West-Vlaamse girlpower: één van deze drie vrouwen wordt straks onderneemster van het jaar

Wie wordt de onderneemster van het jaar? Dat zullen we woensdag weten, maar het is al zeker een West-Vlaming. De drie finalisten van de WOMED-award komen immers allemaal uit onze provincie. Maak kennis met een trio vol girlpower: Katrien Vermeire, Caroline Vercauteren en Marie Callens! “Iemand moet het vuile werk doen.”

Wie is wie?

Het is bij aanvang van het gesprek al vrij snel duidelijk dat we het niet moeten hebben over sterke vrouwen die hun mannetje staan en de struggle om het ondernemerschap te combineren met het moederschap. Marie Callens van vinylvloerenfabrikant Floorify benoemt het feilloos: “We hebben kennis van zaken, kunnen ons verhaal goed brengen en hebben credibiliteit in de markt. Waarom zouden we anders zijn dan mannen?” Marie is samen met Caroline Vercauteren van BonRill (dat rillettes en vegetarische spreads maakt, red.) en Katrien Vermeire van audiovisueel eventbedrijf John & Jane genomineerd voor de WOMED-award, waarbij Markant vzw, Unizo en het Agentschap Innoveren en Ondernemen vrouwelijk ondernemerstalent bekronen.

Misschien beginnen met de meest ambetante vraag: waarom mogen jullie winnen?

Katrien: “Ik vind het op zich al een eer dat ik bij de laatste drie zit. Klinkt dat vreemd? Na de laatste twee moeilijke jaren voor de eventsector had ik dat nooit verwacht. Als ik zou winnen, vind ik dat een mooie erkenning voor alle mensen die in onze sector werken en voor de opofferingen die ze gedaan hebben, maar ook voor de mensen bij John & Jane die in lastige omstandigheden toch mee een positieve boodschap uitdroegen.”

Marie: “Wij zijn vijf jaar geleden van scratch begonnen en zijn een heel uniek verhaal aan het schrijven. Vandaag hebben we 25 mensen in dienst, meer dan 300 verdelers in België, Nederland en Frankrijk, terwijl we ook naar Duitsland kijken. Bij ons werken er veel vrouwen (17 van de 25 red.), en we proberen dat klimaat van ondernemerschap te stimuleren.”

Caroline: “Ik ben niet van nul, maar van min twintig begonnen. We hebben het businessmodel van het charcuteriebedrijf van mijn schoonouders volledig omgegooid. Maart is veggiemaand, dus het zou ook het perfecte moment zijn. Want vegetarische producten zorgen voor de nodige verdeeldheid. Daar heerst een grote polarisering, terwijl ik meer een verzoenende rol op mij wil nemen en de flexitariër (iemand die minstens één keer per week geen vis of vlees eet, red.) probeer te bereiken.”

(lees verder onder het kader)

Ik kan me inbeelden dat je je als schoondochter extra moest bewijzen.

Caroline: “Er was een zekere hiërarchie, ja. De eerste drie jaar was dat echt wroeten. En natuurlijk wrong dat, maar vandaag kan iedereen met die beslissing leven.”

Katrien, jij bent in het bedrijf van je man gestapt. Moest je je dan ook extra bewijzen?

Katrien: “Zeker. Ik kwam toe in de audiovisuele sector met een achtergrond in fiscaliteit. Ik ben in het begin mee op baan geweest om de stiel te leren. Kabels trekken, terrassen aanleggen op een beurs… In zo’n grote, koude hal, is dat echt tjoolen. Maar op een gegeven moment is de omslag gekomen en zijn we elk jaar gegroeid. Zelfs in coronatijden zochten en vonden we opportuniteiten.”

En jij, Marie?

Marie: “De vloerenbranche is een heuse mannenwereld, van fabrikanten tot leveranciers. Het was mijn missie om het duffe imago van vinyl af te stoffen en dit vloertype op een innovatieve manier weer trendy te maken door veel oog te hebben voor design en beleving. We hebben bewust gekozen om geen bedrijf over te nemen en de historiek daarvan mee te sleuren. Er komt ook wel een bewijsdrang bij kijken. Ook naar mijn ouders toe eigenlijk. Ik kom niet uit een ondernemersnest, maar ik droomde er al jaren van. Dat valt moeilijk uit te leggen, het zit echt in mijn DNA.”

Katrien: “Blijf je dat niet hebben? Ik heb dat vandaag nog altijd, dat gevoel om mij te bewijzen.”

Caroline: “Herkenbaar. Met ons bedrijf moet ik opboksen tegen hele grote spelers als Nestlé en Unilever.”

Katrien: “Net daarom vind ik jullie allebei waardige concurrenten. Als ik van jullie verlies, is het oké.”

Caroline: “Ik moet nog leren hoe ik moet reageren als ik verlies, denk ik.” (lacht)

Wat mij opviel, is dat jullie in jullie promofilmpje alle drie de ambitie uitspreken om het buitenland te veroveren.

Marie: “Is dat raar? Ik merk steeds vaker dat een ander land of cultuur je kan verrijken. Als je diep in de Westhoek een pitch geeft, dan wordt er lang over nagedacht. Als je naar Amsterdam trekt en je product voorstelt, dan heb je binnen de twee seconden al een antwoord. Ik heb ook het gevoel dat je als Belg in het buitenland erg gewaardeerd wordt.”

Caroline: “Qua voeding en retail zitten wij echt in het moeilijkste land. Als je het hier kan maken, kan je de wereld aan, denk ik vaak.”

(lees verder onder het kader)

Toch is het niet simpel, zeker in het huidige klimaat?

Katrien: “Er verandert veel, ja. Je bent ook vaak afhankelijk van de willekeur of goodwill van de politiek.”

Marie: “Ik ben gewoon zodanig gepassioneerd dat ik wil dat de hele wereld mijn product kent. Maar je moet het gradueel doen, financieel maar ook rekening houden met de work-lifebalans.”

Katrien: “Je moet je oogkleppen durven afzetten, anders blijf je onder de kerktoren hangen. Je moet verder kijken dan die passie.”

Zit de work-lifebalans nog altijd goed?

Katrien: “Onlangs vroeg iemand me of ik nog tijd had om mama te zijn. Ik weet niet of ik me zo zou amuseren als ik enkel en alleen maar mama zou zijn. Natuurlijk, soms doet dat pijn. Zeker omdat de meeste events in het weekend vallen.”

Marie: “Ik denk dat het net ook veel vrouwen tegenhoudt om te ondernemen. Zelf ga ik voor kwaliteit in plaats van kwantiteit in de omgang met mijn kinderen. Je hebt ook een netwerk rond je om het mee te organiseren. Soms leef ik van vakantie tot vakantie. Dat is niet altijd even leuk, maar ik zou het ook niet anders willen. Heb ik vanmorgen mijn kinderen naar school gebracht? Nee. Ben ik altijd op tijd? Ook nee. Ik ben zeker niet de perfecte moeder, maar wat is dat dan?”

Katrien: “Als je met passie en goesting werkt, zoals wij alle drie, dan zien ze dat ook. Mijn zoontje deelt dan visitekaartjes uit aan de juffrouw. Hij is megatrots.” (grijnst)

Caroline: “Mijn man moest veel reizen voor het werk, maar door de coronacrisis kon hij zich focussen op thuis, waar ik dan weer voluit kon gaan voor het bedrijf. Ik denk ook dat het eigen is aan mama zijn, dat de hormonen door je lijf gieren en je een uitdaging zoekt, of een nieuwe drive.”

Marie: “Het komt op onze leeftijd echt allemaal samen. Het is een trein die passeert en je moet erop springen.”

Hoe zit het met ontspanning?

Katrien: “Ik heb een personal trainer. ’s Morgens vroeg ben ik aan het sporten. In de winter is dat keihard, maar ik heb daar wel deugd van.”

Marie: “Bij ons komt die trainer ’s morgens vroeg naar het werk. En ik merk dat ik achteraf veel helderder kan denken. Maar ook stoom afblazen bij vrienden of een namiddag uit met het gezin naar zee werkt zeker even ontspannend.”

Caroline: “Ik ben helemaal zot van pilates. Als ik zou kunnen, gaf ik zelf les.”

Katrien: “Yoga en consoorten, daar word ik onnozel van. Ik moet kunnen afzien.”

Marie: “Dat heb ik ook wel, met boksen. Maar ik heb vorige week voor het eerst yoga gedaan. Vijf minuten stilliggen op de mat… Het is waanzin wat dat doet met mij.”

Het moederschap is een cliché dat vaak ter sprake komt bij vrouwelijke ondernemers. Zijn er zo nog?

Katrien: “Mijn man zegt wel eens dat ik geen typische vrouw ben. Maar wat is dat ook, een typische vrouw? Ik weet alleen dat ik altijd recht op mijn doel afga en me van de rest weinig aantrek, dus ook niet van de clichés.”

Marie: “Het is uiteraard zo dat veel mensen nog steeds de man aanspreken als zaakvoerder als je ergens binnenkomt, maar dan is het gewoon kwestie van op je strepen te staan.”

Caroline: “Ik vind het steeds belangrijker om trouw te zijn aan jezelf. In mijn twintiger jaren was ik wat zoekende, maar vandaag durf ik gewoon mezelf zijn.”

Er is nog werk aan de winkel. Het verschil in loon tussen mannen en vrouwen bedraagt nog steeds bijna 10 procent. Als je het niet tijdsgebonden bekijkt, omdat er bij vrouwen meer deeltijds wordt gewerkt, kom je zelfs aan 30 procent.

Katrien: “Ik ben er heel sterk van overtuigd dat je vrouwelijk ondernemerschap al kan stimuleren vanop de schoolbanken. Mijn oma was nog een vrouw aan de haard, mijn moeder kon met veel opofferingen ondernemen en vandaag sta ik waar ik sta, zonder heel veel hindernissen. Er is al veel veranderd, maar Rome is ook niet in één dag gebouwd. Als ik lees dat de vrouwen nu evenveel betaald krijgen voor de Ronde van Vlaanderen, dan word ik daar blij van. Toen ik klein was, wist ik niet eens dat er ook een Ronde voor vrouwen was, laat staan dat die op tv te zien zou zijn.”

Marie: “Binnen ons bedrijf was dat niet eens een issue, dat er daar een onderscheid zou zijn.”

Katrien: “Als Jeanne d’Arc niet op de barricades had gestaan, dan was er geen revolutie geweest. Iemand moet het vuile werk doen. Dat ik intussen ook mijn passie kon volgen, was mooi meegenomen. Dat ik toevallig een vrouw ben? Waarom niet?”

Marie: “Ik geloof heel sterk dat je dat engagement kan doorgeven aan je werknemers.”

(lees verder onder het kader)

Welke tips zouden jullie beginnende ondernemers geven?

Caroline: “Durf anders zijn. Het is niet omdat je een diploma hebt behaald, dat je daarin verder moet doen. Ik voelde op een gegeven moment dat ik op een plafond zat. Durf dan eens buiten je comfortzone gaan.”

Marie: “Zorg dat je financieel alles op orde hebt en dat je je daarin goed laat omringen. Bouw een netwerk uit, want je kan niet alles weten. Volg ook opleidingen en spreek met mensen in dezelfde situatie.”

Katrien: “En volg je passie. Met passie en gezond boerenverstand, bereik je al veel. Je hoeft geen gat in de markt te zoeken, maar wel iets waar je jezelf kan zijn. Onderschat het belang van authenticiteit niet.”

Naar welke ondernemer/onderneemster kijken jullie zelf op?

Marie: “Elon Musk van Tesla. Hij is zo overtuigd van zijn idee, heeft een duidelijke visie en kan zoveel mensen motiveren… Tuurlijk is hij wat van het padje af tegenwoordig, maar zelfs dat is machtig. Wist je dat er in een Tesla een functie zit waarbij je geluidseffecten kan toevoegen, zoals scheten of kerstgeluidjes? Ondernemers met een hoek af: geniaal vind ik dat.”

Katrien: “Voor mij is dat elke ondernemer. Mensen die durven, ook al is het niet vanzelfsprekend. Mijn ouders met hun boekhoudkantoor, vrienden die schrijnwerker zijn… Respect voor iedereen die de sprong waagt.”

Caroline: “Ik denk spontaan aan een klassevolle dame als Michèle Sioen. Of aan Marc Coucke. Toen ik begon, smeerde ik toastjes in de supermarkt in de buurt van waar hij woonde. Op een gegeven moment ben ik zelf op hem afgestapt. Eigenlijk wil ik dat nog eens doen en tonen waar ik vandaag sta.”

Katrien: “We hebben zulke fantastische onderneemsters in Vlaanderen. Denk maar aan Conny (Vandendriessche, red.). Wow. Of Elien Pieters van Gediflora, een wereldspeler op vlak van chrysanten. Er gingen ons heel veel mensen voor en ik hoop dat er nog veel na ons komen.”