Hendrik Tuytens, de naam doet op het eerste moment niet echt een belletje rinkelen in Kortemark. Maar als we het hebben over Hendrik van Verthus, voorheen Vermeersch-Deconinck of de Legerstock in de volksmond, die altijd wel wist in welke rayon of afdeling een bepaald product te vinden was, dan is iedereen natuurlijk wel mee.
“Ik ben eigenlijk afkomstig van Meulebeke”, steekt Hendrik van wal. “Ik volgde een opleiding als schrijnwerker-meubelmaker aan het VTI van Tielt en ik woon al mijn hele leven in Roeselare. Maar beroepshalve vindt men mij al 37 jaar terug in Kortemark. Ik ben hier verzeild door een interimbureau, dat vond je nog niet zo heel veel in de jaren 80, maar ik maakte er toch gebruik van en ze vonden voor mij een job hier in Edewalle. Ik ben hier altijd gebleven. Waarom zou je veranderen als je het goed hebt op je werk? Ik heb hier de hele evolutie meegemaakt. Er is zoveel veranderd in die 40 jaar. Vroeger was het ook helemaal anders dan nu.”
Nylonkousen
“Ik ben begonnen tussen het speelgoed, de kookpotten, de ladders en de ijzerdraad. Vaak stond ik ‘s morgens ook alleen tot onze bazin Godelieve arriveerde. Toen moest je nog alles kunnen: eerst verkocht ik een klant nylonkousen en twee minuten later hielp ik een andere klant met het kiezen van ijzerdraad. En toen moest ik er ook nog de kassa bijdoen. Flexibel zijn, was vroeger ook al nodig, want dan moest je al eens iets opknappen voor de baas. Zo moest ik eens met twee koebeesten naar het slachthuis rijden of naar Oostende met tuinmeubelen. Maar daar moest ik zorgen dat ik voor 8 uur geleverd had, want daarna werd de weg afgesloten voor alle verkeer op de dijk. Nu heeft iedereen zijn specialiteit, maar vroeger moest je echt alles kunnen.”
Bak frieten
“Op 11 oktober 1989 is het nieuwe winkelcentrum opengegaan en dat heb ik mee mogen helpen realiseren. Ik zie ons nog steeds zitten, tijdens de middagpauze, in een leeg gebouw, allemaal naast elkaar met een bak frieten. Ook toen de naam Verthus ten tonele kwam, kon ik nog helpen meedenken over de herinrichting van de vernieuwde winkel. Ik heb het altijd graag gedaan en ik ben hier zowat een deel van het meubilair geworden, een antieke kast, zeg maar. (lacht) Op 29 april trek ik de deur van Verthus voorgoed achter mij dicht en kan ik op m’n 61ste tevreden terugblikken. Bang voor het zwarte gat ben ik zeker niet, want nu kan ik veel tijd vrijmaken voor mijn drie kleinkinderen, genieten van mijn fietsritten en een beetje klussen. Ze weten hier bij Verthus dat fietsen mijn passie is, dus zwaaien ze me op 1 mei met alle collega’s uit tijdens een smultoer doorheen Groot-Kortemark”, besluit Hendrik. (Jeffrey Dael)
