“Gestart als ‘winkeldochter’ in de banketbakkerij”: Martine Plovie uit Izegem werkt al 40 jaar voor familie Vanhalst

Martine Plovie (58) werd vorige week in de bloemetjes gezet door haar werkgever. 40 jaar bij dezelfde patron is al niet evident, maar Martine volgde er ook de reconversie van banketbakkerij Vanhalst tot het bedrijf dat leuke geschenken bedenkt en verkoopt.

In 1968 startten Lieven Vanhalst (82) en Jenny Larridon (79) met hun zaak op de Korenmarkt naast Kaffee Lagaar. “Pa was afkomstig uit een familie vol fotografen, als enige koos hij een andere stiel: banketbakker. Zijn broers werden allemaal fotograaf”, aldus Frank Vanhalst.

Zijn echtgenote stamde uit de familie van meubelmakers, nu nog altijd bekend van Meubelen Larridon in Lendelede. Frank en zus Sophie waren respectievelijk 13 en 11 jaar toen Martine Plovie haar intrede deed in de banketbakkerij Vanhalst van hun ouders. “Die was toen al in de Nieuwstraat gevestigd. Er stond een vacature in De Weekbode, ze zochten een winkeldochter, zoals dat toen heette”, zegt Martine. “Ik had er al zes maanden solliciteren op zitten, ze legden toen de straat met kinderverzorgsters. Op een zaterdagmorgen in december, toen hij naar de markt ging, zette mijn pa me af aan de winkel. Ik moest er gaan solliciteren. Ik kon er beginnen, werkte er anderhalf jaar met een leercontract en kon uiteindelijk blijven.”

Jonge designers

Banketbakkerij Vanhalst zou tot het jaar 2000 in de Nieuwstraat blijven. Jenny Larridon was eerst begonnen als kleinhandel (in de bakkerij) en later als groothandel in doopsuiker. In 2000 volgde de complete omschakeling, er was toen ook al een winkel in Oekene langs de Rijksweg. Die bestaat nog altijd en werd overgenomen door een van de winkelmeisjes. De tweede generatie met Frank en Sophie had ondertussen het roer overgenomen van het bedrijf en had zich op het bedrijventerrein in de Ambachtenlaan in Wevelgem gevestigd. “De achterkant van het bedrijf ligt in Moorsele, de voorkant in Gullegem. In 2007 zijn we naar hier gekomen. Ons bedrijf focust zich nu op drie segmenten. Kleine geschenken die je kunt geven voor de opening van de zaak, een huwelijk, maar ook bij een geboorte. Ons tweede segment concentreert zich op schattige geschenken voor kinderen, van nachtlampjes tot spaarpotjes. En we hebben ook de licentie om in 30 landen wereldwijd producten van het figuurtje Nijntje te verdelen. Zo hebben we onder meer een Nijntje-zeep die we wereldwijd exporteren. Dat doen we samen met Savonneries Bruxellloises, een zeepziederij in het hartje van Brussel en ook hofleverancier. In ons derde segment onder de noemer Atelier Pierre geven we jonge ontwerpers de kans om decoratieve design-objecten te lanceren. ‘Atelier’ verwijst naar het oude zwingelkot waar Kamiel Larridon met zijn vakmanschap begon met zijn meubelzaak, ‘Pierre’ naar onze andere opa die altijd de nodige creativiteit aan de dag legde als fotograaf en aan de basis lag van een groot fotografengeslacht.”

Martine, je zag je werk in die vier decennia ongetwijfeld ongelofelijk evolueren?

“Zeker en vast. In het begin was ik vooral in de winkel actief, maar assisteerde ik ook in de bakkerij zelf. Later ben ik de baan gaan doen als vertegenwoordiger, toen zochten we over heel Vlaanderen winkels om onze doopsuiker te verkopen. En twee keer per jaar stonden we op de beurzen. Vervolgens ben ik me ook op de logistiek gaan richten en stond ik daar mee in voor de verzending. Ik heb me altijd open gesteld om bij te leren. Nu ben ik vooral bezig met het personaliseren van producten. Vroeger was men tevreden als men een kaartje had om de naam van de baby op te schrijven, dat werd dan aan de doopsuikertjes gehangen. Maar uiteindelijk wilde men overal de naam op gedrukt zien. Het bedrijf investeerde daarvoor in de technieken, ikzelf leerde er mee werken. En uiteindelijk is dat nu na 40 jaar nog altijd mijn job. We werken hier met een tiental mensen, fijne collega’s, waarmee ik graag samenwerk.”

Je werkgever had wel een heel mooie verrassing voor je verjaardag als werknemer in petto!

“We waren net terug van een vakantie in Egypte. Ik kreeg op mijn eerste werkdag te horen dat we een fotoshoot gingen doen, ik dacht vooral aan het vele werk dat na de vakantie op me lag te wachten (lacht). Maar uiteindelijk ben ik met Sophie naar Knokke geweest, daar mocht ik al shoppend een bedrag opsouperen. En ’s avonds was de verrassing compleet. In het zaaltje boven restaurant Vonk werden we verrast op een gastronomisch etentje. Mijn hele gezin was er, ook mijn mama was uitgenodigd. En uiteraard ook de collega’s. Het was echt waar genieten geblazen.”

En nu op naar 45 jaar?

“Ik moet normaal nog 4,5 jaar werken, tot medio 2029. Maar misschien is het wel een idee om er nog een half jaartje bij te doen om die kaap te halen…”