In de Oostendse vismijn start komend voorjaar een uniek project van garnalenkweek. Three-Sixty Aquaculture uit Wales start er het eerste overzeese project. Er wordt 3 miljoen euro geïnvesteerd en tegen de zomer wordt voor het eerst geoogst.
“Ons bedrijf is gevestigd in Swansea in Wales. We bestaan tien jaar en specialiseerden ons in de ontwikkeling van technologie om verschillende soorten vis te kweken op land. Vijf jaar geleden specialiseerden we ons in de de technieken om litopenaeus vannamei, grotere garnalen of scampi te kweken op het land”, zegt James Fox-Davies, samen met Lee Tanner eigenaar van het jonge bedrijf.
“Die dieren komen voor in warmere wateren en worden voor de West-Europese markt ingevroren geïmporteerd uit Azië. Er is vaak weinig zicht over het gebruik van antibiotica of andere additieven. De jaarlijkse import in de EU voor dat soort garnalen bedraagt 500.000 ton. En ook voor België loopt dat in de tienduizenden ton. Dat is een gigantische hoeveelheid. In Swansea produceren we 4.000 kilogram per jaar, een laag volume omdat we er ook research doen. In België zijn er enkele kleinere producenten, maar wij willen het in Oostende toch groter aanpakken. “
Vlaamse Visveiling
Er is momenteel één productie-eenheid in Swansea waar een tiental mensen aan de slag zijn. In 2026 plannen ze een uitbreiding vlakbij en volgend jaar opent Three-Sixty Aquaculture ook een boerderij in een nieuw gebouw van de Vlaamse Visveiling op de Oosteroever. “We werden benaderd door de Belgische ambassade in het Verenigd Koninkrijk en voelden dat er in Vlaanderen belangstelling was. We kozen voor Oostende omdat de site zich vlak bij de Vlaamse Visveiling bevindt, de tweede grootste veiling in Europa. Er is dus een vlotte toegang tot de Belgische en Europese markt. De zone op de Oosteroever is ook bestemd voor aquacultuur. De kans is groot dat de scampi op het bord in Oostendse restaurants bij ons zullen geoogst zijn.”
De ondernemer windt er geen doekjes om: “In het Verenigd Koninkrijk bedraagt de jaarlijkse consumptie van seafood 1,8 kilogram per persoon. In België is dat het viervoudige. Mensen houden hier van verse vis- en schaaldieren.”
“We sluiten niet uit dat we later, in functie van de vraag van de markt, de scampi ook gaan verwerken”
“In een gloednieuwe loods van de Vlaamse Visveiling komen er tanks met een diameter van 14 meter. Daarin zullen we de grote garnalen kweken. De larves, even groot als een zandkorrel, worden opgekweekt tot garnalen van 25 gram. Het hele proces duurt 90 dagen. Daarna kunnen ze geoogst worden. In Oostende zullen we dit proces continu aanhouden zodat we een wekelijkse productie hebben.”
In de opstartfase komen er twee bassins van 800 vierkante meter. Er zal dagelijks vier kubieke meter (4.000 liter) zeewater gebruikt worden. Als de volledige fabriek operationeel is, zal tien kubieke meter zeewater gebruikt worden; de incubator Marifisch heeft daarvoor een vergunning. “Het water wordt hier ter plaatse gezuiverd”, duidt James Fox-Davies.
100.000 kilogram
In de eerste fase zal 40 ton scampi geproduceerd worden en na de uitbreiding eind 2026 zal jaarlijks 100 ton geproduceerd worden. Dan zullen we twee- à driemaal per week oogsten in functie van de visveiling. “De opbouwwerken voor onze tanks starten begin 2026 en vanaf het voorjaar kunnen we oogsten.” Three-Sixty Aquaculture investeert 2 miljoen euro in de eerste fase en 1 miljoen euro in de uitbreiding. De verwachte tewerkstelling is een vijftal mensen.
Filip Cauwels is de projectmanager die de opstart begeleidt en contacten onderhoudt met leveranciers. Het bedrijf zal de grote garnalen, in eerste instantie, niet verwerken. “We bieden ze in pure vorm aan op de visveiling. We sluiten niet uit dat we later, in functie van de vraag van de markt, de scampi ook gaan verwerken.”
Duurzaam
“Voor de productie gebruiken we enkel zeewater en kwalitatief visvoer. Momenteel komt dat uit Frankrijk, maar het is de bedoeling om het zelf te produceren of met een lokale producent samen te werken. Daarvoor biedt de incubator Marifish mogelijkheden. Als er opmerkingen komen over duurzaamheid gaan die enkel over de voeding. Door nauw betrokken te zijn bij de productie daarvan, kunnen we dat weerleggen en hier ter plaatse demonstreren dat we kwalitatief werken”, duidt James Fox-Davies nog.
