De bekende zakenman Willy Naessens is maandag overleden, omringd door zijn familie. Hij bezweek aan complicaties die hij na een val opliep. In 2014 veroverde hij tijdens de eerste reeks van het Play4-programma ‘The Sky is the Limit’ al de harten van televisiekijkend Vlaanderen en de voorbije tien jaar ontpopte hij zich tot de El Sympatico van ondernemend Vlaanderen. Zo was hij letterlijk óveral een graag gezien figuur. Zijn bureau in het hoofdkantoor in Wortegem-Petegem stond op amper 150 meter van onze provinciegrens en ook zelf omschreef hij zich graag als een volbloed West-Vlaming. “Ik ben er best trots op dat de meeste mensen me voor een echte West-Vlaming aanzien.”
In 2014 jaar maakte Vlaanderen kennis met Willy Naessens, de selfmade man die vanuit het niks een onderneming met liefst 1.350 werknemers en een toenmalige jaaromzet van 325 miljoen euro uit de grond stampte. Die is intussen boven 1 miljard geklommen.
In het eerste seizoen van het Play4-programma The Sky is the Limit onderscheidde hij zich al snel door zijn eerlijkheid én dankbaarheid tegenover de gewone man. Ook in de daaropvolgende seizoenen zorgde Willy – die op zaterdag 14 februari nog 86 kaarsjes mocht uitblazen – voor extra pigment. “Ik blijf gewoon mezelf”, zei hij daarover. “Ik verberg mijn dialect niet en wanneer ik mijn medewerkers openlijk bedank, doe ik dat ook oprecht. Zij hebben me mee gemaakt tot wie ik ben.”
Hoe schopt een molenaarszoon uit Elsegem het tot een van Vlaanderens meest succesvolle ondernemers?
“Eerst en vooral door te wíllen werken. En vooruit te willen raken. Ik was veevoederhandelaar toen een klant in Waregem me zei dat hij een nieuwe kippenstal wilde bouwen, maar niet wist hoe hij daaraan moest beginnen. In al mijn jeugdig enthousiasme zei ik hem dat ik die wel zou zetten. (glimlacht) Ik contracteerde een onderaannemer en toen de stal afgewerkt was, gaf die me een fooi van 20.000 oude Belgische frank. Toen, begin de jaren zeventig, een pak geld. Mijn ogen gingen open: in den bouw viel geld te verdienen.”
Was dat de start van je nieuwe carrière?
“Mijn echte start kwam er in 1982, toen ik de betonfabriek Megaton in Ninove heb overgenomen. Al hing die operatie wel aan een zijden draadje. De economische crisis tierde volop en ik kreeg nergens een lening. Uiteindelijk haalde ik van mijn twee kinderen hun spaarrekening telkens 500.000 frank, als voorschot op de overname. En gaf een West-Vlaamse bankier me toch een lening. Daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor. Toen was ik écht vertrokken. Maar was die overname mislukt, dan zaten we hier waarschijnlijk niet.”
“Mijn sleutel tot succes? Het allerbelangrijkste is een goeie gezondheid. En je gelukkig voelen, goesting hebben om vooruit te raken én hard willen werken”
Je bouwt jaarlijks een pak landbouw- en industrieloodsen, maar Willy Naessens zal ook altijd synoniem zijn van zwembaden.
“Klopt. Mijn eerste zwembad kwam er toevallig. Mijn neef kwam bij mij thuis langs en zag dat ik voor mijn kinderen zo’n bovengronds zwembadje had geplaatst. ‘Dat wil ik ook, maar het mag niet zo’n stuk speelgoed zijn’, zei hij. In een opwelling zei ik dat ik zijn zwembad wel zou bouwen. Bij Van Marcke in Kortrijk kocht ik een filter van 3.000 euro en we bouwden het betonnen zwembad bovengronds. Bij het vullen liep het echter fout. Mijn kozijn stond al klaar met de fles champagne, maar toen barstte plots de betonstructuur. Ik heb dan een architect onder de arm genomen en we hebben de structuur herbekeken. Dat eerste zwembad staat er nu nog altijd.”
Wat is jouw sleutel tot succes?
“Dat is niet moeilijk: het allerbelangrijkste – en dat vergeten de mensen vaak – is een goeie gezondheid. Als je die niet hebt, sta je nergens. En je gelukkig voelen. Maar ook goesting hebben om vooruit te raken en hard willen werken. Tijdens de zomermaanden ben ik om 5 uur op het bureau, in de winter een uurtje later. En ik vertrek niet voor 20 uur. Ik zorg ook voor mezelf. Elke dag zwemmen mijn vrouw Marie-Jeanne en ik samen een half uur, voor we aan onze dag beginnen. Zelfs wanneer het vriest dat het kraakt. Het is een verslaving.”
Heb je ook geluk nodig?
“Geluk maak je zelf. Altijd bezig zijn, nooit stilstaan. Ik heb in mijn leven alle mogelijke opportuniteiten grondig bestudeerd. Zo ben ik ook in de voedingsbranche gerold (Franky Fresh Food, red.). Maar ook belangrijk is om je te laten omringen met bekwame mensen. Ik ben zelf tot mijn veertiende naar school geweest, in het Heilig Hartcollege van Waregem. Dan kan je niet alles weten, hé.”
“Ik heb me altijd laten omringen met bekwame mensen. Ik ben zelf tot mijn veertiende naar school geweest, in het Heilig Hartcollege van Waregem. Dan kan je niet alles weten, hé”
Je bent een geboren en getogen Oost-Vlaming, maar de buitenwereld aanziet je als een echte West-Vlaming. Ben je daar trots op?
“Ja en neen. Ik heb zeker de West-Vlaamse mentaliteit: hard werken, durven berekende risico’s te nemen en ondernemen. Waarden die ik hoog in het vaandel draag. En ik spreek ook (Zuid-)West-Vlaams. Ik heb West-Vlaamse manieren en daar ben ik terecht trots op. Maar West-Vlaanderen mag niet op zijn lauweren rusten. Soms heb ik het gevoel dat we hier te veel stilstaan. Ondertussen staat de tweede of zelfs derde generatie aan het hoofd van onze grote ondernemingen en die hebben al een mooie financiële reserve. Zo mogen we echter niet redeneren. Als ik zie wat er in Wallonië en Limburg bougeert, moeten we alert blijven. De beste graadmeter is om na 18 uur ‘s avonds eens door een willekeurig industriepark te rijden en te bekijken hoeveel lichten er nog branden. Altijd voortdoen. Op medisch vlak scoort West-Vlaanderen wel super: nieuwe ziekenhuizen in Roeselare, Knokke, Kortrijk… Top.”
Heb je een goeie band met West-Vlaanderen?
“Ik ben driekart West-Vlaming. Bij Voka vind ik veel vrienden terug en maandelijks spreek ik met enkele West-Vlaamse vrienden af om samen iets te gaan eten. Mijn beste vriend is de Kortrijkse opticien Hans Ingelbeen. Die zie ik elke week.”
De grootste link heb je toch nog altijd met Waregem…
“Mijn tweede thuis! Ik liep er school in het College en telkens ik die gebouwen passeer, word ik wat nostalgisch. Er is daar dan ook amper iets veranderd.”
“Waregem Koerse is iets speciaals. Een uniek evenement. Zelfs Ascot kan daar niet aan tippen. Voor sommige ondernemers is uitgenodigd worden op Waregem Koerse zelfs een voorwaarde om bij ons te kopen”
En Waregem Koerse mogen we stilaan de Willy Naessens-feesten noemen.
“Waregem Koerse is iets speciaals. Een uniek evenement. Zelfs Ascot kan daar niet aan tippen. Ik heb er al zeker 15 jaar mijn eigen feesttent op het middenplein, waar ik mijn klanten ontvang. En ze bellen zelf met de vraag of ze mogen komen. Acht dagen voor Waregem Koerse staat de telefoon roodgloeiend. Voor sommige ondernemers is uitgenodigd worden op Waregem Koerse zelfs een voorwaarde om bij ons te kopen.”
Geniet je er ook zelf van?
“Met volle teugen. Het is elk jaar weer mijn persoonlijke hoogtepunt. Maar zelf zie ik geen half paard passeren, zo druk heb ik het met mensen begroeten. ‘s Avonds ben ik pompaf, maar die ene dag kan ons hele jaar goedmaken.”
En net naast de hippodroom van Waregem heb je ook mee het vernieuwde stadion van SV Zulte Waregem gebouwd.
“Dat was voor ons een unieke kans. Het was een prachtig project. Dat stadion is een van dé referenties voor onze onderneming. Ons visitekaartje. Daarmee tonen we tot wat we allemaal in staat zijn. Ik ben er ook zelf erg mee begaan, want ik ken veel mensen in de stad en de club.”
Er deden zelfs even geruchten de ronde dat je tot het bestuur van Essevee zou toetreden.
“Klare onzin. Daar heb ik geen ambitie voor. Maar ik heb veel sympathie voor de beleidsploeg. Hún Willy Naessens is een goeie vriend. En waar ik wél ambitie voor heb, is om volgend seizoen een van de hoofdsponsors te worden (Naessens was uiteindelijk jarenlang sponsor, red.). Als een van de huidige hoofdsponsors afhaakt, willen wij meteen die plaats innemen.”
Je bent net 76 (dit interview dateert van het voorjaar van 2015, red.) geworden. Wat brengt de toekomst?
“Ik hoop zo lang mogelijk gezond te blijven en wil ook nog lang voorzitter van de raad van bestuur blijven. Maar ik heb me mentaal al voorbereid dat ik straks ook een stap terug zal zetten. Mijn twee kinderen Veerle en Sem leveren goed werk in de zaak en mijn dochter lijkt klaar om mijn pr-functie over te nemen. Alleen over de portemonnee zal ik blijven waken, zolang ik mentaal fris ben. Maar ik heb niet de intentie om zoals Albert Frère tot mijn 89ste te werken. Ik wil ook nog wat genieten met Marie-Jeanne.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
