Vorige week sloten de deuren van Bakkerij Brigitte, 41 jaar een vaste waarde in de Filips van de Elzaslaan te Kortrijk. “Op mijn zestiende startte ik in de bakkerij van mijn ouders, 45 jaar later zeg ik de stiel vaarwel. Het was met pijn in het hart, maar ik sta achter mijn keuze. Met intussen vier kleinkinderen wil ik tijd maken voor mijn familie.”
Bakkerij Brigitte in de Filips van de Elzaslaan bestaat al sinds 1983. Vier jaar daarvoor, toen ze 16 jaar was, startte Brigitte bij haar ouderlijke thuis onder Bakkerij Taveirne. “Mijn ouders zijn ook bakkers, net als mijn grootouders. Dit was de derde generatie. Mijn kinderen vinden de bakkerij wel leuk, maar mijn dochters Joke (35) en Evelien (39) hebben gestudeerd en gingen hun eigen pad op”, legt Brigitte uit. Haar broer Patrick was ook bakker. “Ik ben 41 jaar geleden verhuisd naar de Filips van de Elzaslaan omdat ik niet in zijn weg wou staan. Patrick bleef in het ouderlijk huis. Hij bakte samen met mijn papa ook het brood die ik hier verkocht in de winkel. Ik sta graag in contact met de mensen. Ik ben een sociale, dus het is voor mij wel raar dat die babbels opeens wegvallen. Het was hier een huis vol leven. Mensen vertellen veel, zowel blij als droevig. Ik was voor hen een luisterend oor.”
“Ik sta graag in contact met de mensen. Ik ben een sociale, dus het is voor mij wel raar dat die babbels opeens wegvallen”
Toen haar vader Octaaf in augustus stierf, en met een moeder die worstelt met dementie, besloot Brigitte de deuren te sluiten van haar geliefde bakkerij. “Het besef kwam ineens, in een fractie van een seconde. Het was met pijn in het hart, maar ik wil meer tijd vrijmaken voor mijn gezin, mijn dochters en mijn vier kleinkinderen Anna (3), Elle (2 jaar en 3 maanden), Wout (1,5 jaar) en Tieu (4 maanden). Mijn man Stefaan Goddaer en ik zullen dus ons werk hebben als papie en mamie.”
Brigitte benadrukt dat ze tot de laatste dag altijd graag in haar bakkerij heeft gestaan. “Afgelopen vrijdag werden de laatste broden verkocht. Het was enorm druk. Ik kreeg bloemen, attenties, champagne. Ik heb een boek gelegd met oude foto’s waar mensen ook zelf hun foto’s in mochten plakken met een boodschap of anekdotes. Sommige kwamen zelfs met hun camera binnen voor een groepsfoto. Per klant schreef ik een persoonlijke boodschap neer, vanuit het hart. Het was een emotioneel weekend, met veel mooie momenten. Ik ben dankbaar dat mijn dochters, schoonzoons en mijn man Stefaan me hebben bijgestaan. Op de laatste dag zei mijn schoonzoon Sander bij het brengen van een glas water: drink wat, je zal te kort komen. Maar opeens begon hij ook te wenen van al het emotionele te zien (lacht).”
Voor het goed, artisanaal brood moest je bij Bakkerij Brigitte zijn. “Mensen kwamen hier thuis. Er heerste een huiselijk gevoel. Als het bijvoorbeeld winter was, nam ik de handschoenen van mensen weg zonder dat ze het zagen – als ze hun geld aan het tellen waren – om even op te warmen op het elektrisch vuurtje. Dan gingen ze terug naar buiten met warme handschoenen. Ik werd enorm geapprecieerd door de buurt. Er kwamen hier studenten tot mensen die me al generaties kennen en nog bij mij op de schoot zaten als kind. Ik had een enorm trouw cliënteel. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat het huis kan verkocht worden, en graag als bakkerij. Het is hier altijd een warme thuis geweest met heel veel mooie herinneringen”, vertelt een geëmotioneerde Brigitte. Zij woont intussen met haar man in een appartement in Harelbeke.
Stefaan is sinds 1 mei in pensioen, hij werkte daarvoor in Barco en kwam elke ochtend helpen in de bakkerij. “Alle wekkers in onze telefoon staan uit. Ik ben blij dat ik kan uitslapen”, lacht Stefaan. Voor Brigitte is het andere tijdschema nog even wennen. “Het is raar, ik moet het nog verwerken, maar ik sta wel achter mijn keuze. Anne en Elle zullen het ook missen, ze hielpen graag in de bakkerij bij mamie. Mijn laatste droom is dat dit huis een mooie thuis kan zijn voor iemand anders.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
