Elke Brugse voetbalfan kent hem: Pascal van frituur Carlos op De Platse met pensioen

Pascal De Lodder kan van zijn pensioen genieten. (foto Davy Coghe) © Davy Coghe Davy Coghe
Piet De Ville
Piet De Ville Medewerker KW

Vijfendertig jaar na de start bakte Pascal De Lodder (63) voor het laatst frietjes bij frituur Carlos op de ‘De Platse’ in Sint-Andries. Pascal liet de zaak al in 2020 over aan Steven Derynck maar bleef er tot aan zijn pensioen twee dagen per week werken. “Als het echt nodig is, wil ik nog wel eens als extra komen werken.”

Woensdag 19 juni was de laatste officiële werkdag van Pascal De Lodder bij de bekende frituur Carlos, op ‘De Platse’ in Sint-Andries. Pascal stond er liefst vijfendertig jaar achter de frietketel, waarvan dertig jaar als zelfstandig uitbater.

“De frituur werd in 1963 opgericht door mijn schoonouders Anaïs Alfvoet en Carlos Verriest, nog steeds de naamgever van de frituur”, vertelt Pascal. “Carlos is al enige tijd geleden gestorven op 76-jarige leeftijd maar Anaïs was er vorig jaar nog bij toen we het 60-jarig bestaan van de frituur vierden. Aanvankelijk was het niet de bedoeling dat ik zelf ook in de frituur zou komen want ik ben kapper van opleiding van heb van 1985 tot 1989 bij het kapsalon van mijn vader in Damme gewerkt. Toen ik vernam dat mijn schoonouders eind jaren 80 de frituur buiten de familie wilden overlaten, heb ik zelf aangeboden de zaak verder te zetten.”

“Ik heb het heel graag gedaan, vooral voor het contact met de klanten”

Onder de uitbating van Pascal groeide de frituur uit tot een nog groter succes. De zaak heeft sowieso een ruim, vast cliënteel maar op dagen dat Club of Cercle thuis spelen in het vlakij gelegen Jan Breydelstadion is het er helemaal een drukte van belang. “In 2004 is Pascal Vanbrabant dan bij ons mee in de zaak gekomen als vennoot en in 2013 hebben we een nieuwe vaste constructie laten plaatsen”, vertelt Pascal De Lodder. “In 2020 heb ik de zaak overgelaten aan Steven Derynck, met die overeenkomst dat ik tot aan mijn pensioen nog twee dagen per week zou blijven werken. En nu is de dag dus gekomen dat ik met pensioen kan. Ik heb het heel graag gedaan, vooral voor het contact met de mensen, maar ik ben blij dat de verplichting nu weg is. Nu zal ik wat meer gaan fietsen en meer tijd vrijmaken voor het verenigingsleven in Damme waar ik woon. Maar ja, als het echt nodig is – bijvoorbeeld om een vakantie mogelijk te maken – wil ik nog wel eens als extra komen werken.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier