Met een receptie voor alle klanten in OC Kasteelwal, waar minstens 300 mensen aanwezig waren, hebben Eddy Walbrou (61) en Roos Deschuytter (59) een punt gezet na 38 jaar lang een gekende slagerij in Voormezele te hebben gehad. “Nu komt de tijd om echt te leven”, weet het sympathieke koppel.
Na het dichtgaan van Slagerij Eddy en Roos zullen de Voormezelenaars hun vleeswaren elders moeten halen, want dit is de laatste slagerij in Voormezele die de deuren sluit. Eddy en Roos zijn de ouders van Kurt (37) die getrouwd is met Ingeborg en zich vestigde als elektricien en sanitair in Kemmel. Ze hebben drie kinderen: Valentina, Nicholas en Aurèlien.
Eddy en Roos stapten op 10 mei 1985 in het huwelijksbootje. Eddy was slager en had zijn opleiding in het atheneum in Diksmuide gevolgd. Roos volgde secretariaat-talen in Poperinge. “Op de plaats in Voormezele was slagerij Menu gevestigd maar die stond al ruim een half jaar leeg. Wij hebben de zaak overgenomen en zijn als enige in het dorp van nul begonnen”, vertelt Roos.
“Door veel te werken hebben we de slagerij kunnen uitbouwen. Het grootste deel van de inwoners van Voormezele werd geleidelijk aan klant, en ook uit de regio kregen we cliënteel. Vriendelijk zijn tegen het cliënteel en horen, zien en zwijgen was mijn motto. Op de duur bouw je met je klanten een vertrouwensband op. Met alle verhalen die ik ooit hoorde, kan ik een boek schrijven, maar ik heb nooit zaken doorverteld. De klanten waren familie geworden en zo heb ik het ook gehouden”, zegt Roos.
Kwaliteit leveren
Roos en Eddy werkten heel veel, van ‘s morgens 5 uur tot ‘s avonds 21 of soms tot 23 uur. “Je moet er zijn voor de klanten en dan mag het niet op een uur meer of minder steken”, zegt Eddy. “Een slagerij draait goed als je kwaliteit levert en hygiënisch werkt. Ik maakte heel wat eigen bereidingen en paste die geregeld aan. Ik speelde in op de wensen van de klanten want de klant is koning en die wil zeker zijn dat hij topproducten koopt.”
“Ik stond niet in de winkel maar wist heel goed wie er in de winkel geweest was of wie er nog moest komen. Op 30 november zijn we definitief gestopt en eigenlijk beseffen we nog niet goed wat ons overkomt. Zowel Roos als ik zullen de mensen missen, maar nu is het tijd om echt te leven”, besluit Eddy.
(EG)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
