Al tien jaar staat Wolvis voor ‘poëtisch breigoed’: gemaakt met hoogwaardige materialen, met respect voor mens en natuur. Tien jaar van trage maar gestage groei. “We zijn nu eindelijk op een punt gekomen waarop we wat meer ademruimte hebben. En daar ben ik blij om”, zegt Griet Depoorter, die het label opstartte. “Maar dezelfde stap in deze tijd zetten, daar zou ik toch twee keer over moeten nadenken.”
Op vrijdag 17 oktober vindt in Gent het Circulaire Moderevolutie-event plaats. Het evenement brengt lokale organisaties samen die elkaar kunnen ondersteunen in de overstap naar een circulair bedrijfsmodel. Aan het project werkt ook Wolvis mee, het breigoedlabel dat in 2016 werd opgestart door de uit Anzegem afkomstige Griet Depoorter (41). Meteen ook de kick-off van het Wolvis preloved-programma: want nadat Griet eerder al een repair service voor haar breigoed begon, lanceert ze nu ook een platform voor tweedehands Wolvis-items.
Een nieuwe stap in het duurzame traject dat Griet van bij het begin voor ogen heeft. Al zag het er destijds niet naar uit dat ze een eigen breigoedlabel zou opstarten. Na haar studies burgerlijk ingenieur-architect werkte ze in enkele architectenbureaus, maar besloot ze ook nog een modeopleiding te volgen. Daar kreeg ze de smaak van breigoed te pakken en werkte ze een project met tricot uit op de Brother-breimachine van een kennis. Van het een kwam het ander: de sjaals die ze breide, vielen in de smaak. En ze bracht ze aan de vrouw en man onder de naam Wolvis, waarbij vis verwijst naar Griet, behalve haar naam ook een vissoort. “Ik vond het goed klinken en de mensen onthouden de naam”, glimlacht ze.
Gestage groei
“De eigenlijke start van Wolvis valt voor mij samen met het moment waarop ik de groeiende vraag niet meer alleen aan kon en ik in 2016 in breiatelier Van Heuverbeke in Waregem een lokale partner vond om mijn sjaals op ruimere schaal te produceren”, schetst ze. “Sindsdien is het bedrijf traag maar constant gegroeid, door telkens opnieuw eigen middelen in de onderneming te investeren.”
Een gestage groei, waarbij Griet dan toch in 2020 – volop coronatijd – plots haar omzet zag verdubbelen. “Kwam het doordat mensen meer op wandel gingen? Meer tijd hadden om online te shoppen? Ik vraag me nog altijd af of die sprong er ook zonder corona was gekomen”, klinkt ze. Tot dusver runde Griet Wolvis in haar eentje. “Dat is ook mijn sterkte geweest, denk ik. Ik hou van het creatieve proces, maar ook het productieve en financiële luik van een onderneming hebben me altijd geboeid.”
“Hoewel ik heel tevreden ben met waar we met Wolvis staan, weet ik niet zeker of ik het opnieuw zou doen”
Maar met de productie nam ook het takenpakket toe en Griet nam Isabeau in dienst, die zich toelegde op bedrijfsprocessen als productie en automatisering. Zelf nam ze opnieuw meer ruimte voor het creatieve luik. Na de sjaals volgden ook mutsen, kousen en andere gebreide kledingstukken. Wolvis werd een vennootschap en kreeg er met Cornelia een derde medewerkster bij. Zij volgt de webshop en klantenservice op. “En deze week hebben we opnieuw een grote stap gezet. We werken voortaan met e-fulfillment: een extern bedrijf neemt de logistieke afhandeling van de online bestellingen van ons over. Daardoor kan ook Cornelia, die eigenlijk illustrator is, zich nu samen met mij meer toeleggen op het bedenken en ontwerpen van nieuwe producten.”
Tweedehandsplatform
Wolvis is sinds kort ook te koop in Nederland, Duitsland en Zwitserland. Met een prijs van 155 euro heten de sjaals bij ons high end, in Zwitserland vallen ze in het middensegment. Een prijskaartje dat onlosmakelijk samengaat met het duurzame verhaal van Wolvis. “We zijn stilaan bij de laatsten die het kunnen volhouden, maar we produceren nog altijd in ons land. We moeten de kosten daarvoor doorrekenen aan de klanten, maar gelukkig hebben we een trouw publiek dat onze visie volgt. Daarnaast worden we begeleid door kenniscentrum Flanders DC om ons traject nog meer duurzaam te maken.”
Dat leidde dus al tot de repair service, waarbij klanten hun items kunnen terugsturen om bijvoorbeeld een gaatje te stoppen. “Nu lanceren we ook een tweedehandsplatform op onze website. Wie een gedragen kledingstuk binnenbrengt om opnieuw door te verkopen, krijgt 20 procent van de waarde ervan terugbetaald bij een nieuwe aankoop. Door het advies van onder meer Flanders DC kunnen we ook nog beter de oorsprong van onze grondstoffen nagaan, al is die controle in de realiteit niet altijd waterdicht. Door daar open over te communiceren willen we niettemin tonen dat we zo duurzaam mogelijk werken.”
Jaar na jaar haalt Griet haar financiële doelen telkens iets beter dan het jaar voordien. En op dat ritme hoopt ze door te kunnen gaan. “We keren onszelf wel een loon uit, maar nu pas lukt het ons om stilaan ook een financiële buffer op te bouwen, die ons wat meer ademruimte geeft.” Want dat het parcours pittig is geweest, wil ze ook niet verstoppen. “Terugkijkend besef ik nu pas hoe veel energie ik in Wolvis heb gestoken. En hoewel ik heel tevreden ben met waar we staan, weet ik niet zeker of ik het opnieuw zou doen. Ik heb geluk gehad. Want ik heb risico’s genomen, die telkens goed zijn uitgedraaid. Ik wist me bovendien gesteund door mijn ouders mocht het toch fout gelopen zijn. Hoewel ik daar nooit een beroep op heb gedaan, en het ook nooit van plan was, gaf dat me toch een zekere gemoedsrust. Maar voor jonge starters vandaag, die soms niet eens die achtergrond hebben, hou ik toch mijn hart vast.”
Meer info: www.cosh.eco en www.wolvis.be
