Aan de Groentemarkt in Oostende komt er op zondag 7 december een einde aan een stukje stadsgeschiedenis. Bakkerij Devriendt, al 87 jaar een vertrouwd gezicht in het centrum, sluit voorgoed de deuren. An Portier (60) en Franky Devriendt (62) nemen na meer dan vier decennia afscheid van hun geliefde bakkerij. “We hebben zóveel mooie jaren gehad”, klinkt het alvast.
De geschiedenis van de bakkerij leest als een warme familiekroniek. Het was in 1937 dat Ans grootouders startten met bakken in de Breidelstraat. Later werd deze gerund door haar nonkels. “Mijn broer en ik liepen rond in de bakkerij van mémé toen we amper konden stappen. De geur van speculaas… dat zit in mijn lijf gebakken”, steekt An van wal wanneer we elkaar spreken. Zelf werd An geen bakker, maar de liefde voor de stiel bracht haar toch terug naar dezelfde straat. Franky, oorspronkelijk houtbewerker van opleiding, volgde later de studies bakkerij en rolde moeiteloos in het ambacht. Op 1 januari 1990 namen ze de zaak over van An haar nonkels. We zijn bewust een kleine en echt een ambachtelijke bakkerij gebleven”, zegt An.
Nu het huurcontract op het einde loopt en het gebouw afgebroken zal worden, valt het doek na 87 jaar dan toch het over Bakkerij Devriendt. “We hebben meer dan 30 jaar geprobeerd om het pand te kopen, maar het is nooit gelukt”, zegt An. “Misschien gelukkig maar, want anders zouden we nooit gestopt zijn (lacht).”
Vaste klanten
Vanaf de vroege ochtend was Bakkerij Devriendt een ontmoetingsplek. “Zodra we opendeden, stonden de eerste klanten aan de deur”, vertelt An. “We begrijpen niet hoe we ooit zó’n vaste, grote klantenbasis hebben opgebouwd. Veel klanten komen al zó lang… we hebben hen zien trouwen, kinderen zien krijgen, sommigen zijn intussen helaas overleden. Het is een gemeenschap.”
“We hebben echt zó’n grote klantenbasis… Ze komen al zo lang dat we ze zien trouwen, kinderen krijgen…”
Het personeel bleef net zo trouw als de klanten. “Monique staat hier al sinds 1972. En de rest van het team zou op één A4’tje passen. Dat zegt genoeg (lacht).” An was ook jarenlang actief in de handelaarsbond en bleef zo nauw verweven met de buurt. Franky en An voelen dat het juiste moment zich aandringt om een andere weg in te slaan. “Onze zonen hebben allebei een fantastische carrière opgebouwd. Sam werkt in de televisiewereld, Toby is industrieel duiker. En onze kleinzoon Felix is echt onze oogappel.”
Herinneringen
Aan anekdotes geen gebrek, maar sommige blijven voor altijd hangen. An denkt terug aan die ene nacht vol duisternis en humor, toen de elektriciteit in de straat uitviel. “Franky moest om middernacht opstaan, maar door de panne ging de wekker niet af. We stonden samen in het donker brood te maken. Toen de bakkerij open ging, zei ik: “Wat een geluk, en dat op mijn verjaardag!” Franky zei: Vrouwtje, dit is de schoonste verjaardag die je ooit hebt gehad, want ik heb nog nooit zo lang bij je in bed kunnen liggen“, lacht An. “Dat zijn van die momenten die je nooit vergeet.”
Rust, fietsen en muziek
Hoewel de sluiting al langer in hun hoofd speelde, werd de aankondiging pas écht echt toen de aftelkalender in de winkel verscheen. “Mensen schrokken daarvan. Sommigen wisten van niets tot ze het daar zagen hangen. Op 7 december zullen ze allemaal nog eens komen… dat wordt een heel drukke, maar ook verschrikkelijk emotionele dag.”
“Ik wil een jaar niets plannen en gewoon even ademen”
Wanneer de deuren dichtgaan, begint voor An en Franky een nieuw hoofdstuk. “Ik wil een jaar lang niets plannen. Gewoon even ademen na al die jaren”, zegt An. Franky kijkt uit om in zijn volkstuin te werken en samen willen ze opnieuw lange fietstochten maken. “We zouden graag een maand door Italië en Frankrijk trekken.”
Voor An blijft muziek een grote passie. “Ik heb zes jaar zang gevolgd. Ik droom ervan om in een klein ensemble te zingen. En ik wil mijn liefde voor muziek graag doorgeven aan onze Felix.”
Hoewel de zaak verdwijnt, blijft Bakkerij Devriendt in het geheugen van Oostende een warme plek. “Het was veel werken”, besluit Ann. “Maar bovenal waren het prachtige jaren.”
