijgt Roxy Center nog dagelijks enkele tientallen klanten over de vloer. “Daar zijn we best tevreden mee, maar de topjaren komen niet meer terug. Toen verhuurden we hónderden films per dag en was het hier vaak koppen lopen. We waren ook een soort ontmoetingsplek, waar gelijkgestemde zielen elkaar troffen. Die geest hebben we gelukkig kunnen bewaren.”
Een Netflix- of Disney+-abonnement hebben Griet en Bart niet. “Neen, dat komt er niet in”, glimlachen ze. “We zien niet in waarom we dat nodig zouden hebben. In onze videotheek hebben we 25.000 titels in de rekken. 25.000! Daar kunnen Netflix en co nog een puntje aan zuigen. Bij ons vind je ook pareltjes uit vervlogen tijden en series zijn hier altijd compleet. Die streamingdiensten bieden vaak slechts enkele seizoenen aan en die vliegen er na een tijd ook weer uit. Hier blijft de collectie volledig en groeit ze alleen maar aan. Plus: wij kunnen een sterke service bieden. Zonder overdrijven: van elke film of serie die we in huis hebben, kennen we de korte inhoud en de ankerpunten. En ja, ook van onze sectie die zich achter de gordijntjes bevindt”, knipogen ze. “Die blijft trouwens erg populair. Alle films bekijken, is onmogelijk, maar we kunnen onze klanten zelf door het enorme aanbod gidsen. Op Netflix zie je het bos door de bomen niet meer, dat zal hier niet gebeuren.”
Goedkoper
Dat de videotheken op termijn uit het straatbeeld zullen verdwijnen, durven Griet en Bart betwijfelen. “We merken dat veel klanten ondertussen met hun kinderen langskomen. De generatie die met de iPad in de handen en YouTube is opgegroeid, ontdekt ons concept. Kijk naar de revival van de vinylplaten: dat bewijst dat oude technologie niet per se ter dood veroordeeld is. Hier hangt ook een zekere charme. Wat is er mooier dan hier binnen te stappen, een half uurtje snuisteren en dan naar huis gaan met een film in je handen die je enkele uren de wereld doet vergeten. Via streamingdiensten huur je een virtueel product, iets wat je niet kan vastnemen. Onze prijs is in al die jaren trouwens zo goed als dezelfde gebleven. In 1985 betaalde je hier 125 oude Belgische frank voor een film, nu 3 euro. We zijn dus zelfs goedkoper geworden!”
Bart en Griet zijn van plan om hun Roxy Center nog enkele jaren verder te runnen. “We zijn dan misschien een uitstervend ras, maar ergens oefenen we een essentieel beroep uit”, lachen ze. “Lang niet iedereen heeft thuis Netflix of zelfs digitale televisie. Die groep mensen blijven we met plezier bedienen.” Opvolging heeft het koppel niet. “Onze drie kinderen hebben allemaal een andere weg ingeslagen, maar ook zij zijn zich bewust van de charme van een plek als de onze. En wie weet krijgt onze videotheek na ons toch nog een nieuw leven…”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
