Inge Goossens heeft eigen keramiekatelier: “Van mijn hobby mijn beroep kunnen maken”

Jarenlang was Inge Goossens samen met haar man zaakvoerder van een stadsdrukkerij Deruddere, maar tien jaar geleden volgde ze haar droom en startte ze met Keramiek Inge Goossens in de Diksmuidestraat.

Dat Inge Goossens al in het middelbaar kunstonderwijs volgde, illustreert haar creativiteitsdrang. Dat creatieve ei kon ze ook vele jaren kwijt als grafisch vormgever in de Drukkerij Deruddere die ze samen met haar man runde. “Eigenlijk was dat een echte stadsdrukkerij, gelegen waar nu Van Hagen is, net over de Wieltjesgracht. Niet ver van het industrieterrein, maar toch nog in de stad. Een ideale locatie. Een bijzonder pand ook. Het was het vroegere huis van Constant Vansteenkiste, een van de grondleggers van de fabriek die later Picanol zou worden.”

In 2004 stopten jullie met de drukkerij. Was dat specifiek om met Keramiek Inge Goossen te starten?

“Er zat een jaar of tien tussen en we behielden het grafisch bureau, maar ik droomde er wel van om een eigen atelier op te starten. In februari 2015 ging ik van start met een eigen oven en enkele draaischijven. Ik heb van mijn hobby mijn beroep kunnen maken. De locatie is wel ideaal. De oven is bijvoorbeeld afgesloten van de draairuimte omdat er redelijk wat fijn stof uit de oven komt. Het was als een gesneden brood om hier te beginnen. De meeste van mijn keramiek bestaat uit serviesgoed voor het dagelijks gebruik, steengoed en porselein.”

Hoe is de passie voor keramiek ontstaan?

“Ik heb meer dan dertig jaar keramiek gevolgd in het kunstonderwijs, onder meer in de Academie waar ik les had van Tine Deweerdt. Ik geraakte steeds meer op dreef en kon het niet meer loslaten. Eens je gebeten bent door die microbe blijft dat je vasthouden. Ik hoor dat ook van mijn cursisten. In de kerstvakantie was ik twee weken gesloten en dan hoor je: wat gaan wij dan doen die twee weken zonder dat we kunnen keramiek draaien. Ik had ook dat gevoel.”

“Als ik aan het draaien ben, kan ik mijn hoofd leegmaken”

Waarom vind je het zo leuk?

“Aan die draaischijf zitten en iets maken, is voor mij het mooiste wat er is. Ik kan het moeilijk verklaren. Het heeft ook iets rustgevends. Als ik aan het draaien ben, kan ik mijn hoofd leegmaken. Dat hoor ik ook van veel cursisten. Mijn cursisten praten wel, maar ze kunnen zich ook concentreren en volledig opgaan in hun werk. Als je heel de dag in de stress gezeten hebt of aan de computer is het wel een zenmoment.”

Beschouw je je als een kunstenaar of toch als een ambachtsvrouw?

“Het is voor mij toch eerder een ambacht, maar ik heb ook meegedaan aan Buren bij Kunstenaars om nog meer mensen te overtuigen de stap te zetten naar de keramiek. Aan Kunst in Ieper doe ik ook mee. Wat is kunst? Raku bijvoorbeeld is een baktechniek van Japanse oorsprong waarbij de keramiek een mooi barstjespatroon krijgt. Keramiek is geen beeldhouwkunst, al kan het wel een beetje daarin overvloeien. Het is meer dan gewoon een gebruiksvoorwerp maken.”

Mag ik ook pottenbakken zeggen tegen keramiek draaien?

“Nee, het is keramiek. De mensen zeggen wel vaak: pottenbakken. In het begin maak je inderdaad vooral potjes, maar op den duur kun je zodanig veel verschillende dingen maken. En dan worden het mooie gebruiksvoorwerpen of decoratieve stukken die in je huis kan zetten. Er zitten daar eenvoudige dingen tussen, maar als je bijvoorbeeld hoge vazen wil maken, is dat echt moeilijk te creëren.”

Je bent geboren in Aarschot. Hoe ben je in Ieper terechtgekomen?

“Toen ik nog heel klein was, zijn mijn ouders verhuisd naar West-Vlaanderen voor mijn vaders werk. Ik ben in Ieper beland door hier in het weekend te werken in de horeca. Op die manier leerde ik Jan (Deruddere, red.) kennen en zo ben ik in Ieper aangespoeld. We wonen hier sinds 1985. Ik voel me zeker Ieperling. Aarschot ken ik zelfs niet meer, al blijft dat Brabants accent er wel een beetje in.”

Ben je een trotse Ieperlinge?

“Zeker. Ik vind Ieper een heel mooie stad, vooral dankzij die groene rand. Ook het groen in de stad is mooi. Ik ben hier super graag en zou niet meer willen vertrekken. Je kan een hele mooie wandeling maken van bij ons thuis in de Rederijkerswijk via de vestingen, de Verdronken Weiden, de Palingbeek, Gasthuisbossen… Ieper is vooral groen.”

“We hebben vele jaren boven de drukkerij gewoond. Dat vond ik ook heel tof. De kinderen woonden daar ook heel graag. Ze konden gemakkelijk al hun activiteiten doen met de fiets of te voet.”

Nu heb je jouw zaak in de Diksmuidestraat. Hoe is het om hier te ondernemen?

“Ik vind het een heel gezellige straat, met veel zelfstandigen, niet zozeer ketens. Er is wel een goeie dynamiek. Vergeleken met andere straten in Ieper-centrum valt de leegstand heel ook goed mee. Ik denk dat er momenteel maar één pand te huur staat. Persoonlijk vind ik het ook fijn dat er zo veel creatieve zaken zijn. De straat is echt springlevend. Mochten er nu ook meer wandelaars de weg vinden naar de Diksmuidestraat, dan zou het ideaal zijn.”