Brood- en banketbakkerij Debrouwere uit Beveren-Leie sluit op 1 juli definitief de deuren. “Deze beslissing wordt genomen met gemengde gevoelens”, klinkt het bij Bart Debrouwere (61) en Greta Herman (60).
Patisserie Debrouwere is sinds mensenheugenis een begrip in Beveren-Leie. Vaste klanten, maar ook passanten, komen er dagelijks hun brood, ontbijtkoek of taartje halen. Bart Debrouwere en Greta Herman zijn na jaren van hard werken en toewijding begonnen aan hun laatste maanden voor ze een welverdiende nieuwe weg inslaan. Dit zal een periode zijn waarbij ze terugkijken op hun carrière, alsook vooruitblikken naar een nieuwe en hopelijk rustigere fase die in hun leven aanbreekt.
Bakkerij Debrouwere is een familieverhaal dat startte in 1948. De grootouders van Bart, vlaswerkers, hebben de passie in gang gestoken. In de Kleine Heerweg startten zij met hun ijskar.
Knepen van het vak
“In 1958 trouwden mijn ouders, André en Paula. Zij waren de ware bezielers van Brood- en Banketbakkerij Debrouwere. Alle knepen van het vak heb ik geleerd van hen. Samen met mijn grootouders en tantes vormden mijn ouders een team, waarbij de rollen mooi verdeeld werden. Mijn vader bakte alle producten, terwijl mijn grootouders en tante de broodronde deden. Tevens was er ook de tearoom, waarbij klanten konden genieten van koffie en gebak ter plaatse”, doet Bart zijn verhaal.
“In 1984, na mijn legerdienst, ben ik voltijds aan de slag gegaan bij mijn ouders. Hiervoor volgde ik een driejarige opleiding aan de bakkersschool Ter Groene Poorte in Brugge, waar ik de stiel nog beter leerde kennen; daar groeide ook mijn passie voor marsepein en chocolade.
“Ik ben hier geboren, opgegroeid en koester de vele herinneringen aan deze plek” – Bart Debrouwere
In 1988 zijn we getrouwd en namen we de zaak over. Greta nam het roer over in de winkel, ik stond in de bakkerij. Weliswaar bleven mijn ouders tot hun 80ste gepassioneerd helpen. Voor hen was dit hun leven, en hetzelfde geldt voor ons. De bakkerij heeft ons allen gevormd tot wie we zijn en vormt dan ook een essentieel onderdeel van ons leven.”
“In 1995, 30 jaar geleden, ging de bakkerij volledig tegen de grond en werd de winkel volledig gestript. Dit onder het toezichthoudende oog van mijn vader, die enorm trots was”, gaat Bart verder. “We kunnen terugblikken op een heel mooie, maar erg intense periode. Omdat mijn vrouw het de laatste jaren fysiek steeds moeilijker heeft en daarenboven mijn volle gast op 1 mei met pensioen gaat, hebben we samen als koppel besloten om een einde te maken aan dit mooie, maar vooral warme bakkersverhaal. Ondanks het feit dat dit een gezamenlijke beslissing was, heb ik het er moeilijk mee. Ik ben hier geboren, opgegroeid en koester de vele herinneringen aan deze plek. Zowel onze keuze om samen deze mooie zaak over te nemen van mijn ouders, als de moeilijke beslissing om te stoppen is een beslissing die we samen hebben genomen en waar we ook samen volledig achter staan. Dit is onze sterkte.”
Trouwe klanten
“Onze producten maken we nog altijd zelf, van boterkoeken, klaaskoeken tot ijstaarten, tot zelfs de marsepeinfiguurtjes. Het zoeken naar nieuwe creaties en die creëren, is een ware hobby voor mij. Maar mijn stokpaardje is de etalage. Elke keer in een ander thema, gebaseerd op de actualiteit: Pasen, de Sint, Kerst, de ronde van Frankrijk, terug naar school… We konden en kunnen nog steeds rekenen op een vast cliënteel dat we uit de grond van ons hart enorm willen bedanken. Daarnaast willen ook ons personeel heel hard bedanken! Zowel de personeelsleden op dit moment, alsook ons voormalig personeel. Iedereen stond en staat altijd klaar voor ons, wij zijn hen dan ook erg dankbaar. Zonder hun inzet, harde werk en waardevolle bijdragen zouden we nu ook niet staan waar we staan. Onze dochter Carolien (34) staat ook elk weekend paraat om ons te helpen in de winkel.”
“Onze vaste bakkersgast gaat op 1 mei met pensioen. Dit betekent dat we nog enkele maanden alleen verder gaan. Stiekem hopen we toch nog dat er een overnemer gevonden kan worden, maar we zijn realistisch genoeg om onze hoop hierop niet te vestigen. Onze kinderen Carolien (34) en Wouter (31) zullen ons niet opvolgen, zij hebben elk hun job en hun dromen. Door deze beslissing was dit de laatste kerstperiode zoals ik hem al mijn hele leven heb meegemaakt. Het was traditioneel erg druk en ik stond er met volle goesting om er nog eens goed tegenaan te gaan. Ook het kerstvieren zal een nieuwe beleving worden, net zoals zoveel andere familiale gebeurtenissen.”
Niet stilzitten
“Als we met pensioen zijn, zullen onze fietsen op regelmatige basis van stal gehaald worden”, gaat Gerda verder. “Fietsen is voor ons pure ontspanning, de wind in de haren en gewoon even aan niets denken, maar genieten van het landschap om ons heen. Daarnaast hebben we mede door mijn ouders ontdekt dat de wereld erg mooi is, zowel ver als dichtbij. Als onze gezondheid het toelaat, willen wel eens proeven van deze wereld en samen andere culturen ontdekken. Allebei overwegen we ook om vrijwilligerswerk te doen, maar dat is nog toekomstmuziek. Daarnaast willen we mee met onze tijd en de evolutie, daarom willen we computerlessen volgen. Want de dag van vandaag kan je niet meer zonder. Kortom, stilzitten is niet aan ons besteed.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
