Vader van Rudy Dupont baatte enige muziekinstrumentenwinkel in Lauwe uit: “Ik ben trots op zijn belangrijke rol voor muzikanten van hier”

In tijden van digitalisering en onlineverkoop is het voor fysieke platen- en muziekinstrumentenwinkels vandaag huilen met de ‘muzikantenpet’ op. Al kent de verkoop van platen een heropleving, en daartoe draagt de Record Store Day, op zaterdag 20 april, bij. Lauwe heeft in haar rijke muziekgeschiedenis slechts één muziekwinkel geherbergd, en die werd uitgebaat door de vader van Rudy Dupont. “En daarop ben ik héél trots.”

In de roerige jaren zestig van de twintigste eeuw voltrok zich een revolutie in de muziekwereld. “Centraal stonden de muziekinstrumentenwinkels, die een cruciale rol speelden in het vergemakkelijken van de muzikale expressie voor generaties jongeren. Die winkels waren vaak kleine, lokale zaken die een scala aan muziekinstrumenten aanboden, variërend van gitaren en drumstellen tot blaasinstrumenten en elektronische keyboards. Ze fungeerden als ontmoetingsplaatsen voor aspirant-muzikanten, waar ze niet alleen instrumenten konden kopen, maar ook konden leren spelen, jammen met anderen, en zelfs bands vormen”, vertelt fotograaf en cameraman Rudy Dupont. “Lauwe had één winkel die de combinatie van platen en muziekinstrumenten kon aanbieden. En ik ben trots dat die unieke winkel ooit van mijn vader was.”

Accordeonclub

Muzikant, componist en accordeonist Juliaan Dupont droomde van een eigen instrumentenwinkel en platenzaak. Toen hij in juni 1961 de kans kreeg om in Lauwe een winkelpand in de Kortrijkstraat 40 te kopen, begon zijn idee vorm te krijgen. “Hij was toen zelfstandig muzikant in enkele lokale orkesten, privaat muzieklesgever, en stichter van een bloeiende accordeonclub in Lauwe. De inhuldiging ging dan ook gepaard met een optocht van de lokale accordeonclub, gevestigd in herberg De Canada uit Lauwe, met aanwezigheid van enkele toenmalige prominenten”, weet Rudy.

“Toen jongeren nog enkel gitaar wilden spelen, vergaarden de accordeons algauw stof”

De winkel bood een breed gamma aan instrumenten aan die toen populair waren bij beginnende groepjes. Vooral de accordeons van het merk Weltmeister en Höhner waren te koop, maar ook gitaren, banjo’s, enkel drumstellen, allerlei kleine blaasinstrumenten, mondharmonica’s en percussiemateriaal.

“Fonoplaten, hoofdzakelijk singles, hadden een plaatsje achteraan in de winkel, naast de platendraaier, waar even kon geluisterd worden naar de aankoop. Veel Lauwenaars kochten hun eerste singles van The Beatles of Will Tura nog bij Juliaan, of zijn vrouw Magdalena Vanparijs, die vaak de winkel deed als mijn vader met zijn muzieklessen bezig was.”

The Samoa Hawaïens

Juliaan Dupont werd geboren in Lauwe op 30 juli 1925. In 1952trouwde hij met Magdalena Valentina Vanparijs. Hij studeerde muziek aan het Kortrijkse muziekconservatorium, maar was thuis al met muziek in contact. Zijn vader Evariste was een drummer, klarinettist, allround muzikant, en dirigent van Harmonie Vrij en Blij in de jaren 30.

“Beroepshalve was hij wever. Als muzikant speelde hij bij vele lokale bands, zoals De Leiekanters en The Samoa Hawaïens, groepen die regelmatig op Radio West-Vlaanderen te horen waren of deelnamen aan muziekwedstrijden zoals Het Volk, waar Will Tura debuteerde, als Arthur Blanckaert. Hij was ook componist, en samen met zijn orkest The Samoa Hawaïens en zanger Rico Marino – Eric Verschaeve uit Lauwe – scoorden ze zelfs kleine succesjes met enkele singles. Ze werden vaak op de radio gedraaid, tot over de grenzen”, zegt Rudy.

Tegen het einde van de jaren zestig veranderde de muziekwereld drastisch. “In plaats van met lokale orkesten, begonnen mensen hun weekendavonden door te brengen in danscafés, jongerencafés, jeugdclubs en discotheken. Dat had een verwoestend effect op veel instrumentenwinkels en lokale orkesten”, aldus Rudy. Jongeren wilden toen nog enkel gitaar spelen, dus vergaarden de accordeons in de winkel stof en verloren de accordeonclubs hun leden. “Rond 1968 sloot hij met pijn in het hart de winkel, en musiceerde alleen nog op bals.” In 1982 ging Juliaan met pensioen, maar hij bleef heel actief in de lokale pensioenverenigingen.

“Toch is de erfenis van de instrumentenwinkels niet verloren gegaan. Ze blijven een belangrijke rol spelen als gemeenschapscentra voor muzikanten en liefhebbers, zij het in een andere vorm. Mijn vader heeft daarin een belangrijke rol gespeeld en daar ben ik héél trots op.”