24 maart 1992. Ondergetekende was negen en zat op school in Langemark. De televisiekast op wieltjes werd uit het onderhoudslokaal gehaald en binnengereden in de grootste klas zodat heel de school de beelden kon zien. De ruimtereis van Poperingenaar Dirk Frimout, de allereerste ooit van een Belg, staat in ons collectieve geheugen gegrift.
Ondertussen is de voormalige astronaut 75, maar nog steeds is Dirk Frimout elke dag bezig met ruimtevaart. Hij geeft lezingen en bezoekt scholen, maar dan wel vooral in Brussel en Wallonië. “In Vlaanderen is er niet genoeg aandacht voor ruimtevaart. Dat is triest”, zegt hij.
De bekendste Poperingenaar woont al lang niet meer in de hoppestad. Na omzwervingen in Brussel en de VS nestelde hij zich elf jaar geleden in een gerestaureerd huisje in een oud Gents begijnhof. Ontvangen doet hij me in een apart huis dat hij als bureau gebruikt. De ruimtevaart is overal: drie miniatuurraketten van Kuifje, een telescoop en een boekenkast met titels als Onze planeet wordt heet, The Age Of Spiritual Machines en Diary Of A Cosmonaut… “Ik ben er nog dagelijks mee bezig. Er gaat geen dag voorbij zonder dat iemand er mij over aanspreekt. Dan vertel ik graag over mijn ervaringen. Zo blijven die fris in mijn geheugen.”
In een vorig gesprek zei u dat u honderden spannende verhalen heeft over uw ruimtereis. Wat was het spannendste?
“Het moment dat je in de ruimte komt. Tijdens de lancering brullen de motoren acht en een halve minuut aan een stuk. Met een kracht van 3G word je in je stoel geduwd, bewegen is haast onmogelijk. Dan ineens stoppen de motoren en word je gewichtloos. Je bent daar waar je al die maanden naar hebt verlangd. Het eerste wat je doet is jezelf losmaken en naar het ruitje zweven om naar buiten te kijken.”
Wat nam u mee de ruimte in?
“Iedereen mocht 75 gram persoonlijke bezittingen – kleren, foto’s, een bril… – meepakken, en enkele cd’s of cassettes. De andere astronauten hadden cassettes samengesteld met hun favoriete muziek. Ik had mijn echtgenote en kinderen gevraagd elk een cd te maken.”
U had ook een vlaggetje mee van Poperinge.
“Klopt, dat zou nog ergens in het Poperingse stadhuis liggen. Ik zou het eens moeten vragen aan de burgemeester.”
Bent u nog veel in Poperinge?
“Niet vaak meer. Mijn zus woont er nog, maar is meer in Gent dan in Poperinge. Ik heb wel nog altijd een band met mijn geboortestad. Echt Poperings spreken doe ik niet meer, maar nu en dan komen er nog eens Poperingse woorden tussen.”
“Elf jaar woon ik nu in Gent, een record. Nooit woonde ik langer op dezelfde plaats. Voor mijn werk moest ik vaak verhuizen. Toen we ons hier nestelden, was dat de tiende verhuizing sinds ons huwelijk.”
U heeft ook een tijdje in de Verenigde Staten gewoond.
“Drie keer zelfs. Ik was toen al getrouwd, het was telkens met het hele gezin. De eerste keer was in Colorado. Een avontuur op zich. Vier valiezen, meer hadden we niet mee. En dat voor een jaar. Toen bestond Skype nog niet, zelfs telefoneren naar België was moeilijk. We hadden weinig contact met de familie, wat natuurlijk niet altijd prettig was.”
U bent nog elke dag bezig met ruimtevaart, onder meer als voorzitter van de Europe Space Society. Wat doet die ESS?
“We willen jongeren aansporen om technische en wetenschappelijke richtingen te volgen. Ruimtevaart spreekt de jeugd nog altijd aan, maar ze hebben tegenwoordig zoveel afleidingen dat ze een beetje gemotiveerd moeten worden. Dat is wat we doen.”
En lukt dat?
“Ik ga regelmatig naar scholen. Eerst in Brussel, nu ook in Wallonië. Alleen in Vlaanderen worden we niet gesteund. Over tien jaar moeten ze het mij niet meer vragen. Nog drie, vier jaar en dan is het gedaan. Het Vlaamse onderwijs verwaarloost de ruimtevaart. Ze hebben het almaar over STEM (science, technology, engineering en mathematics, red.), maar reppen met geen woord over ruimtevaart. Je hebt leerkrachten die fanatiek bezig zijn met ruimtevaart en erover willen spreken in de klas, maar dat in feite niet mogen omdat het niet in de eindtermen staat. Triest.”
Op die manier krijgen Frank De Winne en u nooit een opvolger…
“Voor één man in de ruimte heb je duizenden mensen nodig op de grond. Onze ruimtevaartindustrie moet die in het buitenland halen. Typisch Belgisch. Ruimtevaart is federaal en onderwijs Vlaams…”
Ondertussen bent u al vier keer grootvader. Treden de kleinkinderen in uw voetsporen?
“Max, de oudste, wordt 18 en studeert fysica aan de unief. Een knappe kerel, sloeg een jaar over. En een muzikaal talent. Dat heeft hij van zijn moeder. Zoek op YouTube eens op ‘Max Frimout’. Hij componeert moderne muziek.”
Met wat vult u uw dagen?
“De lezingen kapen heel wat van mijn tijd. Ik word nog veel gesolliciteerd rond de ruimtevaart en tracht op de hoogte te blijven. Veel werk om dat allemaal bij te houden.”
En wat doet u om uw hoofd leeg te maken?
“Ik speel bridge met mijn vrouw.”
Hoe gaat het met uw gezondheid?
“Ik voel me goed en zal actief blijven en lezingen geven zo lang ik kan. Mijn vrouw vraagt me geregeld wanneer ik eindelijk eens met pensioen ga, maar ik kan het niet laten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier