Tijdens de zomermaanden trekt hij van de ene naar de andere kermis, maar wanneer de winter aanbreekt, vervelt Alain Dagraed (58) tot de man die voor het nodige ijsschaatsplezier zorgt. Met zijn bedrijf Icetime bouwt hij dit jaar liefst elf ijspistes, waarvan vijf in West-Vlaanderen. “Grootouders met hun kleinkinderen zien genieten, dat is het mooiste wat er is.”
Hoewel Alain Dagraeds roots op de kermis liggen, klopt zijn hart elk jaar wat sneller wanneer de wintermaanden voor de deur staan. Hij groeide op in een rasechte kermisfamilie en trekt met zijn echtgenote Peggy Claes en hun eendjesvisspel Ducktail het land rond, maar ging een kwarteeuw geleden op zoek naar een inkomstenbron om de stille winterperiode te overbruggen.
“Eerder toevallig kwamen we met ijsschaatsen in aanraking”, graaft de Knokke-Heistenaar in zijn geheugen. “Eind jaren negentig stonden we met ons eendjeskraam naast de toenmalige schaatspiste van Knokke, maar een jaar later ging de toenmalige uitbater failliet. Wij besloten in het gat te springen. De rest is geschiedenis.”
“Ik beschouw de schaatspistes als een uit de hand gelopen hobby. Ik blijf een forain in hart en nieren, maar beide branches sluiten perfect op elkaar aan”
Alain ging met één luttele piste van 15 op 20 meter van start, maar het was meteen een schot in de roos. “Onze 300 vierkante meter schaatsplezier lokte meteen veel volk”, zegt hij. “We hadden ook een volledig eigen koelsysteem uitgedokterd. In plaats van met de toen vertrouwde rubberen geleiders te werken, kozen wij voor metaal. Dat was veel energie-efficiënter en zorgde altijd voor een perfect egale ijspiste.”
Gelukkige mensen
Dat maidenjaar bleek de katalysator voor een waar succesverhaal. “Toen zijn heel veel stads- en gemeentebesturen bij ons in Knokke een kijkje komen nemen. Dat gaf ons de kans om Icetime olievlekgewijs te laten groeien.”
Vandaag legt Alain met zijn team elf ijspistes aan. Uiteraard in zijn eigen Knokke-Heist, maar ook in Waregem, Ieper, Blankenberge en Brugge. Buiten de provinciegrenzen is Icetime actief in Hasselt, Maldegem, Maastricht, Emmen, Sluis en Rotterdam. “Die zijn gemiddeld zo’n 1.000 vierkante meter groot”, glundert hij. “Toch net iets anders dan toen we in 1999 van start gingen.”
Zijn winterse activiteiten hebben intussen ook bedrijfsmatig de bovenhand genomen op kermismaanden. “Ik beschouw het als een uit de hand gelopen hobby. Ik blijf een forain in hart en nieren, maar deze branche sluit er perfect op aan, vind ik.”
“Ook hier maken we mensen gelukkig. Een portie schaatsplezier en daarna een lekker drankje of hapje in onze aanpalende bar. Al onze pistes hebben een eigen horecagelegenheid waar je je zo in de Alpen waant. Een serieus verschil met begin deze eeuw, toen we nog jenevertjes vanuit een kleine chalet verkochten.”
Maatschappelijke rol
Bij Icetime ben je ook zeker dat je op natuurijs schaatst. “Wij doen niet aan plastiek“, knipoogt hij. “Natuurijs is gewoon zoveel beter dan de synthetische variant. Die ondergrond slijt sneller af en is niet ecologisch. Wij werken zo duurzaam mogelijk. Onze koeling drijven we elektrisch aan, elke piste heeft een isolatielaag van vijf centimeter én is overdekt. Zo zorgen we ervoor dat we zelfs in zachte winters zo energievriendelijk kunnen werken. En garanderen we in één adem dat je bij alle weersomstandigheden kan schaatsen.”
Icetime in cijfers
Zaakvoerder: Alain Dagraed
Locatie: Knokke-Heist
Opgericht in: 1999
Activiteiten: plaatsen en uitbaten van ijsschaatspistes in België en Nederland
Na een kwarteeuw is Alain uitgegroeid tot de ongekroonde West-Vlaamse ijsschaatskoning. “Grote woorden”, bloost hij.
“Ik vind wel dat we een zekere maatschappelijke functie hebben. Door de klimaatverandering is de kans dat we nog eens op een bevroren Damse Vaart of vijver kunnen schaatsen, zo goed als uitgesloten. Wij zorgen er mee voor dat kinderen nog wéten wat schaatsen is.”
120.000 schaatsers per jaar
Elke winter krijgt Alain, verdeeld over de elf pistes, ongeveer 120.000 schaatsers over de vloer. “Van jong tot oud, alle lagen van de bevolking. Grootouders met hun kleinkinderen zien genieten, dat is het mooiste wat er is. We krijgen ook ouders met hun kroost over de vloer die hier zelf als kind kwamen schaatsen. Prachtig, toch? En foto’s dat er op het ijs genomen worden! Mocht ik voor elk kiekje één euro krijgen, dan was ik Marc Coucke”, schatert hij.
“Wij gebruiken enkel natuurijs, veel ecologischer en kwaliteitsvoller dan de synthetische variant”
Elke locatie heeft ook haar eigen accenten, valt te horen. “Maar overal hangt dezelfde gezelligheid. Ik maak er ook een punt van om iedere officiële opening zelf bij te wonen. Het mooiste moment vind ik nog steeds wanneer de allereerste schaatser het ijs op gaat. Dan weet we: we zijn vertrokken.”
Magie
Sinds vorig jaar heeft Alain met Angelino Depoorter ook een zakenpartner mee aan boord genomen om het werk wat te verdelen. “Ik kan immers niet overal tegelijkertijd zijn. Maar ik ben hier ook niet weg te slaan. De magie die rond onze pistes hangt, die is met niks te vergelijken.”
Alleen: je zal Alain nooit zélf de schaatsen zien aanbinden. “Nooit gedaan en zal ik ook nooit doen”, bloost hij. “Ik kan het gewoon niet en ik voel die ambitie niet. Ik wil ook vermijden dat ik een arm of been zou breken, want dit is een van de drukste periodes van het jaar. Laat mij maar van langs de zijlijn genieten van het plezier op het ijs.”
