“Kamal gaf me de schop onder de kont die ik nodig had”: biobloemenkwekerij Lent Slowflowers doorgelicht in ‘Andermans Zaken’

Aan passie, ideeën en inzet heeft het Ruth Selleslaghs nooit ontbroken. Maar dat volstond niet om haar biobloemenkwekerij in Moen tot een levensvatbaar bedrijfje uit te bouwen. Met de hulp van Kamal Kharmach en het team van het VRT-programma ‘Andermans Zaken’ pakte ze haar pijnpunten aan en heeft ze weer vertrouwen in een mooiere toekomst.

Negen jaar geleden besloot Ruth Selleslaghs (39) fulltime biobloemen te gaan kweken, als een van de eersten in ons land. Een product waar ze zich volledig in kon vinden: gekweekt op het ritme van de seizoenen, zonder pesticiden, verwarmde kassen of overmatig gebruik van water. Ruth verkiest een geduldige en duurzame productie boven optimale winst. Niet toevallig koos ze dan ook de naam Lent – Frans voor traag – voor haar bedrijf.

Ruth groeide op in Brugge waar ze al jong het plan opvatte om de wereld te helpen verbeteren. Ze studeerde internationale politiek en interculturele opvoeding, met het oog op een leven in dienst van ngo’s. Ze ging aan de slag bij de Liga voor Mensenrechten, maar haar dadendrang botste er met de realiteit. “Op zoek naar een alternatief kwam ik in aanraking met de biologische landbouw, waarvan het principe me erg aansprak. En impulsief als ik ben, vatte ik een tweejaarlijkse opleiding biolandbouw aan bij Landwijzer vzw”, vertelt ze. In Berlijn waar ze een tijdje woonde, ontdekte ze biologisch gekweekte bloemen. Daar vatte ze het idee op om die ook bij ons in de markt te zetten.

Vallen en opstaan

Na een stage bij bioboerderij De Zaaier in Ruddervoorde kreeg ze de kans om haar opzet uit te testen: “Ik mocht er experimenteren op een stukje grond. Ik had wel al een bedrijfsplan maar nog geen bloem gezaaid, maar in mijn enthousiasme schreef ik tal van grote bedrijven aan. Ik werd uitgenodigd voor een gesprek bij Origin’O, nu Ekoplaza, waar ik een contract kreeg om tien weken lang elke week 60 boeketten te mogen leveren aan verschillende filialen in Vlaanderen. Die moest ik weliswaar zelf bezorgen, tot in Leuven toe. Daar hield ik dus niets aan over”, blikt ze terug. “Een beginnersfout, maar net van die fouten leer je snel.”

De eerste jaren leverde ze bloemen aan floristen en aan particulieren via een abonnement. Ze verhuisde haar prille bedrijfje naar Ichtegem, waar ze met man en dochtertjes op een hoeve ging wonen. Daar probeerde ze de productie geleidelijk aan op te voeren, organiseerde ze ook workshops en verzorgde ze de bloemendecoratie voor evenementen en feesten. “Maar drie jaar geleden gingen mijn man en ik uit elkaar en moest ik op zoek naar een nieuwe locatie. Ik had een bedrijfje waarvan ik mezelf niet eens een loon kon uitbetalen, stond plots alleen in voor de huur én de op dat moment stijgende energiekosten en ik keek tegen hoge grondprijzen aan. Bovendien had ik biologische landbouwgrond nodig, om mijn biolabel niet kwijt te geraken.”

Opgeven geen optie

Ze vond uiteindelijk een woning in Avelgem en kwam er toevallig in contact met Klaas Ysebaert van bioboerderij Kiemkracht. Op een van zijn gronden langs de Keiberg in Moen kweekt ze vandaag ruim 150 soorten bloemen. Sinds vorige zomer stelt ze ook een pluktuin open voor het publiek. En dat doet ze allemaal in haar eentje: “Ik bewerk nu 6.000 m², dat kan nog uitgebreid worden tot 10.000 m², maar ik doe dat het liefst alleen. Omdat ik graag mijn eigen beslissingen neem.”

Lucratief kon Ruth haar bedrijf al die tijd niet noemen, maar opgeven was geen optie. “Mijn verhaal is niet dat van een hobby die uitgroeide tot mijn werk. Voordien had ik zelfs niets bijzonders met bloemen. Maar sinds de bloemenkwekerij is opgestart, is het gewoon het liefste wat ik doe. Het is enorm zwaar, maar tegelijk een bron van energie voor mij. En die geef ik niet zomaar op. Als je iets heel graag doet, heb je er ook veel voor over.”

“Als je iets heel graag doet, heb je er ook heel veel voor over”

Toch besefte ze dat haar verhaal niet zou blijven duren, zeker niet als alleenstaande moeder. Professioneel advies inwinnen over hoe ze haar bedrijf efficiënter kon runnen of commerciëler aanpakken, bleek onbetaalbaar. “En toen ontving ik een oproep naar nieuwe kandidaten voor Andermans Zaken en besloot ik me in een opwelling in te schrijven.” In februari 2023 volgden verschillende gesprekken met het team van Andermans Zaken en Lent werd uiteindelijk geselecteerd voor het derde seizoen ervan.

Niet meer alleen

Ze kijkt met een positief gevoel terug op haar deelname. “Veel van wat ik te horen kreeg, wist ik wel al. Alleen was ik constant zo hard bezig met overleven op korte termijn, dat ik niet de tijd en de ruimte nam om gas terug te nemen, om de zaken vanop een afstand te bekijken en bij te sturen. Dat ik daar plots wel hulp bij kreeg en er niet meer alleen voor stond, was een verademing.”

Kamal Kharmach en zijn team legden haar pijnpunten bloot. “Ik kan het bijvoorbeeld wel goed uitleggen, maar ik slaagde er niet in om een groter publiek te bereiken, via de juiste kanalen. Ik heb ook leren focussen op wat interessant is voor mijn bedrijf en best bij mijn persoon past, in plaats van zoveel mogelijk te willen doen. Ik leerde om niet meer alleen als gepassioneerde vrouw en boerin te denken, maar ook als een ondernemer die voldoende inkomsten nodig heeft. De programmamakers lieten mij vrij om de uiteindelijke beslissingen zelf te nemen. Maar ze gaven me toch de schop onder de kont die ik nodig had”, lacht ze.

Moeite had ze daar niet mee. “Al ging ook ik in de verdediging zodra er met kritische blik blik gekeken werd naar mijn bedrijf, alsof het om een van mijn dochters ging”, lacht ze. “Je weet wel dat de kritiek terecht is, maar dat wil je een ander niet over je kind horen zeggen”, lacht ze. “Het heeft tijd gevraagd om dat te aanvaarden. Om alle input op een rij te zetten en te verwerken ook. Het is niet alsof alles nu plots spectaculair veel beter gaat. Biobloemen zijn geen snelle producten, tussen zaadje en bloem zitten vier maanden tijd. Maar ik heb weer vertrouwen.”