De bekende bakkerij Mistan in de Duinenstraat sluit vanaf 19 april definitief de deuren. Uitbaters Stefaan Mispelaere en Sabien Constandt houden er na 24 jaar mee op en kijken er al naar uit om wat van het leven te genieten.
Heel wat Bredenaars waren de afgelopen dagen met verstomming geslagen toen ze het nieuws vernamen dat Stefaan Mispelaere (49) en Sabien Constandt (46) straks definitief de deur van hun bekende en druk bezochte bakkerij sluiten.
“Bakker is geen stiel die je tot je 65ste volhoudt”, geeft Stefaan aan. Hij liep ooit school in Ter Groene Poorte in Brugge en ging eerst acht jaar als bakkersgast aan de slag in de bekende bakkerijen Titeca in Koksijde en Espero in Oostduinkerke. Daarna namen hij en Sabien de bakkerij op de hoek van de Golfstraat en de Duinenstraat over van André Huygebaert. “Er zijn vandaag al heel wat minder leerling-bakkers. Jonge gasten worden afgeschrikt door de vele uren die je in de bakkerij moet slijten, vooral tijdens de weekends.”
Feestdagen
“Ook onze kinderen ( Jana en Johannes, red .) zagen het niet zitten om de zaak over te nemen. Zij hebben vanop de eerste rij gezien hoe zwaar de stiel wel is”, pikt Sabien in. “In de week start ik de werkzaamheden om middernacht. Op vrijdag en zaterdag is dat vaak al om 21 uur of zelfs 19 uur. Een werkdag duurt dan makkelijk 12 uur. Vroeger deden we daar op zondag nog een ronde bovenop. Pistoletjes afleveren bij de klanten. Maar dat zijn we na 20 jaar gestopt”, gaat Stefaan verder.
Bakker is geen stiel die je tot je 65ste volhoudt
Sinds enkele jaren is de bakkerij twee dagen in de week gesloten. “Dat heeft onze carrière met vier jaar verlengd. Maar ook op die zogenaamde rustdagen zijn we nog in de weer in de bakkerij. Een sociaal leven hou je er als bakker ook al niet op na”, bekent Stefaan. “Familiefeesten, daar ging ik liever niet naartoe, want na de aperitief moest ik vaak alweer richting bakkerij.”
“Jana was er vaak het hart van in dat we mekaar met de feestdagen maar zo weinig zagen. Nu zullen we eindelijk eens kerst kunnen vieren met de familie”, bekent Sabien. Ook voor haar werd het zwaar de laatste jaren. “Om 5 uur op, in het weekend zelfs om 3 of 4 uur, de winkel openhouden tot 18 uur en dan nog de opkuis doen. Het is nu niet dat we meteen een wereldreis willen maken, maar eens langer dan een week op reis gaan, zou wel leuk zijn. Zelfs dat hebben we nog nooit gedaan. We waren jaarlijks wel drie weken gesloten, maar een week daarvan werd opgeofferd aan een grondige schoonmaakbeurt en een andere week aan de heropstart van de bakkerij.”
Geen opvolging
“Ik ging vóór corona op een sluitingsdag al eens graag een pintje drinken met een collega en ik fiets best wel graag. Dat moet ik weer eens meer gaan doen”, bedenkt Stefaan. Voor Sabien, van opleiding verpleegster, wenkt misschien nog wel ‘iets’ in de zorg. “Ik ben ooit als verpleegster begonnen in Roeselare en werkte ook in het revalidatieziekenhuis KEI ( Koningin Elisabeth Instituut, red .) in Oostduinkerke. Wie weet, misschien doe ik straks nog wel iets in die richting.” “Mama kan eindelijk leren op de gitaar spelen, die ze een tijdje geleden vol goeie moed kocht”, komt zoonlief Johannes plots tussenbeide.
“Ik vind het jammer voor de klanten dat er hier straks geen opvolging komt. Vooral voor de oudere mensen, die nu verder zullen moeten trekken om hun vers broodje op te halen. Ook voor onze trouwe bakkersgast Willy Vandendriessche, die hier al 38 jaar werkt, is het jammer. Willy moet straks op zoek naar een andere bakkerij. Winkeldame Linda Deputter kan dan weer met pensioen. Dat is een opluchting. Het is niet dat we geen overnemers gezocht hebben. Een jaar lang al zelfs, maar niemand reageert. Bakker, het is een uitstervend ras”, besluit Stefaan.
(MM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier