Eind deze week trekken Joris Faveere en echtgenote Mieke Vandamme de deur dicht van ‘Schoenen Faveere’. Meteen komt een einde aan 70 jaar geschiedenis van Zwevegems oudste winkel, die in de hele regio faam genoot. Nu wil het echtpaar genieten van het leven. “Verlengde weekends hebben we nooit gehad. Het kalmer aan doen, is onmogelijk. Je doet het of je doet het niet”, klinkt het.
In een bijna uitverkochte winkel blikken we met Joris Faveere (63) en zijn echtgenote Mieke Vandamme (61) terug op 70 jaar ‘Schoenen Faveere’ waar eind oktober een eind aan komt. “De zaak werd opgericht door mijn vader Frans. Dit was toen nog naast ‘De Biekorf’ aan de overkant van de huidige winkel. Hij was eigenlijk begonnen als schoenmaker in de echte zin van het woord. Zoals velen vroeger maakte hij de overstap naar een schoenwinkel. Hij deed dan ook nog enkele kleine herstellingen, enkel voor onze klanten”, begint Joris.
Beperkt aanbod
Het aanbod schoenen was toen ook niet zo groot. “Je had bruine en zwarte schoenen, met of zonder veters. Dit was het zo ongeveer. Ik weet dat mijn vader wekelijks naar de groothandel in Bellegem reed om voorraad op te halen. De schoenen werden dan ook nog meestal in Izegem gemaakt. Daarna kwamen ze uit Italië en tegenwoordig uit Spanje of Portugal. De Duitse fabrikanten houden ook stand.”
In 1972 verhuisde de winkel naar het huidige pand en in 1979 kwam Joris in de zaak. “We namen een stuk van het magazijn in om de winkel te verruimen en konden zo ook een groter aanbod aan onze klanten voorstellen.”
Beperkter budget
In die 46 jaar dat Joris en Mieke de zaak runnen, zagen ze het aankoopgedrag van de mensen nogal veranderen. “Vroeger kochten de vrouwen iets omdat ze het graag zagen, nu veeleer omdat ze het nodig hebben en bij zowat alle gelegenheden kan gedragen worden. We merken dat de budgetten kleiner zijn geworden. Ook corona deed geen deugd aan de verkoop. Terwijl wij moesten gesloten blijven, konden de mensen via internet blijven kopen. Dit is niet meer verdwenen.”
“Verlengde weekends hebben we nooit gehad. Nu willen we van het leven genieten”
Mieke vult aan door te stellen dat zij minder last hadden van het webshopgebeuren dankzij de specialisatie. “We hebben ons jaren terug toegelegd op de verkoop van de modische gemakschoen, zoals schoenen voor steunzolen. Deze zijn bijna niet te vinden op internet. Kinderschoenen hadden we al lang niet meer, omdat we merkten dat de mensen geen geld meer willen uitgeven aan goede schoenen.”
Luisterend oor
Wil dit dan zeggen dat er geen toekomst meer is voor een schoenwinkel? “Zeker niet”, zegt Joris beslist. “Maar een schoenwinkel moet zich vandaag wél onderscheiden. Wij hebben ons altijd gericht op de betere schoen: kwaliteit die lang meegaat. Te modieuze modellen wisselen te snel, daar begin je beter niet aan. Service blijft ook cruciaal. Sommige klanten komen niet alleen voor schoenen, maar ook voor een babbel. Vooral oudere of alleenstaande mensen willen hun hart eens luchten — iets wat veel zelfstandigen in de kleinhandel vast herkennen. Dat menselijk contact, daar draait het nog altijd om.”
Zweetvoeten
Het echtpaar haalt met een glimlach herinneringen op aan vroegere tijden, toen hygiëne nog niet de vanzelfsprekendheid was die ze vandaag is. “Vroeger kwamen we vaak in contact met klanten die last hadden van zweetvoeten”, vertelt Mieke met een lach. “Soms zagen we zelfs dat mensen een plastic zak of een inlegkruisje in hun schoenen legden om de geur wat te beperken. Ik hoef u niet te vertellen welke lucht vrijkwam zodra ze hun schoenen uitdeden om een ander paar te passen. Gelukkig behoren die taferelen intussen tot het verleden.”
Pensioen
De uitverkoop loopt stilaan op zijn einde, met 30 oktober als allerlaatste dag waarop klanten nog koopjes kunnen doen. “Wat daarna nog overblijft, gaat naar een andere verkoper”, vertelt Joris. “Daarna ruimen we de winkel op, trekken de deur achter ons dicht en beginnen aan ons pensioen. We willen eindelijk wat meer van het leven genieten. Verlengde weekends hebben we nooit gekend, en het wat rustiger aan doen, zat er ook niet in. In de kleinhandel geldt: je doet het, of je doet het niet.”
Wat er met de 400 m² winkelruimte zal gebeuren, is nog niet beslist. “Het is een ideale ruimte zonder tussenmuren, dus er zijn heel wat mogelijkheden”, zegt Mieke. “We bekijken nog of we het pand zullen verhuren of verkopen, afhankelijk van de interesse. Hopelijk krijgt het snel een nieuwe invulling — dat zou alleen maar positief zijn voor de Otegemstraat.”
