Na 44 jaar stoppen Ivan Vanstechelman en Françoise Aelter met Optiek, juwelen en uurwerken Vanstechelman-Aelter. De winkel in de Stationsstraat sluit eind deze maand voorgoed zijn deuren. “Onze kinderen Céline en Laurent zijn in onze voetsporen getreden. Al stond dat niet in de sterren geschreven.”
Ivan Vanstechelman en Françoise Aelter, beiden 67 jaar, sluiten in schoonheid een groot hoofdstuk uit hun leven af. Optiek, juwelen en uurwerken Vanstechelman-Aelter houdt na 44 jaar op te bestaan. Ivan en Françoise zullen nu genieten van hun welverdiende pensioen. “Ik wou eigenlijk economie studeren. Maar mijn moeder Maria Huyst, die bijna 70 jaar een hoedenwinkel runde in de Oostendestraat in Torhout vond dat ik voor opticien moest studeren. Ze kwam op dat idee omdat haar buurman een optiek runde. Zo gezegd, zo gedaan. Later vonden we hier in Eernegem een geschikt pand. Je moet weten, er was toen een schaarste aan panden helemaal anders dan vandaag. Eernegem leek ons een goed plan, want in Torhout waren al zes optiekzaken. We hadden de eerste jaren onze winkel hier even verderop in de straat. Later verhuisden we naar de huidige locatie. Ik heb ook nog voor juwelier gestudeerd”, blikt Ivan terug.
Achter de schermen
Françoise bleef altijd halftijds werken als verpleegkundige op de dienst geriatrie in het Sint-Rembertziekenhuis in Torhout. “Die job heb ik altijd met veel plezier gedaan. Hier in de winkel was ik vooral de stille kracht achter de schermen. Zo was de boekhouding een van mijn taken.”
Het echtpaar vond tussen het verkopen en herstellen van brillen, juwelen en horloges door ook tijd om twee kinderen op de wereld te zetten: dochter Céline (42) en zoon Laurent (39). “Het was allerminst hun plan om in onze voetsporen te treden. Ze zouden het vooral níét doen”, lachen Ivan en Françoise.
“In 44 jaar tijd werd vier keer ingebroken. De laatste keer was alles weg”
Maar dat is dus anders uitgedraaid. “Ik heb marketing en bedrijfsbeheer gestudeerd, maar na mijn studies wou ik er nog iets bijdoen. Mijn ouders stelden voor dat ik eens in de optiekschool zou gaan luisteren. Ik had nochtans gezegd dat ik nooit van mijn leven hetzelfde zou doen als mijn ouders. Maar ondertussen run ik al dertien jaar met veel passie brillen- en juwelenspeciaalzaak Eye C in Zedelgem”, zegt Céline.
Gouden tijd
Laurent runt al vijftien jaar Tempo d’Oro vertaald als gouden tijd in Maldegem. Als goudsmid en horlogemaker is hij gespecialiseerd in maatwerk en lasergravures. “Ik was niet de beste student, moet ik toegeven… Dus stuurden mijn ouders me aan om een stiel te leren. Met een lang gat ging ik goudsmid studeren in Antwerpen. Na een maand was ik al volledig opengebloeid en wist ik dat mijn toekomst in de juwelenbranche lag.”
Ivan en Françoise blikken tevreden terug op de voorbije 44 jaren. Al waren er ook enkele zwarte bladzijden. Meer bepaald vier. “Vier keer ongeveer om de tien jaar werd er ingebroken. De laatste keer was vlak voor Kerstmis in 2019. We zijn welgeteld een uur en twintig minuten weggeweest van huis. Wat we aantroffen was rampzalig: de winkel was leeg. Nooit hebben we daar iets van teruggezien; ook niet van de vorige inbraken.”
Grootste angst
Het is iets wat we regelmatig in het nieuws zien opduiken: juwelierszaken die overvallen worden. “Het is ook mijn grootste angst, net als van vele andere mensen in de branche. Goud is helaas makkelijk mee te nemen, te verkopen en te versmelten. Uiteraard is onze zaak zeer goed beveiligd, maar de angst is er alsnog”, zegt Laurent.
“We kijken uiteraard vooral met veel dankbaarheid terug naar de voorbije vier decennia. Het is toch met pijn in het hart dat we dit hoofdstuk van ons leven afsluiten. We houden er veel mooie herinneringen aan over”, pikt Ivan in.
Trouwers die hun ringen kochten bij Ivan en Françoise mochten altijd gratis gebruikmaken van een ceremoniewagen. “Dat was een extra service die we onze klanten met veel plezier boden. De drukste periodes waren steevast de kerstdagen, feestdagen en Eernegem Kermis. Tijdens de kermis organiseerden we altijd onze opendeurdagen. Het was hier soms echt over de koppen lopen. Tjokvol volk! Céline en Laurent hielpen altijd een handje mee. Toen al zagen we dat het erin zat…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
