De collega’s van cultuurcentrum De Schakel in Waregem verrasten hun hartsvriendin Marie-Ange Steelandt. De 64-jarige conciërge neemt na meer dan 41 jaar afscheid en gaat op pensioen. Wim Opbrouck schonk Marie-Ange in naam van de sector een onvergetelijk afscheid.
In 1982 kwam Marie-Ange in het Waregemse cultuurcentrum terecht. Toen ze haar contract als conciërge tekende, had ze niet gedacht er tien jaar te blijven. Die tien werden er twintig, dertig, vijfendertig en uiteindelijk 41 jaar. Nu gaat de moeder van De Schakel op pensioen. Nietsvermoedend heette ze vorige vrijdagavond de artiesten opnieuw welkom, en hielp ze bij de catering, tot ze plots even naar de inkom werd geroepen. Daar werd ze onthaald met luid applaus, warme knuffels en persoonlijke cadeautjes van de collega’s en cultuurschepen Pietro Iacopucci. Een geëmotioneerde Marie-Ange was sprakeloos. “Ik had dit echt niet verwacht, maar vind het enorm lief dat ze dit organiseren”, reageert ze.
Gouden Boek
Doorheen de vier decennia ontving ze als conciërge honderden verenigingen en duizenden artiesten. “We hebben het uitgerekend, en Marie-Ange moet ook zo’n 100.000 deuren geopend en gesloten hebben”, vertellen medewerkers van De Schakel. “In ons Gouden Boek, waar de artiesten iets in kunnen achterlaten, komt haar naam het vaakst voor. Ze was enorm geliefd.”
Marie-Ange vertelt: “Ik probeerde ze steeds zo goed mogelijk te soigneren. Dat wisten ze te appreciëren. De artiesten voelden zich hier thuis. Ik was hun vertrouwde gezicht in Waregem. Als ze aankwamen, riepen ze door de gang Marie-Ange, we zijn hier!. Soms hadden ze file gehad of voelden ze veel stress voor het optreden. Dan bracht ik ze samen met onze kok tot rust door lekker eten en een mooie tafel en loge te voorzien.”
Dag Raymond
Marie-Ange werd steevast met haar voornaam aangesproken, en dat gebeurde ook andersom. “De artiesten waren geen vreemden. Het was niet meer meneer van het Groenewoud, maar Dag Raymond, welkom terug. Slimste mens Guga Baúl sprak ik aan als Laurent. Zij hadden hier geen artiestennaam, en ik geen achternaam, ik was Marie-Ange van De Schakel”, lacht ze. Die band zal ze erg missen. “Sommige artiesten zie je meerdere keren per jaar, en ik heb hier meer dan veertig jaar achter de rug he. Je ziet ze ook op drie verschillende manieren. Eerst als mens en vaak met stress, dan als artiest op de planken en erna opgelucht en tevreden met de show en het applaus.”
Laatst stond Wim Opbrouck geprogrammeerd. Hij overhandigde in naam van zijn collega’s een mooi boeket bloemen. “Marie-Ange, wij kennen elkaar al heel lang. Mocht er een Michelingids bestaan voor gastvrijheid en gezelligheid in de culturele sector, dan kreeg je drie sterren.” Als conciërge betekent op pensioen gaan ook verhuizen. “Maar ik loop niet ver weg, ik verhuis naar een appartement in de Holstraat met zicht op De Schakel.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
