Eind dit jaar gaat Boubacar Bah (67) met pensioen. De sympathieke werkman van de gemeente Koksijde houdt al bijna 30 jaar de straten in Sint-Idesbald kraaknet en hij heeft een plekje verworven in het hart van alle handelaars. Ze namen afscheid en bedankten hem met cadeautjes.
“Bijna 30 jaar heb ik mijn werk gedaan, en ik heb het tot vandaag graag gedaan”, zegt de altijd opgewekte Bouba. “Ik ben afkomstig uit Guinee, de voormalige Franse kolonie in West-Afrika, die sinds 1958 een presidentiële republiek is. In 1990 ben ik in België beland, en ik ben heel veel mensen dankbaar die me hier hebben geholpen. Ik kon na mijn aankomst heel snel aan de slag als werkman in Sint-Idesbald. Ik zorg voor het onderhoud van onder meer de Strandlaan, de zijstraten en de Zeedijk. In de zomer sta ik in voor het netjes houden van de toiletten bij het toerismekantoor in Sint-Idesbald. Het heeft geduurd tot 1996 voor mijn vrouw, Fatoumata Binta, eindelijk ook naar België kon komen met onze drie zonen. Ik ben bijzonder trots op mijn vrouw en onze zonen! Mijn echtgenote werkt ook al 20 jaar voor de gemeente, als schoonmaakster. Onze oudste zoon, Mouctar (36), studeerde Toegepaste Economische Wetenschappen. Hij woont en werkt in Brussel. Oumar (33) is burgerlijk ingenieur en Alpha (35) studeerde Marketing en werkt bij FedEx in Gent.”
Een ras apart
Schoorvoetend geeft Bouba toe dat het toch wel aanpassen was in het begin. “Nu ben ik supercontent hier, maar een West-Vlaming is toch een ras apart… Het zijn keiharde werkers, en soms laten ze je niet meteen toe tot hun emotionele binnenste. Maar achter de harde uiterlijke kern blijkt dan toch dikwijls een groot hart te zitten. Ik voel me intussen helemaal opgenomen in de West-Vlaamse families, en de verstandhouding wordt nog beter als we samen een pintje drinken!”
Ik voel me helemaal opgenomen in de West-Vlaamse families
Bouba is en blijft een bescheiden man, die zich echter altijd spontaan inzet als hij ergens een handje kan toesteken. Zelf vindt hij dat niet meer dan normaal, en hij ‘vergeet’ het zelfs te vertellen. Dat doen de handelaars in Sint-Idesbald dan wel in zijn plaats… “Bouba doet altijd veel meer dan hij moet”, klinkt het. “Ongevraagd steekt hij soms de handen uit de mouwen, niets is hem te veel. Altijd is hij even vriendelijk en zegt hij goeiedag. Zijn werk verzorgt hij tot in de puntjes, hij is een voorbeeld voor iedereen! Bouba heeft trouwens jaren ‘Moambe met Bouba’ georganiseerd, de benefietavond met moambekip, waarvan de opbrengst aanvankelijk naar West-Afrika ging, maar later schonk hij het geld aan lokale goede doelen. Bouba is ook nog vrijwilliger bij het Rode Kruis.”
Waterproject
Toch is Bouba zijn roots niet vergeten… “Met de financiële steun van Aquaduin en het Lokaal Bestuur, de inzet van mijn zoon Oumar en een aantal andere mensen heb ik een mooi project in mijn geboortedorp N’Dire kunnen realiseren”, zegt hij trots. “N’Dire telt zo’n 1.000 inwoners, en er was geen lopend water… Daarvoor moesten de mensen naar de dichtstbijzijnde rivier, zo’n 5 kilometer verder. Elke keer als ik langs de zwevende waterkraan bij de Doornpanne wandelde, droomde ik van stromend water in mijn geboortedorp! In samenwerking met een lokale groep is er nu een watertoren gebouwd om water op te slaan, er zijn zonnepanelen geïnstalleerd en er staan om de honderd meter kraantjes. Het project heeft zo’n 25.000 euro gekost. Graag zou ik vanaf volgend jaar gelijkaardige projecten in de omliggende dorpen realiseren. Nu ik met pensioen ben, heb ik daar meer tijd voor, en ik kijk ernaar uit om mijn familie in mijn thuisland opnieuw te bezoeken. Door corona is dat al van 2019 geleden. In januari hoop ik naar N’Dire te reizen om te zien hoe het staat met ons project. Maar van april tot de zomer blijf ik met plezier de openbare toiletten netjes houden!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
