Exact vijf jaar geleden ging de Brexit officieel in voege: Groot-Brittannië verliet definitief de Europese Unie en sindsdien is vrij verkeer van personen en goederen niet langer aan de orde. De gevolgen daarvan voelen ze bij ’t Iengels Wienkeltje, in hartje Oostende, vandaag nog steeds aan den lijve. “We hebben dertig procent van ons gamma moeten schrappen en zowat alles is duurder geworden. Maar toch doen we door. We houden gewoon te veel van Britain.”
De Christinastraat in Oostende. Amper vierhonderd meter verderop breken de golven op het winterse strand, nog eens 112 kilometer meer westwaarts ligt Dover. Decennialang zorgde de drukke ferrylijn tussen Oostende en Dover voor een innige connectie tussen beide kustplaatsen en ook vandaag zijn de Britse invloeden in de Koningin der Badsteden nog sterk aanwezig.
Niet in het minst in ’t Iengels Wienkeltje. Een zaak waar, zoals de naam het zelf verklapt, uitsluitend Britse producten te koop zijn. “We zijn de enige plek in West-Vlaanderen die de culinaire wereld van over the pond tot bij ons brengt”, legt Peter Beyen (61) met trotse stem uit.
Hij runt de zaak, samen met zijn echtgenote Annie Denys (59), sinds november 2017, maar ’t Iengels Wienkeltje opende al in 2013 de deuren. Peter zelf heeft Groot-Brittannië door zijn aderen lopen. “Letterlijk, want mijn mama – Rosina Joan Cooper – is afkomstig van de Londense wijk Battersea.”
“Wat wij verkopen, heeft emotie. Het gaat om meer dan het product, het is sentiment”
“Mijn papa Robert was dan weer postbode in Oostende. De liefde bracht hen bij elkaar. Ik heb op mijn vijfde zelfs een jaar bij mijn Britse familie gewoond en tot mijn achttiende had ik ook de dubbele nationaliteit. Om maar te zeggen: het land zit diep onder mijn vel.”
Vlamingen, toeristen, expats…
In de rekken van ’t Iengels Wienkeltje liggen tussen de zeshonderd en duizend verschillende Britse voedingswaren. “Afhankelijk van het seizoen wijzigt ons gamma wat, maar vaste waardes zoals haggis, allerhande soorten thee, black pudding, ciders, chocolade en Britse chips ofte crisps hebben we altijd. En met de eindejaarfeesten gaan de puddings, cakes en kerstcrackers als zoete broodjes over onze toonbank. Net als de blikken koekjesdozen met de beeltenissen van de Britse koninklijke familie.”
Die vele lekkernijen belanden bij een breed publiek, zo blijkt. Negentig procent van onze klanten bestaat uit Vlamingen. Veel mensen uit de brede regio rond Oostende, maar ook dieper landinwaarts. Zo komen een pak mensen hier specifiek over de vloer voor dat ene product. Mijn koekskes of mijn theetje, horen we dan liefdevol.”
’t Iengels Wienkeltje krijgt ook een pak toeristen aan de kassa. “Duitsers die hier aan zee op vakantie zijn, maar ook Nederlanders en Noord-Fransen. Heel veel plekken als de onze bestaan er immers niets. En Britse expats vinden ook vlot de weg naar hier.”
De webshop die Peter een tijd geleden in het leven riep, is dan weer een eerder bescheiden succes. “Mensen willen onze producten voelen. Ze in de handen nemen, de verpakking monsteren… Wat wij verkopen, heeft ook emotie. Het gaat om meer dan het product, er is een pak sentiment mee gemoeid. Daar ligt meteen ook onze grote sterkte.”
duurder
Hoewel de Brexit officieel al vijf jaar achter ons ligt, zindert die in Peters winkeltje nog steeds na. “En dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven. Er is een voor en na. Toen de Brexit nog geen feit was, konden we erg makkelijk goederen bestellen en laten overkomen. Dat ligt nu compleet anders. Het blijft ook in constante evolutie. Stel me dezelfde vraag binnen vijf jaar en het antwoord zal hoogstwaarschijnlijk compleet anders zijn.”
“De Brexit heeft prijsverhogingen zeker in de hand gewerkt. Het hele verhaal heeft ons dertig procent van ons aanbod gekost. Gewoon omdat het niet langer haalbaar is om bepaalde producten naar Oostende te verschepen”
Maar de Brexit was – en ís – geen cadeau, stelt Peter. “Alles is gewoon veel duurder geworden, zowel voor ons als voor de consument. De Brexit heeft prijsverhogingen zeker in de hand gewerkt, net als de corona- en energiecrisis. Het hele verhaal heeft ons ook dertig procent van ons aanbod gekost. Gewoon omdat het niet langer haalbaar is om bepaalde producten naar Oostende te verschepen.”
“Pre-Brexit verkochten we wekelijks om en bij de tweehonderd pork pies, een echte delicatesse. Die konden we supervers aanbieden, maar nu moeten die een lijvige procedure aan de douane doorstaan en moet ook de voedselinspectie zich er over buigen. Gevolg: niet langer haalbaar en dus met pijn in het hart geschrapt.”
“Hetzelfde verhaal met Engels brood. We verkochten per week tot 150 broden en scones die dagvers van bij een warme bakker in Dover kwamen. ’s Nachts daar gebakken en iets na de middag bij ons in de winkelrekken. Bovendien kiezen de Britten zelf wat ze wel en niet exporteren. Het is veel complexer geworden om te blijven doen wat we graag doen.”
Nieuwe normaal
Maar de handdoek werpen, was nooit een optie, klinkt het. “Daarvoor houden we te veel van Britain”, knipoogt Peter. “We hebben nieuwe leveranciers gezocht en gevonden en ik heb begin 2021 zelfs een maand de deuren gesloten om me volledig in te werken in de procedures die de Brexit met zich zouden meebrengen.”
“Ik wilde me zo goed mogelijk voorbereiden. Met succes, want nu zijn we het nieuwe normaal volledig gewoon. Al weten we maar al te goed dat er morgen een hoop nieuwe regeltjes op ons bord kunnen belanden.”
“Onze klanten met een brede glimlach de deur zien uitgaan met hun favoriete thee of koekjes onder de arm, daar doen we het voor”
De Brexit heeft ’t Iengels Wienkeltje klanten gekost, maar ook nieuwe opgeleverd. “Mensen die voor een bepaald product naar ons afzakten en dit niet langer hier vinden, haakten jammer genoeg af.”
“Maar we zien ook veel nieuwe gezichten. Zij die vroeger regelmatig zelf de oversteek maakten en hun koffer vulden met Brits lekkers, maar die nu bij ons kopen. Het is ook steeds ingewikkelder om het Kanaal over te steken, want vanaf 2 april heb je met de Electronic Travel Authorisation nog een extra document nodig om het land te kunnen betreden.”
Peter is vooral dankbaar dat hij zijn klanten gelukkig kan maken. “Hen met een brede glimlach de deur zien uitgaan met hun favoriete thee of koekjes onder de arm, daar doen we het voor. We hebben twee jaar lang geen haggis kunnen aanbieden, maar nu we die opnieuw hebben, loopt de verkoop als een trein. Dat zegt toch alles?”
Kaaskoekjes
Zelf trekt Peter nog een viertal keer per jaar naar het Verenigd Koninkrijk. “Al was dat voor de Brexit minstens één keer per maand. De trip is gewoon veel duurder geworden, maar tegelijk wil ik mijn Britse familie nog voldoende blijven zien. Ik vind het ook oprecht een prachtig land en volk.”
“Op mijn identiteitskaart ben ik dan misschien geen Brit meer, in mijn hart zal ik dat voor altijd blijven. Brexit of niet, ik blijf verliefd op Groot-Brittannië. En de vele topproducten die het land voortbrengt. Er gaat niets boven Jacobs Cheddars, kaaskoekjes met échte Britse cheddar. Daar kan ik écht niet van blijven.”
