65 jaar geleden opende de Unic zijn deuren in Lichtervelde. Cyriel Herpoelaert en zijn echtgenote Alice Myny startten eerst met een kleine winkel in de Statiestraat, waarna ze verhuisden naar de Marktstraat. “De Unic blijft een begrip in Lichtervelde. Veel mensen zeggen nog altijd dat ze de winkel missen”, vertelt Ilse Herpoelaert.
“Ik heb getwijfeld of een reünie wel een goed idee is”, zegt Ilse Herpoelaert (55), “maar de reacties waren heel positief en er waren een 30-tal oud-werknemers aanwezig. De Unic blijft een begrip in Lichtervelde, heel dikwijls spreken mensen mij er nog over aan. Dat ze de winkel missen, vooral ook omdat je er werkelijk alles kon krijgen, zij het in kleinere mate. Van textiel en kleding, tot verse vleeswaren en groenten, ondergoed, postuurtjes.”
Geschiedenis
Cyriel en Alice openden de winkel in de Statiestraat 66 op Margrietezaterdag, 25 juli 1959. Ze hielden deze open samen met hun dochters Agnes en Claudine en één werkneemster, Lutgarde Verhaeghe (+). In november 1963 verhuisde de winkel naar de Marktstraat. Zoon Gabriël (+1980) nam het roer over, samen met Lydie Lefere (82). “De commerce bij Gabriël zat erin, hij werkte eerst als slager, maar als zaakvoerder was dat niet meer haalbaar”, vertelt Lydie. “Ikzelf deed de non-food, toen was dat nog via Priba, later werd het Unic. Ik heb het na het overlijden van Gabriël tien jaar alleen gedaan. In 1990 heeft Ilse het overgenomen, samen met haar toenmalige echtgenoot, tot de winkel in Lichtervelde werd overgelaten in 1994. Ik vond het een geestige periode en zou het zo opnieuw doen. Ik ben dankbaar naar de klanten toe. De sfeer tussen de collega’s was heel goed.”
“Er zijn veel anekdotes die we kunnen vertellen, maar misschien houden we ze beter voor onszelf”
In al die jaren telde Unic Lichtervelde en Zwevezele zo’n 50-tal werknemers. “Vooral vrouwen, de paar mannen die er werkten, waren slagers, of werkten in de stockruimte”, zegt Ilse. “De meeste slagers hebben lang bij ons gewerkt. Ik nam de zaak over omdat die in de familie zou blijven. In de winkel in Zwevezele ben ik gestopt in 2001.”
Gabriël en Lydie hebben naast Ilse nog een zoon, Dries (58), die algemeen directeur is van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen, waar onder andere de zoo van Antwerpen onder valt.
Nieuwtjes uit gemeente
Linda Berghman (66) en Darlene Bonte (63) werkten een lange periode in de Unic. “Ik werkte er van 1974 tot 1994”, vertelt Linda. “Op 16-jarige leeftijd startte ik er, rechtstreeks vanuit de beroepsschool. Ik was verantwoordelijk voor de seizoensartikelen. Sinterklaas, tuinartikelen, geschenken, schoolgerief en deed de tweede kassa als het druk was. Ik was piepjong, en moest veel aanleren. Het contact met de collega’s en de klanten was fijn. Er zijn in die 20 jaar veel trouws gepasseerd waar we naartoe moesten, er waren de talrijke traktaties bij verjaardagen. Het was een geestige periode, we hebben veel plezier gehad. En je wist alle nieuwtjes uit de gemeente, de roddels, de sterfgevallen… Het is een luxe om te kunnen werken in eigen gemeente. Over de middag at ik bij mijn moeder thuis, de enige vereiste was dat we vijf minuten voor twee terug waren, om de lichten aan te steken en de deuren te openen op tijd.”
Hechte kliek
Darlene werkte in de Unic van 1977 tot 1990. “Vijf jaar aan het fruit, drie jaar bij de beenhouwerij en daarna aanvullen van voedingswaren en de kassa doen. Ik was 15 en een half toen ik daar begon. Er zijn veel anekdotes die we kunnen vertellen, maar misschien houden we ze beter voor onszelf”, lacht Darlene. “Op zaterdag wasten we de wagen van Gabriël. Tijdens schooldagen haalde Linda soms dochter Ilse van school. We waren allemaal aanwezig op de trouw van Ilse, en van Dries, maar ook van vele andere medewerkers. Veel gebeurde handmatig, de lichten één voor één aansteken, de vrachtwagen helpen lossen. We waren een hechte kliek, en met sommige komen we nu en dan nog eens samen. Ik heb er mooie herinneringen aan overgehouden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
