Na 80 jaar komt er een einde aan Frituur Monique. De legendarische frituur had eerst zijn stek aan het station in Roeselare, om vervolgens richting het centrum van Gits te verkassen. Nu houdt Kristof Verhelle ermee op. De laatste week van juni wordt ook de laatste voor Frituur Monique.
Kristof Verhelle maakte het nieuws bekend via een bericht op Facebook, al werd de frituur enkele weken geleden al te koop aangeboden, wat al vermoedens deed rijzen. “Beste vrienden, klanten, sympathisanten: op maandag 23 juni gaat de laatste week in van Frituur Monique”, klinkt het.
Investeringen nodig
“Op vrijdag 27 juni is het de allerlaatste dag. Ik ben (bijna) 53 jaar en heb geen opvolging. De tijden zijn veranderd en om mee te gaan met de ‘amerikanisering’ van onze Vlaamse frietkotcultuur – met verse burgers, slaatjes, bereide gerechten – dringen zich weer investeringen op. Daar ben ik niet voor te vinden. Ook na corona, de energiecrisis, de inflatie en de stijgende onkosten heb ik besloten om mijn frietscheppers op te bergen. Ik laat deze investering en onderneming liever over aan jonge mensen met creatieve, nieuwe ideeën en ambities”, schrijft Kristof ‘Fritte’ Verhelle.
“Op mijn twaalfde trok ik voor het eerst mijn schort aan. Ik zit dus 40 jaar in het vak”
“Ik dank mijn pa Roger Verhelle en alle klanten over de vele jaren heen voor het vertrouwen en sympathie in ons verhaal, ons frietkotplezier. Ik dank iedereen voor uw begrip in mijn beslissing en we zien elkaar wel… misschien nog eens in de friture”, klinkt het. (lees verder onder de facebookpost)
Het was de grootvader van huidig uitbater Kristof Verhelle (53) die in 1945 een oude beestenkar ombouwde tot een frituur, toen nog voortgetrokken door paarden. In 1968 stapte Monique, de moeder van Kristof, in de zaak. Zelf zou hij dat in de jaren 90 doen. “Maar al vanaf mijn 12de, dus straks 40 jaar, trok ik voor het eerst mijn schort aan. Toen mocht ik al helpen.”
Toch met wat nostalgie denkt hij terug aan de jaren op het Stationsplein van Roeselare. “Dat was toen het bloeiende handelscentrum van de stad. Iedereen passeerde daar: pendelaars, mensen die van hun werk kwamen, shoppers, de jeugd, uitgaanders… En die leerden allemaal Frituur Monique kennen.”
Herinneringen
Toen een decennium geleden Kristof tot een nieuwe overeenkomst met de NMBS én met stad Roeselare moest komen, had dat net wat te veel voeten in de aarde. “Weet je dat rond het station bijna alle grond aan de NMBS behoort? Wij hebben altijd aan hen gehuurd, waar we ook stonden. Ik heb zelf enkele voorstellen gedaan, maar we kwamen er niet uit. Vroeger was er ook wat meer politieke wil om iets te doen, burgemeester Denys kwam iedere donderdag een frietje eten bij ons. Er werd toen wat gebabbeld, de mensen praatten toen nog met elkaar.”
Toen de deal er niet kwam, trok Kristof zijn conclusies. “Niet enkel het Stationsplein, maar ook Roeselare was in al die tijd veel veranderd. Vroeger was dat een stad met een volkse mentaliteit, maar nu gaat men zoals in andere steden overigens liever voor grote projecten.”
